Avelino Chaves

Avelino Chaves

Nome orixinal	Avelino Chaves Couto
Biografía
Nacemento	26 de xaneiro de 1931 Verín, España
Morte	10 de xaneiro de 2021 (89 anos) Zaragoza, España
Actividade
Ocupación	futbolista, director deportivo
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Dianteiro

Avelino Chaves Couto, nado en Verín o 2 de febreiro de 1931 e finado en Zaragoza o 10 de xaneiro de 2021, foi un futbolista e director deportivo galego. Debutou na Primeira División con só 17 anos, nas filas do Real Valladolid, e tras pasar polo Granada recalou no Real Zaragoza, onde se convertería nunha das maiores figuras da historia do club. Marcou 54 goles ata que unha lesión aos 25 anos o obrigou a retirarse, pero volveu ao club en 1963, entrando na secretaría técnica, e foi o artífice da confección do equipo durante os seguintes 33 anos, nos que gañou catro Copas do Rei, unha Copa de Feiras e unha Recopa de Europa.

Traxectoria

Fillo dun transportista verinés, foi o terceiro de catro irmáns e comezou a xogar ao fútbol nas leiras de Ábedes xunto aos seus irmáns maiores Emilio e Pepe. Estudou no colexio de La Salle, onde compaxinou o fútbol co atletismo, pois corría os 100 e 200 metros lisos, chegando a proclamarse campión provincial e rexional en categorías inferiores. Máis tarde xogou no Támega de Verín, sen estar federado, e participaba habitualmente en partidos doutros equipos que o chamaban para que os reforzase, debido á súa calidade, chegando a coincidir con Carriega en Allariz.

Aos 17 anos e a través dun amigo, realizou unha proba co Real Valladolid, equipo que acababa de ascender á Primeira División. O adestrador do conxunto castelán, o histórico Helenio Herrera, ordenou que o incorporasen inmediatamente ao club, polo que comezou a adestrar e viaxar habitualmente co primeiro equipo. Aínda que pola súa idade non podía aínda xogar, falsificaron os seus documentos, e o 10 de outubro de 1948 debutou co Valladolid en Primeira, nun partido ante o Oviedo en Zorrilla. Marcou o seu primeiro gol dous meses despois, ante o Athletic Club, e completou as súas dúas campañas en Valladolid cun total de 12 partidos oficiais e 5 goles.

Para a tempada 1950/51 fichou polo Granada CF, da Segunda División, onde militou durante dous anos, contabilizando 31 partidos e 18 goles. A continuación regresou á Primeira División, asinando contrato co Zaragoza. Marcou cinco goles na súa primeira campaña en Aragón, na que o equipo acabou descendendo, pero xa na seguinte aumentou a conta goleadora ata 13. Na tempada 1954/55 foi o máximo goleador do grupo Norte de Segunda, con 21 dianas, e sumou dúas máis na promoción de ascenso. O equipo fracasou no seu intento de volver á máxima categoría, pero conseguiuno na seguinte campaña, nunha fase de promoción na que Avelino marcou catro goles. Na última xornada desa promoción, o 29 de xuño de 1956 ante o Alavés en Mendizorrotza, disputou con 25 anos o seu derradeiro partido como futbolista, ascendendo a Primeira. Xogou ese encontro xa afectado por unha lesión de xeonllo, e aínda continuou no club un tempo, pero nunca puido volver xogar.

Trala súa retirada regresou a Verín para xestionar o negocio de transportes de seu pai. Durante ese tempo realizou algúns informes de xogadores para o Zaragoza, como o do dianteiro do Deportivo da Coruña Jorge Mendonça, e en 1963 o presidente do club, Waldo Marco, ofreceulle un posto de observador de xogadores. A primeira fichaxe que recomendou foi a de Irusquieta e foi o artífice da gran maioría de fichaxes dos seguintes 33 anos, entre eles Manolo González, García Castany, Pichi Alonso, Valdano, Amarilla, Rubén Sosa, Cafu, ou o considerado por moitos como mellor xogador da historia da entidade, Saturnino Arrúa. Levou a Carriega ao banco do Zaragoza e foi o "pai deportivo" de Víctor Fernández, ao que aconsellaba directamente dende a banda dos estadios.

Durante a súa longa etapa na secrataría técnica do Zaragoza, o club gañou catro Copas do Rei, unha Copa de Feiras e unha Recopa de Europa.