Barthélemy d'Eyck

Barthélemy d'Eyck
Biografía
Nacemento	1420 ; Bispado de Liège (pt)
Morte	1472 ↔ 1475 (49/59 anos)
Pintor de cámara Renato I de Nápoles (pt)
	1447 – 1470
Actividade
Ocupación	pintor, iluminador
Período de actividade	1444 (Gregoriano) - 1472 (Gregoriano)
Movemento	Pintura flamenga primitiva
Influencias	Jan van Eyck, Konrad Witz (pt) e Robert Campin
Mecenas	Renato I de Nápoles (pt)
Obra
	Obras destacables (1407) Egerton Hours (en) ; (década de 1410) Les Très Riches Heures du Duc de Berry; (década de 1440) Holy Family (en) ; (década de 1440) Still Life with Books in a Niche (en) ; (década de 1440) Aix Annunciation (en) ; (década de 1440) Christ on the Cross (en) ; (século XV) Q114708434 ; (1456 (Gregoriano)) Retrato de um homem (pt) ; (1460 (Gregoriano)) La Théséide - Vindobonensis 2617 (en) ; (década de 1460) King René's Tournament Book (en) ;

Barthélemy d'Eyck ou van Eyck^[1] (ca. 1420 – 1470)^[2] foi un pintor da escola dos primitivos flamengos que traballou en Francia e probablemente no ducado de Borgoña como pintor e iluminador de manuscritos. Estivo activo aproximadamente entre 1440 e 1469.^[3]

Malia que non hai ningún traballo documentado como seu que sobrevivise, foi eloxiado polos contemporáneos como o principal artista da súa época, e polo xeral acéptanse como súas algunhas obras importantes. En particular, Barthélemy foi aceptado por moitos expertos como a identidade dos artistas anteriomente coñecidos como o mestre da Anunciación de Ais polas pinturas, e o mestre de René de Anjou polos manuscrits iluminados.^[4] Crese que podería ser o "mestre das Sombras", responsable dalgunhas partes do calendario de Les Très Riches Heures du Duc de Berry.

Notas

↑ Tamén chamado en documentos contemporáneos como Barthélemy de Cler, der Clers, Deick d'Ecle, d'Eilz.Harthan, 1977, páx. 93
↑ Unterkircher, Franz (1980). King René's Book of Love (Le Cueur d'Amours Espris) (en inglés). Nova York: G. Braziller. ISBN 0-8076-0989-7.
↑ Tolley
↑ Biblioteca Britànica Arquivado 23 de setembro de 2015 en Wayback Machine. tamén o mestre del Coeur d'Amours Espris. A identificación de Ais fíxose por vez primeira en 1953 (por IP May, La Revue des Arts, 3) en parte sobre a base dunha sinatura bastante cuestionable nun libro do plafón de Bruxelas.

Véxase tamén

[1] Tamén chamado en documentos contemporáneos como Barthélemy de Cler, der Clers, Deick d'Ecle, d'Eilz.Harthan, 1977, páx. 93

[unterkircher-2] Unterkircher, Franz (1980). King René's Book of Love (Le Cueur d'Amours Espris) (en inglés). Nova York: G. Braziller. ISBN 0-8076-0989-7.

[3] Tolley

[4] Biblioteca Britànica Arquivado 23 de setembro de 2015 en Wayback Machine. tamén o mestre del Coeur d'Amours Espris. A identificación de Ais fíxose por vez primeira en 1953 (por IP May, La Revue des Arts, 3) en parte sobre a base dunha sinatura bastante cuestionable nun libro do plafón de Bruxelas.

[1]

[2]

[3]

[4]