Antonio Fernández-Cid

Antonio Fernández-Cid
	;
Biografía
Nacemento	1 de novembro de 1916 ; Ourense, España
Morte	3 de marzo de 1995 (78 anos); Bilbao, España
Actividade
Ocupación	xornalista, musicólogo
Membro de	Real Academia Galega (membro correspondente)

Antonio Fernández-Cid de Temes, nado en Ourense o 1 de novembro de 1916 e finado en Bilbao o 3 de marzo de 1995^[1], foi un militar, musicólogo e xornalista musical galego.

Traxectoria

Fillo morgado dunha numerosa familia ourensá, comezou a estudar Dereito pero ao estourar a guerra civil española alistouse no exército nacionalista, onde foi ascendendo de alférez a tenente coronel de intervención. Ao rematar a guerra, e sen apartarse do exército, comeza a colaborar esporadicamente e como suplente do crítico musical do momento, no xornal ABC. Posteriormente pasa á revista Tarea e logo ao xornal orgánico do réxime franquista Arriba, onde escribe dende 1943 ata 1952. Nese ano obtén un contrato con ABC, xa como crítico musical titular, que mantén ata 1960. Nese ano pasa ao Informaciones, pero regresa en 1966 ao ABC, que xa non abandonará ata a súa morte. Ademais, tamén escribiu esporadicamente noutros xornais españois e rexionais do momento, como La Vanguardia, Mundo Hispánico, Diario Vasco, La Estafeta Literaria etcétera.

Na segunda metade do século XX tamén colaborou como xornalista musical en televisión e radio, e en 1965 obtivo o Premio Nacional de Radio. En 1980 foi escollido membro da Academia de Belas Artes de San Fernando. A súa especialidade como crítico musical era a ópera.

Obra

Panorama de la música en España, 1950.

Jesús Leoz, 1953
La orquesta Nacional de España, 1954.
Granados, 1956.
La discoteca familiar, 1958.
La música en los Estados Unidos, 1958.
Argenta, 1958.
Canciones de España, 1963.
Músicos que fueron nuestros amigos, 1967.
Victoria de los Ángeles, 1970.
Agenda musical. Efemérides, 1970.
Ataulfo Argenta, 1970.
La música y los músicos españoles en el siglo XX, 1973.
La música española en el siglo XX, 1973.
Puccini, 1974.
Once ensayos sobre el arte: el crítico musica, 1974.
La ópera, 1976.
Cien años de teatro musical en España, 1977.
Festivales de música en el mundo, 1977.
Eduardo Toldrá, 1977.
Doce grandes de la música española, 1979.
Granada: historia de un festival, 1984.
Un año de música en España, 1987.
Historia del Teatro Real como sala de conciertos: 1966-1988, 1992.
Jacinto Guerrero: el hombre y su estela, 1994.

Vida persoal

Casado con Dolores Alcolea Hermosilla, tivo oito fillos. Foi soterrado en Pozuelo de Alarcón^[2].

Galardóns

Fillo predilecto de Ourense
Fillo adoptivo de Madrid, a título póstumo.

Notas

↑ Fallece en Bilbao Antonio Fernández-Cid cuando iba a pronunciar una conferencia, El País, 4/3/1995.
↑ Necrolóxica Arquivado 25 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine..

Véxase tamén

Ligazóns externas

Antonio Fernández-Cid, web sobre o crítico promovida pola súa familia.

[1] Fallece en Bilbao Antonio Fernández-Cid cuando iba a pronunciar una conferencia, El País, 4/3/1995.

[2] Necrolóxica Arquivado 25 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine..

[1]

[2]