Marco Licinio Craso
  | |
| Nome orixinal | (la) Marcus Licinius Crassus |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 115 a. C. Roma Antiga |
| Morte | 8 de xuño de 53 a. C. (61/62 anos) Harran (Partos) |
| Causa da morte | morto en combate |
| Senador romano | |
| valor descoñecido – valor descoñecido | |
 Cónsul romano | |
| 70 a. C. – 70 a. C. Xunto con: Cneo Pompeio Magno | |
| Gobernador romano | |
| | |
| Actividade | |
| Ocupación | político da Roma antiga, militar da Roma antiga, oficial do exército |
| Período de tempo | República Romana Tardía |
| Partido político | optimates |
| Membro de | |
| Carreira militar | |
| Conflito | Batalha de Cantena (pt)  batalla de Carras |
| Familia | |
| Cónxuxe | Tértula |
| Fillos | Publio Licinio Craso, Marco Licinio Craso |
| Pais | Publio Licinio Craso e valor descoñecido |
| Irmáns | Publius Licinius Crassus Dives |
| Descrito pola fonte | Enciclopedia soviética armenia Enciclopedia militar Sytin Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Marco Licinio Craso, en latín Marcus Licinius Crassus, (112 a.C. 53 a.C.) foi, na súa época, un dos homes máis ricos de Roma e recibiu por iso o cognome de Dives. Foi cónsul por dúas veces, no 70 e no 55 a.C., ambas xunto a Pompeio. Aínda así, a súa influencia no mundo político era limitada polo feito de ser un home ligado ao mundo dos negocios, o que non era considerado propio para un senador. Así, Craso aliouse ao patricio mozo Xulio César como o seu provedor de fondos. Chega finalmente ao poder formando, con César e Pompeio, o Primeiro triunvirato. Craso morreu nunha batalla no comando dunha expedición contra os partos que acabou nun desastre completo, principalmente debido a falta de preparación da mesma expedición. Este fallo valeulle ser recordado na expresión popular erro craso, que invoca a súa tráxica morte.
Craso tiña imnumerables negocios e propiedades, pero unha das súas formas máis peculiares de gañar diñeiro era a súa brigada anti-incendio. Os incendios eran relativamente comúns en Roma. Cando unha casa prendía lume, a brigada de Craso chegaba cun carro con auga, extinguía o lume e logo revindicaba o cobro dos seus servizos. A casa pasaba a pertencer a Craso e o antigo habitante tiña que pagar alugueiro.
Craso foi tamén comandante das forzas que extinguiron a rebelión de escravos liderada por Espártaco, o que lle proporcionou popularidade e poder.
