Saltar ao contido

Ano Internacional das Mulleres

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Ano Internacional das Mulleres (en inglés: International Women's Year) foi o nome dado a o ano 1975, sendo proclamado como tal na Resolución 3010 (XVII) da Asemblea Xeral das Nacións Unidas adoptada o 18 de decembro de 1972.

En devandita Resolución a Asemblea pediu ao Secretario Xeral que elaborase un programa para o Ano Internacional da Muller e presentáseo á Comisión da Condición Xurídica e Social da Muller na súa 25.º período de sesións en 1974.

Considerandos[editar | editar a fonte]

A Asemblea tomou a decisión de proclamar o Ano Internacional tendo en conta a eficacia do traballo desenvolvido durante 25 anos pola Comisión da Condición Xurídica e Social da Muller, así como a Declaración sobre a Eliminación da Discriminación Contra a Muller de 1967. Coa mirada posta nos obxectivos e metas que debían alcanzarse durante o segundo decenio para o desenvolvemento de Nacións Unidas, un de tales obxectivos era a plena integración da muller na totalidade do esforzo a favor do desenvolvemento. A Asemblea considerou necesario reforzar o recoñecemento do principio de igualdade entre homes e mulleres, de feito e de dereito. A tal fin, decidiu que a proclamación do Ano Internacional levaría á intensificación das medidas para mellorar a condición da muller e, en consecuencia, ademais de proclamar o Ano Internacional, decidiu dedicar ese ano a intensificar as medidas tendentes a promover a igualdade, asegurar a plena integración da muller e recoñecer a importancia da contribución das mulleres ao desenvolvemento. Así mesmo, solicitouse ao Secretario Xeral que elaborase un proxecto de programa para o Ano internacional.

Comité Asesor do Ano Internacional das Mulleres reunido con Jimmy Carter.

O Programa[editar | editar a fonte]

O Consello Económico e Social, na súa resolución 1849 (LVI) do 16 de maio de 1974, aprobou o programa e a Asemblea, na súa Resolución 3275 (XXIX) do 17 de decembro de 1974, pediu a plena aplicación do Programa. En aplicación da recomendación presentada pola Comisión da Condición Xurídica e Social da Muller, o Consello na súa resolución 1861 (LVI) do 16 de maio de 1974, pediu que se convocase en 1975 unha conferencia que examinase á aplicación por parte da Organización das Nacións Unidas das medidas para a eliminación da discriminación sexual contra a muller e que se iniciase un programa destinado principalmente á plena integración da muller. A asemblea xeral na súa Resolución 3277 (XXIX) de 10 de decembro de 1974, decidiu convidar a todos os Estados e aos movementos de liberación coñecidos.[1]

A Conferencia denominouse "Conferencia Mundial sobre a Muller" e, no seu seo, aprobouse o Plan de Acción Mundial para a Consecución dos Obxectivos do Ano Internacional da Muller.

Paralelamente á conferencia, desenvolveuse a tribuna de organizacións non gobernamentais que contou co apoio de Nacións Unidas e do goberno de México. Neste foro tratáronse temas que non estiveron considerados na axenda da Conferencia —como o lesbianismo, o aborto e a prostitución— e púxose de manifesto a situación das mulleres nos países en vías de desenvolvemento e as medidas a adoptar.[2]

1975, un fito[editar | editar a fonte]

O ano 1975 marcou un fito, pois a partir de entón os problemas das mulleres inclúense no programa da Organización. Desde ese ano xeráronse un considerable volume de coñecemento e información acerca das mulleres e as condicións en que viven. Tamén aumentou o coñecemento da situación das mulleres e dos homes e con iso a adopción de medidas para a igualdade e Día Internacional da Muller que se celebra cada 8 de marzo.

Repercusión[editar | editar a fonte]

1975 no mundo[editar | editar a fonte]

Do 20 ao 24 de outubro de 1975 tivo lugar o Congreso Mundial de Mulleres de Berlín oriental, organizado pola Federación Democrática Internacional de Mulleres que se celebrou en Berlín Este. Acudiron unhas 2.000 participantes de 140 países e dunhas 200 asociacións.[3]

Cidade de México[editar | editar a fonte]

A primeira Conferencia Mundial da ONU sobre a Mujer celebrouse en Cidade de México do 19 de xuño ao 2 de xullo.​ A conferencia de 1975 deu lugar a adopción do Plan de Acción Mundial, así como a Declaración de México sobre a Igualdade das Mulleres e a súa Contribución ao Desenvolvento e a Paz.[4]​ Levou ao o establecemento de mecanismos de seguimento como o Instituto Internacional de Investigacións e Capacitación para a Promoción das Mulleres (INSTRAW) e o Fondo de Desenrrolo das Nacións Unidas para as Mulleres (UNIFEM) e puxo en marcha plans para conferencias de seguimento, a primeira das cales celebrouse en 1980 en Copenhague. Estableceu o período de 1975 a 1985 como Decenio das Nacións Unidas para as Mulleres, para poder evaliar os avances e os fracasos, e tivo como resultado instar a que se ratificara rápidamente a Convención sobre a eliminación de tódalas formas de discriminación contra as mulleres (CEDAW).[5] A terceira conferencia, celebrada en 1985 en Nairobi (Kenya), non so pechou o decenio da muller, senón que estableceu unha serie de calendarios dos Estados membros para a eliminación da discriminación de xénero lexislada nas leis nacionais para o ano 2000. ​​​​​​Á Conferencia de Cidade de México de 1975 asistiron mais de mil delegadas. Entre as asistentes atopábanse Elizabeth Reid e Margaret Whitlam de Australia.​[6] A Tribuna do Ano Internacional da Muller tamén foi organizada polo comité da conferencia e a ela asistiron 4.000 mulleres en 1975.[7]

