Ana Leopoldovna

Ana Leopoldovna
	;
Nome orixinal	(ru) А́нна Леопо́льдовна/ А́нна Ка́рловна/ Елизавета Катарина Кристина, принцесса Мекленбург-Шверинская; (de) Anna Leopoldowna/ Elisabeth Katharina Christine Herzogin zu Mecklenburg-Schwerin
Biografía
Nacemento	(de) Elisabeth Katharina Christine von Mecklenburg-Schwerin ; 18 de decembro de 1718 ; Rostock
Morte	19 de marzo de 1746 (27 anos); Kholmogory, Rusia (en)
Causa da morte	trastorno puerperal
Lugar de sepultura	Annunciation Church of the Alexander Nevsky Lavra (en)
Rexente
	20 de novembro de 1740 – 6 de decembro de 1741
Datos persoais
País de nacionalidade	Imperio Ruso
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Actividade
Ocupación	raíña
Outro
Título	Emperador de todas as Rusias ; Duquesa
Familia	Casa de Mecklenburg (pt)
Cónxuxe	António Ulrich de Brunswick-Wolfenbüttel (1739–1746)
Fillos	Iván VI de Rusia, Elizabeth Antonovna of Brunswick (en) , Alexei Antonovich of Brunswick (en) , Catherine Antonovna of Brunswick (en) , Peter Antonovich of Brunswick (en)
Pais	Carlos Leopoldo de Mecklenburg-Schwerin (pt) e Catarina Ivanovna da Rússia (pt)
	Premios Orde de Santo André; Dame Grand Cordon of the Order of Saint Catherine (en) ;

Ana Leopoldovna (А́нна Леопо́льдовна), tamén coñecida como Anna Karlovna (А́нна Ка́рловна), nada en 1718 e finada o 18 de marzo 1746, foi rexente da Rusia por algúns meses (1740 - 1741) durante a infancia do seu fillo bebé Iván, era a filla de Catarina (irmá da Emperatriz Ana) e de Carlos Leopold, o duque de Mecklenburg-Schwerin.

Traxectoria

En 1739 casou con Antonio Ulrich (1714 - 1776), fillo de Fernando Alberto, duque de Brunswick-Wolfenbüttel. A 5 de outubro de 1740 a emperatriz Ana adoptou como o seu fillo o recentemente nado Iván e proclamou herdeiro ao trono ruso. Algúns días logo desta proclamación a emperatriz faleceu (28 de outubro 1740), deixando instrucións acerca da sucesión, e designando o seu favorito Ernst Biron, duque de Courland, como rexente. Biron, con todo, fíxose nunha persoa detestada polo pobo ruso, e Ana Leopoldovna tivo pouca dificultade a destrona-lo (8 de novembro de 1740). Asumiu entón a rexencia, e tomou o título de Gran Duquesa, pero sabendo pouco do carácter da xente con quen ela tería que lidar, e aínda menos das convencións e da política de goberno ruso, acabando por levar rapidamente a querelas cos seus partidarios principais.

A decembro de 1741, a filla de Pedro o grande, que polos seus hábitos rusos era a favorita dos soldados, incitou os gardas a revoltárense e, logo de superar unha débil oposición, ascendeu ao trono como Emperatriz Isabel.

O réxime vitorioso, aprisionou de entrada a familia na fortaleza de Dünamünde preto de Riga, acabando posteriormente polos exiliar para Kholmogory, a norte do Río Dvina. Ana eventualmente morreu a 18 de marzo de 1746 durante o parto. O seu fillo Ivan VI foi asasinado en Shlisselburg a 16 de xullo de 1764, mentres o seu marido Antonio Ulrich faleceu en Kholmogory a 19 de marzo de 1776. Os seus demais catro fillos foron liberados da prisión en 1780 e foron vivir para a Xutlandia.

Véxase tamén