Alfredo Baltar
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1900  San Miguel de Negradas, España |
| Morte | 1990 (89/90 anos) Buenos Aires, Arxentina |
| Outros nomes | León Rojo |
| Actividade | |
| Ocupación | sindicalista, político |
Alfredo Baltar Gómez, nado en San Miguel de Negradas (O Vicedo) en 1900 e finado en Buenos Aires en 1990, foi un político galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Viviu de neno en Ferrol. Emigrou a Cuba con 17 anos. Estudou no Centro Gallego de La Habana. Socialista marxista, militou no movemento obreiro cubano e foi dirixente do Sindicato de Dependientes de Café de La Habana. Abandonou Cuba en 1927 e viviu en Madrid e Barcelona. Marchou a Arxentina en 1930 e integrouse no Comité Puenteareano e na Sociedad de Riobarba,[1] e fixo amizade con Vicente Paz Infante e José Cobelo. Fundou o Centro Renovación de Ponteareas en 1935, do que foi dirixente moitos anos. Tamén pertenceu ás sociedades de Riobarba, Salvatierra de Miño e Amigos de la Cooperación. Dirixiu a revista Progreso da Unión de Cortadores de Confección e foi axente de seguros. Dende a súa chegada a Arxentina integrouse na Federación de Sociedades Gallegas de Buenos Aires colaborando no seu órgano Acción Gallega, onde publicou tamén algúns poemas.
Pasou despois á Federación de Sociedades Gallegas de la República Argentina. Escribiu en Galicia dende 1938 e foi un dos patrocinadores da lista Republicana de Izquierda en 1939. Elixido secretario xeral da Federación en 1940, foi o encargado de recibir a Castelao á súa chegada a Arxentina. Dende 1941 ata 1960 pertenceu á redacción de Galicia, moitas veces como director; alí apareceron artigos seus asinados co pseudónimo León Rojo. Formou parte da alianza socialista-comunista dirixida por Gerardo Díaz, da que tomou distancia na década de 1950. En 1952 participou da Peña Federal. Integrou a xunta executiva con Antonio Alonso en 1955. Volveu dirixir Galicia entre 1972 e 1973. Pertenceu á directiva do Centro Gallego de Buenos Aires, dirixiu o seu órgano Galicia e presidiu o Instituto Argentino de Cultura Gallega. Na década de 1970 participou na rodaxe do documental Castelao (Biografía de un ilustre gallego), poñendo voz a Castelao. Apoiou a xestión presidencial de Raúl Alfonsín.
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Recibiu homenaxes na Federación de Sociedades Gallegas de la República Argentina en 1979 e 1989.
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou en 1940.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Vida Gallega, 10-12-1930, p. 49.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Díaz, Hernán M. (2007). Historia de la Federación de Sociedades Gallegas. Buenos Aires: Fundación Sotelo Blanco-Biblos. p. 241. ISBN 978-950-786-574-9.