Saltar ao contido

Antonio Machado Álvarez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAntonio Machado Álvarez

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento6 de abril de 1846 Editar o valor en Wikidata
Santiago de Compostela, España Editar o valor en Wikidata
Morte4 de febreiro de 1893 Editar o valor en Wikidata (46 anos)
Sevilla, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacemiterio de San Fernando en Sevilla Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónantropólogo, escritor Editar o valor en Wikidata
Pseudónimo literarioDemófilo Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeAna Ruiz Hernández Editar o valor en Wikidata
FillosCipriana Machado, Manuel Machado, Antonio Machado, José Machado Ruiz, Francisco Machado Editar o valor en Wikidata
PaisAntonio Machado Núñez Editar o valor en Wikidata  e Cipriana Álvarez Durán Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonteEnsayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904), (sec:Machado Álvarez (ANtonio), p.246) Editar o valor en Wikidata
BNE: XX991756 BUSC: machado-y-alvarez-antonio-1848-1892 Dialnet: 1617800 Find a Grave: 153534947 Editar o valor en Wikidata
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Machado e Antonio Machado (homónimos).

Antonio Machado Álvarez, máis coñecido polo pseudónimo Demófilo, nado en Santiago de Compostela o 6 de abril de 1848 e finado en Sevilla o 3 de febreiro de 1893, foi un escritor, antropólogo e folclorista da Xeración de 1868 en España. Librepensador e de ideoloxía liberal progresista moi próxima ao krausismo, foi pai de cinco fillos entre os que se atopan os poetas Manuel e Antonio Machado.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

A súa nai foi Cipriana Álvarez Durán (Sevilla, 1827). O seu pai, Antonio Machado y Nuñez (Cádiz, 1812), foi catedrático de Ciencias Naturais na Universidade de Sevilla; nesta cidade transcorreu gran parte da súa vida e nela estudou Filosofía e Dereito. O seu mestre, Federico de Castro, inculcoulle as ideas do evolucionismo e do krausismo co que posteriormente inclinarase á filosofía utilitarista de Herbert Spencer. Ocupou interinamente a cátedra de Metafísica na Universidade de Sevilla e exerceu como xuíz municipal. Un home moi inquieto, abriu un bufete de avogados. Foi nomeado catedrático de Folclore na Institución Libre de Enseñanza (Madrid) e participou activamente na Revista Mensual de Filosofía, Literatura y Ciencias (1869-1874) cos seus primeiros traballos sobre literatura popular. No verán de 1892, aguilloado por problemas económicos, aceptou un posto de avogado que lle ofreceron uns amigos en San Xoán de Porto Rico. Apenas chegado á illa caeu enfermo. Rescatouno o seu cuñado e levouno de volta a Sevilla onde morreu o 4 de febreiro de 1893, con 47 anos de idade.[1]

Librepensador e de ideoloxía progresista moi próxima ó krausismo, foi pai, xunto con Ana Ruiz Hernández, de cinco fillos entre os que se atopan os poetas Manuel e Antonio Machado. A causa da tradición familiar materna, sentiu un grande interese pola literatura popular e de feito os fillos aprenderon case a ler co Romancero do seu parente Agustín Durán. Dende a súa creación en 1871, formou parte da Sociedade Antropolóxica Sevillana xunto co seu pai e impulsor de dita institución, Antonio Machado y Nuñez. Publicou xunto ó krausista Federico de Castro Contos, lendas e costumes populares (1872). O interese polos estudos folclóricos plasmaranse de novo na revista La Enciclopedia (1877), de periodicidade decenal, en cuxas páxinas creou unha sección permanente sobre literatura popular.

Obras

[editar | editar a fonte]
  • Obras Completas, ed. Enrique Baltanás, Sevilla, Biblioteca de Autores Sevillanos, 2005, 3 vols.
  • «El folclore del niño», en España, 1885–1886, tomos CV–CVI.
  • Colección de cantes flamencos, 1881; moi reimpreso, por exemplo como Cantes flamencos recogidos y anotados M., Ediciones Cultura Hispánica, 1975.
  • Colección de enigmas y adivinanzas, 1833.
  • Artículos varios, 1904, volumen I das súas Obras completas.
  • Xunto a Federico de Castro, Cuentos, leyendas y costumbres populares, 1872.
  • Adivinanzas francesas y españolas Sevilla, 1881 (Imp. de El Mercantil Sevillano).

Como editor

[editar | editar a fonte]


Dirixiu a Biblioteca de las Tradiciones Populares Españolas, con once volumes editados entre 1882 e 1888.

  • I: Introducción / Antonio Machado Álvarez. Fiestas y costumbres andaluzas / Montoto y Rautenstrauch. Cuentos populares / Antonio Machado Álvarez.
  • II: El folk-Lore de Madrid / por Eugenio de Olavarria y Huarte. Juegos infantiles de Extremadura / recogidos y anotados por Sergio Hernández de Soto. De los maleficios y los demonios / de Juan Nyder, trad. del latín por J. Mª Montoto y Vigil.
  • III: El mito del basilisco / Guichot. Continuación de los juegos infantiles de Extremadura / Sergio Hernández de Soto. De los maleficios y los demonios.
  • IV: Folk-Lore gallego / E. Pardo Bazán y otros escritores de Galicia. Conclusión de los maleficios y continuación de fiestas y costumbres andaluzas.
  • V: Estudios sobre literatura popular, primera parte / Antonio Machado Álvarez.
  • VI: Apuntes para un mapa topográfico-tradicional de la villa de Burguillos perteneciente a la provincia de Badajoz / por Matías R. Martínez. Tradiciones de Extremadura / C.A.D.
  • VIII. A rosa na vida dos povos / Cecilia Schmidt Branco. Folk-lore de Proaza / L. Giner Arivan.
  • IX: Cancionero popular gallego y en particular de la provincia de La Coruña: tomo II / José Pérez Ballesteros.
  • X. Cuentos populares de Extremadura / recogidos y anotados por Sergio Hernández de Soto.
  • XI: Cancionero popular gallego y en particular de la provincia de La Coruña: tomo III / José Pérez Ballesteros.

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Gibson, Ian (2006). Ligero de equipaje. Madrid: Santillana Editores G. p. 73.  ISBN 9788403096860.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Machado_Álvarez&oldid=6394339»