Berlín Oriental[editar | editar a fonte]

Do 20 ao 24 de outubro de 1975 tivo lugar o Congreso Mundial de Mulleres de Berlín oriental, organizado pola Federación Democrática Internacional de Mulleres que se celebrou en Berlín Este, pouco despois do evento de Cidade de México. Nel idealizouse a igualdade das mulleres como a "verdadeira encarnación da concepción socialista dos dereitos humanos".[8]​ O Grupo de Traballo sobre Igualdade de Dereitos, composto por persoas expertas en goberno e dereito da Academia de Ciencias de Alemaña Oriental, a Universidade Humboldt e o Comité Central do Partido Socialista Unido, rexeitou a idea de que os dereitos das mulleres deberían formar parte dun área separada designada por xénero, senón que debían rexirse pola posición dos Dereitos Humanos das Nacioóns Unidas. Angela Davis foi unha das principais invitadas á conferencia, e tamén Hortensia Bussi de Allende, ex Primeira Dama de Chile. O programa patrocinado polo Estado abogaba pola solidariedade das mulleres nas loitas nacionais para liberar ás mulleres da opresión baseada na clase, a raza e o xénero a través do socialismo de Estado.[8]

Bruselas[editar | editar a fonte]

O Tribunal Internacional sobre os Crímenes contra as Mulleres pensouse como acto d Aoo Internacional das Mulleres, pero non se celebrou ata o 4 e 8 de marzo de 1976 en Bruxelas (Bélxica). Limitada por restricción de financiamento, a conferencia acolleu 2000 mulleres de coarenta países. As relatorías foron sobre a explotación económica e a violencia contra a muller nas súas múltiples formas. O resultado mais significativo da conferencia foi a creación da Red Feminista Internacional.[9]

Acudiron unhas 2.000 participantes de 140 países e de unhas 200 asociacións.[10]

1975 en España[editar | editar a fonte]

O movemento de mulleres en España aproveitou a convocatoria de Nacións Unidas para pór de manifesto o atraso e as discriminacións que sufrían as mulleres na sociedade española. Tras a celebración do Congreso Internacional da Muller organizado pola Sección Feminina en Madrid en 1970 que marcou o inicio dunha actualización de discurso do réxime franquista en relación coa igualdade de sexos, a convocatoria de 1975, ano do inicio da transición democrática española, supuxo un punto de inflexión xerando un importante impulso que permitiu maior solidez organizativa e proxección facía o conxunto da sociedade.[11] As vías máis importantes de difusión foron os medios de comunicación, tanto a prensa escrita como na televisión. Difundíronse 1827 artigos de prensa, 699 entrevistas e 4 roldas de prensa.[11]

En decembro de 1975 en Madrid realizáronse as I Xornadas pola Liberación da Muller. Estas primeiras xornadas conseguiron ter un impacto moi amplo, pero comezaron a xurdir diferentes concepcións e prioridades do feminismo: Unha corrente baseábase na loita feminista centrada nos dereitos das mulleres e a outra corrente estaba mais ligada a idea de que o feminismo debería ser unha fronte de loita política pola democracia e as liberdades que mantiña a clase traballadora no seu conxunto. En conclusión, elaborouse unha resolución política das I Xornadas pola Liberación da Muller, onde se plasmaron denuncias e reivindicacións relativas as inquedanzas das mulleres, sobre todo nos temas laborabeis.​[11][12]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ repertory of Practice of United Nations Organs. http://legal.un.org/repertory/ http://legal.un.org/repertory/art55/spanish/rep_supp5_vol3-art55_s.pdf página 57
  2. ↑ Fuentes, Pamela. (2014). Entre reivindicaciones sexuales y reclamos de justicia económica: divisiones políticas e ideológicas durante la Conferencia Mundial del Año Internacional de la Mujer. México, 1975. Secuencia, (89), 163-192. Recuperado en 07 de marzo de 2016, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0186-03482014000200007&lng=es&tlng=es
  3. ↑ SALAS, Mary y COMABELLA, Mercedes (1999). Españolas en la Transición. De excluidas a protagonistas (1973-1982). Madrid: Biblioteca Nueva. p. 89. ISBN 84-7030-726-6. 
  4. ↑ "Revisiting the United Nations decade for women: Brief reflections on feminism, capitalism and Cold War politics in the early years of the international women's movement" (PDF). Women's Studies International Forum. 
  5. ↑ "Part two. Background to the conference" (PDF). 
  6. ↑ "National Archives of Australia - Fact Sheet 237 - International Women's Year, 1975". web.archive.org. 2007-06-10. Archived from the original on 10 de xuño de 2007. Consultado o 2024-06-15. 
  7. ↑ Olcott, Jocelyn (2021). International women's year: the greatest consciousness-raising event in history. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-757474-4. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Eckel, Jan (2013). The Breakthrough: Human Rights in the 197s. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-0871-9. 
  9. ↑ Bunch, Charlotte (2012). "Opening Doors for Feminism: UN World Conferences on Women". Journal of Women's History 24 (4): 213–221. ISSN 1527-2036. 
  10. ↑ Asociación "Mujeres en la Transición Democrática", ed. (1999). Españolas en la transición: de excluidas a protagonistas, 1973-1982. Madrid: Biblioteca Nueva. ISBN 978-84-7030-726-3. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Díaz Silva, Elena (2009). "El año Internacional de la Mujer en España" 31: 319–339. 
  12. ↑ Ortiz Heras, Manuel (Maio, 2006). "MUJER Y DICTADURA FRANQUISTA" (PDF). aposta - revista de ciencias sociales. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ano_Internacional_das_Mulleres&oldid=6764479»