Trilladeira dos prados

Pouco preocupante^[1]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Mammalia
Orde:	Rodentia
Suborde:	Myomorpha
Superfamilia:	Muroidea
Familia:	Cricetidae
Subfamilia:	Arvicolinae
Xénero:	Microtus
Subxénero:	'Microtus (Microtus)'
Especie:	M. agrestis

Nome binomial

'Microtus (Microtus) agrestis'
(Linnaeus, 1761)

Sinonimia

M. agrestoides, Hinton, 1910.
M. angustifrons, (Fatio, 1905).
M. arcturus, Thomas, 1912.
M. argyropoli, Ognev, 1944.
M. argyropuli, Ognev, 1950.
M. argyropuloi, Ognev, 1952.
M. armoricanus, Heim de Balsac y de Beaufort, 1966.
M. bailloni, (de Sélys Longchamps, 1841).
M. britanicus, de Sélys Longchamps, 1847.
M. bucklandii, (Giebel, 1847).
M. carinthiacus, Kretzoi, 1958.
M. enez-groezi, Heim de Balsac y de Beaufort, 1966.
M. estiae, Reinwaldt, 1927.
M. exsul, Miller, 1908.
M. fiona, Montagu, 1847.
M. gregarius, (Linnaeus, 1766).
M. hirta, (Bellamy, 1839).
M. insul, Lydekker, 1909.
M. insularis, (Nilsson, 1844).
M. intermedia, (Bonaparte, 1845).
M. latifrons, (Fatio, 1905).
M. levernedii, (Crespon, 1844).
M. luch, Barrett-Hamilton y Hinton, 1913.
M. macgillivrayi, Barrett-Hamilton y Hinton, 1913.
M. mial, Barrett-Hamilton y Hinton, 1913.
M. mongol, Thomas, 1911.
M. neglectus, (Jenyns, 1841).
M. nigra, (Fatio, 1869).
M. nigricans, (Kerr, 1792).
M. ognevi, Scalon, 1935.
M. orioecus, Cabrera, 1924.
M. pannonicus, Ehik, 1924.
M. pallida, Melander, 1938.
M. punctus, Montangu, 1923.
M. rozianus, (Bocage, 1865).
M. rufa, (Fatio, 1900).
M. scaloni, Heptner, 1948.
M. tridentinus, Dal Piaz, 1924.
M. wettsteini, Ehik, 1928.

A trilladeira dos prados (Microtus agrestis) é unha especie de roedor da familia Cricetidae amplamente distribuída por Europa e algunhas zonas de Asia.

Descrición

De tamaño mediano e de aspecto robusto. A lonxitude da cabeza e do corpo varía entre 9,5 e 13,3 cm, e o rabo entre 2,5 a 4,4 cm. Pesa entre 20 e 51 g. O fociño é bastante romo, cunha coa cola relativamente curta, externamente ten unha morfoloxía moi similar á da trilladeira pataqueira, (Microtus arvalis), da que é difícil de distinguir, o pelo é máis mesto e máis longo e máis escuro, e as orellas son máis peludas tamén na trilladeira dos prados. A pelaxe é parda cinsenta no dorso cos flancos máis pálidos, chegando a ser amarelados; o pescozo, o ventre e as patas son grises e a cola presenta unha coloración máis escura.

O súa voz é un chillido débil e baixo, aínda que tamén emite unha serie de sons con chisquidos.^[2]

Distribución

Espallado por toda a rexión eurasiática, desde o norte da Península Ibérica até Siberia, o río Lena, o lago Baikal e o noroeste da China. En Europa falta en Irlanda, Italia e Grecia, así como en toda a zona de clima mediterráneo. En España esténdese polo terzo setentrional, nunha franxa que abrangue os Pireneos, a Cornixa Cántabrica, Serra de la Demanda, Galiza e zona norte de Castela e León. Tamén se atopa no sur de Galiza, por Portugal, chegando até Lisboa, Serra da Estrela e a Serra de Gata, en Salamanca e Cáceres.

Hábitat

Fundamentalmente encóntrase en pradarías de prados de herba espesa con pouca ou nula presión de pastoreo cun clima centroeuropeo, e, aínda que menos que a corta rubia, (Myodes glareolus), ocupa tamén plantacións forestais de árbores novas con substrato herbáceo desenvolto, sendo moi frecuente en zonas montañosas e boscosas. A cobertura espesa de gramíneas é unha das condicións ideais para a especie. Na Península Ibérica localízase desde o nivel do mar até altitudes superiores aos 1.600 metros.

Depredación

É presa de diferentes carnívoros, sobre todo mustélidos e o gato montés (Felis silvestris), así como de aves rapaces. Na Península Ibérica pode chegar a ocasionar problemas puntuais para a agricultura, pero nunca como a trilladeira pataqueira.

En Escandinavia, pode actuar como reservorio da tiña e a leptospirose.

Notas

↑ Kryštufek, B., Vohralík, V., Zima, J. & Zagorodnyuk, I. 2008. Microtus agrestis. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4. <www.iucnredlist.org>. Consultado o 31 de maio de 2011.
↑ Konig, Claus (1973). Mammals. Collins & Co. pp. 119. ISBN 978-0-00-212080-7.

Véxase tamén

Descrición

Distribución

Hábitat

Depredación

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas