Fosfatidilinositol (4,5)-bisfosfato

Fosfatidilinositol (4,5)-bisfosfato
	Nome IUPAC 1,2-Diacil-sn-glicero-3-fosfo-(1-D-mio-inositol 4,5-bisfosfato)
Identificadores
Número CAS	245126-95-8
PubChem	5497157
ChemSpider	21169207
Imaxes 3D Jmol	Image 1
	SMILES O=P([O-])([O-])O[C@@H]1[C@@H](O)[C@H](OP([O-])(=O)OCC(COC(=O)CCCCCCCCCCCCCCCCC)OC(=O)CCC/C=C\C/C=C\C/C=C\C/C=C\CCCCC)[C@H](O)[C@H](O)[C@H]1OP([O-])([O-])=O ;
	InChI InChI=1S/C47H85O19P3/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-20-22-24-26-28-30-32-34-36-41(49)63-39(37-61-40(48)35-33-31-29-27-25-23-21-18-16-14-12-10-8-6-4-2)38-62-69(59,60)66-45-42(50)43(51)46(64-67(53,54)55)47(44(45)52)65-68(56,57)58/h11,13,17,19,22,24,28,30,39,42-47,50-52H,3-10,12,14-16,18,20-21,23,25-27,29,31-38H2,1-2H3,(H,59,60)(H2,53,54,55)(H2,56,57,58)/p-5/b13-11-,19-17-,24-22-,30-28-/t39?,42-,43+,44+,45-,46-,47-/m1/s1; Key: CNWINRVXAYPOMW-WJUYXORRSA-I InChI=1/C47H85O19P3/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-20-22-24-26-28-30-32-34-36-41(49)63-39(37-61-40(48)35-33-31-29-27-25-23-21-18-16-14-12-10-8-6-4-2)38-62-69(59,60)66-45-42(50)43(51)46(64-67(53,54)55)47(44(45)52)65-68(56,57)58/h11,13,17,19,22,24,28,30,39,42-47,50-52H,3-10,12,14-16,18,20-21,23,25-27,29,31-38H2,1-2H3,(H,59,60)(H2,53,54,55)(H2,56,57,58)/p-5/b13-11-,19-17-,24-22-,30-28-/t39?,42-,43+,44+,45-,46-,47-/m1/s1; Key: CNWINRVXAYPOMW-XHXVUCGABS;
Propiedades
Fórmula molecular	C47H80O19P3
Masa molecular	1042,05 g/mol
	; Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O fosfatidilinositol 4,5-bisfosfato (PtdIns(4,5)P₂ ou PI(4,5)P2) é un fosfolípido que é un compoñente menor das membranas celulares. Ás veces chámaselle simplemente PIP₂, aínda que non é o único fosfatidilinositol bisfosfato que hai. O PtdIns(4,5)P₂ está enriquecido na membrana plasmática onde é o substrato para varias importantes proteínas sinalizadoras.^[1]

O PtdIns(4,5)P₂ fórmase principalmente pola acción das fosfatidilinositol 4 fosfato 5 quinases de tipo I a partir do fosfatidilinositol 4-fosfato (PI(4)P).

Os ácidos graxos do PtdIns(4,5)P₂ son variables en diferentes especies e tecidos, pero os estudos realizados mostran que os ácidos graxos máis comúns son o esteárico en posición 1 e o araquidónico na 2.^[2]

Funcións

Vía IP3/DAG

O PtdIns(4,5)P₂ funciona como un intermediario na vía IP3/DAG, que se inicia pola unión de ligandos a receptores acoplados á proteína G que activan a subunidade G_q alfa. O PtdIns(4,5)P₂ é un substrato que é hidrolizado pola fosfolipase C (PLC), que é un encima unido a membranas activado por medio de receptores proteicos como os receptores adrenérxicos α1. O PtdIns(4,5)P₂ regula o funcionamento de moitas proteínas de membrana e de canles iónicas, como o canle M. Os produtos da catálise da PLC sobre o PtdIns(4,5)P₂ son o inositol 1,4,5-trisfosfato (InsP₃; IP3) e o diacilglicerol (DAG), que funcionan ambos como segundos mensaxeiros. Nesta fervenza, o DAG permanece na membrana plasmática e activa a fervenza sinalizadora ao activar a proteína quinase C (PKC). A PKC á súa vez activa outras proteínas citosólicas ao fosforilalas. O efecto da PKC pode ser revertido por fosfatases. O IP3 entra no citoplasma e activa os receptores IP3 do retículo endoplasmático liso (REL), que abren canles de calcio no REL, e mobilizan o Ca²⁺ cara ao citosol. O calcio participa na fervenza activando outras proteínas.

Fosfolípidos de atraque

As PI 3-quinases de clase I fosforilan o PtdIns(4,5)P₂ formando o fosfatidilinositol (3,4,5)-trisfosfato (PtdIns(3,4,5)P₃). Tanto a PtdIns(3,4,5)P₃ coma a PtdIns(4,5)P₂ non só actúan como substratos para encimas senón que serven como fosfolípidos de atraque que se unen a dominios específicos que promoven o recrutamento de proteínas na membrana plasmática e a subseguinte activación de fervenzas de sinalización.

Exemplos de proteínas activadas por PtdIns(3,4,5)P₃ son AKT, PDPK1, Btk1.
Un mecanismo para o efecto directo do PtdIns(4,5)P₂ é a apertura de canles de Na⁺ como unha función menor na liberación da hormona do crecemento pola hormona liberadora da hormona do crecemento.^[3]

Canles de potasio

As canles de potasio rectificantes entrantes requiren o atraque de PtdIns(4,5)P₂ para a actividade desta canle de potasio.^[4]^[5]

Regulación

O PtdIns(4,5)Pasub>2 (ou PIP2) é regulado por medio de diferentes compoñentes. Unha hipótese emerxente é que a concentración de PIP2 é mantida localmente. Algúns dos factores implicados na regulación de PIP2 son:^[6]

Lípido quinases, lípido fosfatases
Proteínas de transferencia de lípidos
Factores de crecemento, pequenas GTPases
Adhesión celular
Interacción célula-célula
Cambios no volume celular
Estado de diferenciación celular
Estrés celular.

Notas

↑ Strachan T, Read AP (1999). Leptospira. In: Human Molecular Genetics (2nd ed. ed.). Wiley-Liss. (via NCBI Bookshelf) ISBN 0-471-33061-2.
↑ Tanaka T, Iwawaki D, Sakamoto M, Takai Y, Morishige J, Murakami K, Satouchi K. (April 2003). "Mechanisms of accumulation of arachidonate in phosphatidylinositol in yellowtail. A comparative study of acylation systems of phospholipids in rat and the fish species Seriola quinqueradiata". Eur J Biochem 270 (7): 1466–73. PMID 12654002. doi:10.1046/j.1432-1033.2003.03512.x.
↑ GeneGlobe -> GHRH Signaling Arquivado 27 de marzo de 2020 en Wayback Machine. Retrieved on May 31, 2009
↑ Soom, M. "Multiple PIP2 binding sites in Kir2.1 inwardly rectifying potassium channels". FEBS letters 490 (1-2): 49. doi:10.1016/S0014-5793(01)02136-6.
↑ [5]
↑ Hilgemann, D. W. "The Complex and Intriguing Lives of PIP2 with Ion Channels and Transporters". Science's STKE 2001 (111): 19re–19. doi:10.1126/stke.2001.111.re19.

Véxase tamén

Outros artigos

[Strachan-1] Strachan T, Read AP (1999). Leptospira. In: Human Molecular Genetics (2nd ed. ed.). Wiley-Liss. (via NCBI Bookshelf) ISBN 0-471-33061-2.

[2] Tanaka T, Iwawaki D, Sakamoto M, Takai Y, Morishige J, Murakami K, Satouchi K. (April 2003). "Mechanisms of accumulation of arachidonate in phosphatidylinositol in yellowtail. A comparative study of acylation systems of phospholipids in rat and the fish species Seriola quinqueradiata". Eur J Biochem 270 (7): 1466–73. PMID 12654002. doi:10.1046/j.1432-1033.2003.03512.x.

[GeneGlobe-3] GeneGlobe -> GHRH Signaling Arquivado 27 de marzo de 2020 en Wayback Machine. Retrieved on May 31, 2009

[4] Soom, M. "Multiple PIP2 binding sites in Kir2.1 inwardly rectifying potassium channels". FEBS letters 490 (1-2): 49. doi:10.1016/S0014-5793(01)02136-6.

[5] [5]

[6] Hilgemann, D. W. "The Complex and Intriguing Lives of PIP2 with Ion Channels and Transporters". Science's STKE 2001 (111): 19re–19. doi:10.1126/stke.2001.111.re19.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]