Pazo do Faramello
| Pazo do Faramello | |
|---|---|
.jpg) | |
| Concello | Rois |
| Provincia | A Coruña |
| Comunidade | Galicia |
| Coordenadas | 42°48′34″N 8°37′52″O / 42.80944444, -8.63111111Coordenadas: 42°48′34″N 8°37′52″O / 42.80944444, -8.63111111 |
| Estilo arquitectónico | |
| Estilo orixinal | (Barroco, século XVIII) |
| Estilo actual | (barroco e posteriores estilos/reformas) |
| Estado actual | en bo estado |
| Véxase tamén | |
| Pazos de Galicia | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O pazo do Faramello é un pazo barroco (século XVIII)[1] situado na parroquia de Ribasar no concello de Rois, moi preto do Camiño portugués de Santiago e a 12 quilómetros de Padrón e Santiago de Compostela. Conta cun eido de 12,6 hectáreas onde salientan os xardíns franceses deseñados no século XIX. Está arrodeado por unha carballeira de gran biodiversidade e do lendario castro da Raíña Lupa.
Emprégase actualmente como lugar de celebracións, xuntanzas, vodas etc. O seu actual propietario, Gonzalo Rivero de Aguilar, vive no pazo e acostuma servir de guía aos visitantes.
Historia e arquitectura[editar | editar a fonte]
Trátase dun edificio de estilo barroco civil compostelán con influencias italianas que delatan a orixe xenovesa do seu fundador, o Marqués de Piombino. Construíuse para servir de vivenda familiar e ergueito nuns socalcos sobre o canón do río Sar a comezos do século XVIII de estilo barroco compostelán civil. É o último pazo do Camiño Portugués a Compostela. O edificio principal supera os 2100 m² e a súa orixe é industrial, xa que se fundou a partir da Real Fábrica de Papel do Faramello, 1710, pioneira e abandeirada da industria galega por máis de dous séculos. Nas súas cabalarizas albergouse o arsenal contra as tropas francesas nas revoltas do 2 de xuño de 1808. O pazo foi ademais residencia de verán do rei Afonso XIII e do Infante Lois de Baviera nas súas viaxes a Galiza, polo que tamén se coñece co nome local de Balmoral do Sar. A Presidencia da Xunta de Galicia solicitouno en varias ocasións para dar o discurso de Nadal do Presidente Manuel Fraga Iribarne.
A capela das Neves[2] data do ano 1727 e acolle un retablo de madeira realizado polo mestre Xosé Gambino, nado no pazo, e un dos escultores barrocos principais da catedral de Santiago de Compostela.[3] No pazo hai dous cruceiros, un no xardín[4] e outro a carón da capela[5]
O pazo e a literatura[editar | editar a fonte]
Varios autores galegos víronse fascinados polo pazo. Emilia Pardo Bazán dixo: Hai moitos pazos, mais Faramello é único; Rosalía de Castro confesou que a beleza do Faramello conxeláralle a alma; Cela dixo que o pazo é o segredo mellor gardado do Camiño que din do Apóstolo. É ademais unha das contornas principais da novela de Alejandro Pérez Lugín La casa de la Troya, de 1915.
Xardíns[editar | editar a fonte]
O eido mide unhas 12,6 hectáreas; nel aparecen os xardíns franceses deseñados no século XIX. Ademais posúe regueiros con fervenzas, arboredos e unha carballeira de gran biodiversidade con especies salientábeis como lontras, grúas e garzas.
Disque nunha poza vive unha ninfa que por veces sae da auga para contemplar a paisaxe deitada nun penedo (típica lenda galega de mouras)[3].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Pazo do Faramello na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
- ↑ Capela das Neves na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
- ↑ 3,0 3,1 Rivera de la Cruz, Marta: "Pazo a pazo" El País, 21/2/2014.
- ↑ Cruceiro do Pazo do Faramello na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
- ↑ Cruceiro da Capela do Pazo do Faramello na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Paxina web oficial Arquivado 01 de marzo de 2019 en Wayback Machine..