Depredación

Un oso polar como depredador alimentándose dunha foca barbuda en Svalbard, Noruega

A depredación é unha interacción biolóxica na que un organismo, o depredador, mata e devora a outro organismo, a presa. Forma parte dunha familia de comportamentos de alimentación comúns que inclúen o parasitismo e a micropredación (que normalmente non matan o hóspede) e o parasitoidismo (que sempre acaba matando o hóspede). É distinto do comportamento preeiro de alimentarse de presas mortas, aínda que moitos depredadores tamén o practican; superpónse cos herbivorismo, xa que os predadores de sementes e os fruxívoros destrutivos tamén son depredadores.

Os depredadores poden buscar ou perseguir activamente presas ou esperalas, moitas veces ocultas. Cando se detecta unha presa, o depredador valora se a ataca. Isto pode implicar emboscada ou depredación de persecución. Se o ataque ten éxito, o depredador mata a presa, elimina calquera parte non comestible como a cuncha ou as espiñas e cómea.

Os depredadores están adaptados e adoitan estar moi especializados para a caza, con sentidos agudos como a visión, o oído ou o olfacto. Moitos animais depredadores, tanto os vertebrados como os invertebrados, teñen gadoupas ou dentes afiados para agarrar, matar e cortar as súas presas. Outras adaptacións inclúen o furtivismo e o mimetismo agresivo que melloran a eficiencia da caza.

A depredación ten un poderoso efecto selectivo sobre as presas, e as presas desenvolven adaptacións antipredadores como coloración de advertencia, sinais de alarma, camuflaxe, mimetismo ou espiñas e químicos defensivos. Ás veces, depredadores e presas atópanse nunha carreira de armamentos evolutiva, un ciclo de adaptacións e contraadaptacións. A depredación foi o principal motor da evolución dende polo menos o período Cámbrico.

Definición

As avespas araña paralizan e finalmente matan os seus hóspedes, mais considéranse parasitoides, non depredadores.

No nivel máis básico, os depredadores matan e comen outros organismos. Porén, o concepto de depredación é amplo, defínese de forma diferente en diferentes contextos e inclúe unha gran variedade de métodos de alimentación e algunhas relacións que teñen como resultado a morte da presa non se denominan xeralmente depredación. Un parasitoide, como unha avespa de Darwin, pon os seus ovos dentro ou sobre o seu hóspede; os ovos eclosionan en larvas, que comen o hóspede, e morre inevitablemente. Os zoólogos xeralmente chaman isto unha forma de parasitismo, aínda que convencionalmente se pensa que os parasitos non matan os seus hóspedes. Pódese definir que un depredador difire dun parasitoide en que ten moitas presas, capturadas ao longo da súa vida, mentres que a larva dun parasitoide só ten unha, ou polo menos ten o seu abastecemento de alimentos nunha soa ocasión.

Véxase tamén

Bibliografía

• Beauchamp, Guy (2012). Social predation : how group living benefits predators and prey. Elsevier. ISBN 9780124076549. 
• Bell, W. J. (2012). Searching Behaviour : the behavioural ecology of finding resources. Springer Netherlands. ISBN 9789401130981. 
• Caro, Tim (2005). Antipredator Defenses in Birds and Mammals. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-09436-6. 
• Cott, Hugh B. (1940). Adaptive Coloration in Animals. Methuen. OCLC 974070031. 
• Jacobs, David Steve; Bastian, Anna (2017). Predator-prey interactions : co-evolution between bats and their prey. Springer. ISBN 9783319324920. 
• Rockwood, Larry L. (2009). Introduction to population ecology. John Wiley & Sons. p. 281. ISBN 9781444309102. 
• Ruxton, Graeme D.; Sherratt, Tom N.; Speed, Michael P. (2004). Avoiding attack: the evolutionary ecology of crypsis, warning signals, and mimicry. Oxford University Press. ISBN 9780198528593.