Saltar ao contido

Irene Miguel-Aliaga

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaIrene Miguel-Aliaga

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1973 Editar o valor em Wikidata (50/51 anos)
Barcelona, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña
Reino Unido Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Autónoma de Barcelona - título de grao (1991–1997)
Universidade de Oxford
Universidade de Linköping (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióninvestigadora , xenetista Editar o valor em Wikidata
EmpregadorImperial College London (2012–)
Department of Zoology, Cambridge University (en) Traducir (2008–2012)
Instituto Francis Crick (pt) Traducir (2005–2008)
Facultade de Medicina Harvard, investigadora posdoutoral (2001–2004)
MRC London Institute of Medical Sciences (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Páxina webimperial.ac.uk… Editar o valor em Wikidata
Twitter: flygutlab Editar o valor em Wikidata

Irene Miguel Aliaga nada en Barcelona en 1973,[1] é unha investigadora española especialista en bioloxía do desenvolvemento residente en Inglaterra, profesora de xenética e fisioloxía no Imperial College de Londres. Investiga a plasticidade dos órganos adultos e por que certos órganos cambian de forma en resposta aos cambios ambientais.[2][3] Foi elixida membro da Royal Society en 2022, converténdose, xunto con Carola García de Vinuesa, nas primeiras científicas de orixe española en ingresar nesta institución.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Irene Miguel-Aliaga creceu en Barcelona estudou bioquímica na Universidade Autónoma de Barcelona e doutorouse en xenética pola Universidade de Oxford,[4] supervisada por Kay Davies en modelos invertebrados de enfermidades humanas.

Posteriormente trasladouse aos Estados Unidos para realizar unha investigación posdoutoral, uníndose ao laboratorio de Stefan Thor na Universidade de Harvard e máis tarde na Universidade de Linköping en Suecia onde caracterizou as neuronas de Drosophila. Recibiu unha bolsa Marie Skłodowska-Curie Actions e uniuse a Alex Gould no Instituto Nacional de Investigacións Médicas, onde estudou a especificación das neuronas produtoras de insulina que inervan o intestino.[5] Regresou a Londres e en 2008 Miguel-Aliaga comezou a súa carreira investigadora independente na Universidade de Cambridge. Foi nomeada Wellcome Trust Career Development Fellow e finalmente uniuse ao Imperial College London.[5] Alí, é profesora de xenética e fisioloxía.[5]

Investigación xenética[editar | editar a fonte]

Miguel-Aliaga interesouse polo desenvolvemento das neuronas e do sistema nervioso, a diversificación neuronal e as neuronas do intestino.[1]{" Temos 500 millóns de neuronas no intestino, afirma (...) Trátase de ver como o intestino contrólanos a fisioloxía, o metabolismo, o comportamento ".[1]

Investiga a plasticidade dos órganos humanos e, en particular, como os cambios ambientais afectan aos órganos adultos plenamente desenvolvidos.[6] Para comprender estes procesos, fai uso do tracto gastrointestinal,[7] xa que permite estudar como un órgano detecta sinais do seu medio interno e externo.[6] Para comprender mellor o significado funcional de varios órganos, comparou o epitelio intestinal de homes e mulleres. Identificou que os diferentes sexos biolóxicos demostran diferentes comunicacións cerebro-intestino, especialmente durante a produción e formación de tumores [8] Como parte deste traballo, o seu grupo identificou as vías de comunicación que existen entre o tracto gastrointestinal e outros órganos. Seguiu utilizando o organismo modelo da mosca Drosophila, xa que comparte máis do 60% dos seus xenes cos humanos.[8]

Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ricart, Marta (5 de xuño de 2022). "“El intestino masculino y el femenino son distintos”". La Vanguardia (en castelán). Consultado o 7 de xuño de 2022. “Sí, tenemos 500 millones de neuronas en el intestino”,afirma(...)Se trata de ver cómo el intestino nos controla la fisiología, el metabolismo, el comportamiento” 
  2. ↑ "Publicacións de Miguel-Aliaga en Europe PMC". europepmc.org. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  3. ↑ "Miguel-Aliaga Lab: Gut Signalling and Metabolism". 
  4. ↑ Miguel-Aliaga, Irene (2000). Spinal muscular atrophy: of flies, worms and men. (Tese) (en English). Universidade de Oxford. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 "Professor Irene Miguel-Aliaga". Imperial College London. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Good, Web Made. "Research" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 19 de maio de 2022. Consultado o 2022-05-10. 
  7. ↑ "Gut Signalling and Metabolism Research Group". LMS London Institute of Medical Sciences (en inglés). Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 "LMS Scientist Irene Miguel-Aliaga elected a Fellow of the Royal Society". LMS London Institute of Medical Sciences (en inglés). 10 de maio de 2022. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  9. ↑ "EMBO Member Irene Miguel-Aliaga". EMBO. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  10. ↑ "Fellow: Professor Irene Miguel-Aliaga". The Academy of Medical Sciences. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  11. ↑ "Irene Miguel-Aliaga". Royal Society. 2022. Consultado o 7 de xuño de 2022. 
  12. ↑ "Mary Lyon Medal 2022 - Prof Irene Miguel-Aliaga". The Genetics Society (en inglés). Consultado o 7 de xuño de 2022. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Irene_Miguel-Aliaga&oldid=6675820»