Ana Sigüenza
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século XX |
| Secretaria Xeral da CNT | |
| 2000 – 2003 | |
| Actividade | |
| Ocupación | mestra |
| Membro de | |
 | |
Ana Sigüenza Carbonell, nada contra 1957, é unha pedagoga e anarcosindicalista española. Foi secretaria xeral da Confederación Nacional do Traballo (CNT) entre 2000 e 2003, sendo a primeira muller en acadar ese posto nun sindicato español.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Sigüenza uniuse á CNT en 1977, e traballou inicialmente na industria química, antes de converterse en profesora.[1] Desempeñouse na educación secundaria en Madrid até a súa xubilación en 2018.[2] Durante a transición española, cando o movemento obreiro debateu sobre a participación en eleccións sindicais para os comités de empresa, púxose do lado da oposición. Na súa opinión, a participación nos devanditos comités suporía "a fin do sindicalismo español", postura que mantivo con posterioridade.[2]
Entre outubro de 2000 e marzo de 2003, exerceu como secretaria xeral da CNT.[3] Como tal, foi a primeira muller en ocupar o cargo de secretaria xeral dunha central sindical estatal en España.[3] Durante o seu mandato, supervisou a organización dos traballadores autónomos e das PEMES; criticou aos principais sindicatos, como a Unión Xeral de Traballadores (UGT) e Comisións Obreiras (CC. OO.), por basearse nun modelo obsoleto de organización industrial, centrado nos homes de maior idade en detrimento dos máis novos e das mulleres. Tamén supervisou o aumento da participación nos movementos sociais, apoiando campañas contra os desafiuzamentos e liderando a folga feminista de 2018 en España.[2] Así mesmo, colaborou coa Confederación Internacional do Traballo (CIT), que se separou da Asociación Internacional dos Traballadores (AIT) en 2016.[1] No caso das "6 de La Suiza", seis sindicalistas da CNT asturianas condenadas a sete anos de prisión por cargos de coerción e obstrución á xustiza, Sigüenza apoiou a súa campaña de defensa e recurso perante o Tribunal Supremo, ao considerar que non existía base legal para o seu procesamento.[4]
Pedagoxía
[editar | editar a fonte]Na década de 2010, Sigüenza comezou a investigar as pedagoxías progresistas e a desenvolver unha teoría libertaria da pedagoxía. As súas ideas neste eido son explicitamente utópicas; nas súas propias palabras:[5]
Dende un punto de vista pedagóxico, a utopía é necesaria porque ningún proxecto debe considerarse rematado, nin debe considerarse absolutamente perfecto; é un proceso sen fin que as persoas e as xeracións futuras continuarán construíndo ou creando para responder mellor ás súas necesidades e ás circunstancias da súa vida
En 2018, publicou un libro sobre pedagoxía libertaria, no que destacou que os métodos educativos anarquistas non deben reclamar neutralidade nin adoutrinar.[6] Ademais, propuxo que, se ben os roles de profesorado e estudantado constituían unha forma de "autoridade admisible", ambos debían ser temporais e estar abertos á alternancia.[6]
Publicacións
[editar | editar a fonte]Como autora
[editar | editar a fonte]- Taller de música y danza en la escuela (1986), con Agustina Hernández Martín.
- Era que no era (2000), con Nacho Moliné.
- Pedagogía libertaria (2018). ISBN 9788409054336
Como colaboradora
[editar | editar a fonte]- La prensa en la escuela (1991), de M. J. Casas Ruiz-Medrano.
- Talleres de centro (1991), de F. Jiménez Jiménez.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Poncieu 2024.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Pascual 2018.
- ↑ 3,0 3,1 Muñoz Encinar, Palomo Guijarro & Recio Cuesta 2010, p. 119.
- ↑ Campo 2024.
- ↑ Mogollón Castro & Rivera Ayala 2021, p. 51.
- ↑ 6,0 6,1 Ruiz Pina 2021, pp. 49-50.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Campo, Pilar (2024). ""Hacer sindicalismo no es delito", la consigna a las puertas del TS durante la revisión de la condena a 'Las 6 de La Suiza'". elDiario.es (en castelán).
- Mogollón Castro, Marlon Antonio; Rivera Ayala (2021). Nos-Otros y lo Rural: aportes a las identidades de los estudiantes de tercero, cuarto y quinto de primaria de la Escuela Rural El Hato, Usme, desde la Investigación-Acción-Aprendizaje (en castelán). Universidad Distrital Francisco José de Caldas.
- Muñoz Encinar, Laura; Palomo Guijarro, Gonzalo; Recio Cuesta, José Antonio (2010). "Comunismo libertario y autonomía indígena". Historia Actual Online (en castelán) 21: 111–121. ISSN 1696-2060.
- Pascual, Alfredo (2018). "Del 8M a Amazon: CNT y CGT resucitan a costa de los dinosaurios sindicales". El Confidencial (en castelán).
- Poncieu (2024). "A Associação de Trabalhadores de Base entrevista Ana Sigüenza da Confederação Nacional do Trabalho (CNT) da Espanha sobre a Confederação Internacional do Trabalho (CIT)". Estudos Libertários (en portugués).
- Ruiz Pina, Iñaki (2021). La relevancia de la cultura y la educación en el anarquismo español: 1868-1936 (en castelán). Universidad de Zaragoza.
| Predecesor: Luis Fuentes |
Secretario Xeral da CNT 2000 - 2003 |
Sucesor: Iñaki Gil Uriarte |
