Batalla de Mari
| Batalla de Mari | |
|---|---|
 | |
| Tipo | batalla  |
| Localización | Trapessac (en)  |
| Coordenadas | 36°31′53″N 36°21′51″L / 36.531389, 36.364167 |
| [ Wikidata ] | |
A batalla de Mari, coñecida tamén como o Desastre de Mari (en armenio, Մարիի աղետ - Desastre de Mari), tivo lugar o 24 de agosto de 1266, e enfrontou ao Sultanato mameluco de Exipto contra os armenios do Reino Armenio de Cilicia.
Antecedentes
[editar | editar a fonte]O conflito comezou cando o sultán mameluco Baybars, que buscaba aproveitar a debilitada dominación mongol, enviou un exército de 30.000 homes a Cilicia e esixiu que abandonase a súa lealdade aos mongois, que o aceptase a el como un soberano e que lles entregase aos mamelucos os territorios e fortalezas que Hetum adquirira durante a súa alianza cos mongois. Nese momento, porén, Hetum I estaba en Tabriz, despois de acudir á corte mongol de Il-Khan en Persia para obter apoio militar. Durante a súa ausencia, os mamelucos marcharon cara a Armenia de Cilicia, liderados por Al-Mansur Ali e o comandante mameluco Qalawun.
Batalla
[editar | editar a fonte]Os dous fillos de Hetum I, Toros e León (o futuro rei León I), lideraron a defensa reforzando as fortalezas da entrada do territorio de Cilicia cun exército de 15.000 soldados. O enfrontamento tivo lugar en Mari, preto de Darbsakon o 24 de agosto de 1266, onde os armenios, moi superados en número, non puideron resistir ás forzas mamelucas moito maiores. Toros morreu na batalla, e León foi capturado e encarcerado.[1] O fillo armeno-mongol do condestable Sempad, chamado Vasil Tártaro, tamén foi feito prisioneiro polos mamelucos e foi levado en catividade con León, e foron ben tratados.[2]
Consecuencias
[editar | editar a fonte]Trala súa vitoria, os mamelucos invadiron Cilicia, arrasando as tres grandes cidades da chaira de Cilicia: Mamistra, Adana e Tarso, así como o porto de Ayas. Outro grupo de mamelucos baixo Mansur tomou a capital de Sis. O saqueo durou 20 días, durante os cales miles de armenios foron masacrados e 40.000 foron feitos cativos.[1]
Cando Hetum I chegou coas tropas mongolas, o país xa estaba devastado. Hetum I tivo que negociar o regreso do seu fillo León cedendo o control das fortalezas fronteirizas de Armenia aos mamelucos. En 1269, Hetum I abdicou en favor do seu fillo e fíxose monxe, entrando na orde franciscana, e morreu un ano despois.[3] León quedou na incómoda situación de manter a Cilicia como súbdito do Imperio mongol, mentres que ao mesmo tempo rendía tributo aos mamelucos.[4]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bournoutian, George A. (2003). A concise history of the Armenian people (en inglés) (2ª ed.). Costa Mesa, CA: Mazda Publishers Inc. ISBN 1-56859-141-1.
- Chahin, Mack (2001). The Kingdom of Armenia: A History (en inglés). Richmond: Curzon. ISBN 0700714529.
- Grousset, René (1936 [reed. 1991]). Histoire des croisades et du royaume franc de Jérusalem (vol. III. 1188-1291 L'anarchie franque) (en francés). París: Perrin. ISBN 2-262-02569-X.
- Mutafian, Claude (1993). Le royaume arménien de Cilicie, XIIe – XIVe siècle (en francés). París: CNRS Editions. ISBN 978-2-271-05105-9.
- Steward, Angus Donal (2001). The Armenian Kingdom and the Mamluks: War and Diplomacy During the Reigns of Hetʻum II (1289-1307) (en inglés). Leiden / Boston / Colonia: Brill Academic Publishers. ISBN 978-90-04-12292-5.