Bugatti Type 101

Bugatti Type 101
Tipo	Berlina
Marca	Bugatti
Fabricante	Bugatti
Período	1951  ╴1965
Deseño	Georges Gangloff Alphonse Guilloré Jean Antem Virgil Exner (Tipo 101C)
Produción	8 unidades
Tren motriz
Motor	motor de gasolina
Velocidade máxima	160 km/h
Dimensións
Distancia eixes	3.300 mm
Anchura	1.349 mm
Peso	1.700 kg
Cronoloxía
← Bugatti Type 57
[ Commons ] [ Wikidata ]

Vistas traseiras

O Bugatti Type 101, tamén chamado Tipo 101, foi o último coche de pasaxeiros desenvolvido e construído polo fabricante de automóbiles francés Bugatti, foi un coche de luxo producido entre 1951 e 1965. Con el, a fábrica tradicional de Alsacia intentou retomar a produción regular de automóbiles despois da segunda guerra mundial. Porén, Bugatti non puido reeditar os éxitos anteriores á guerra. O Tipo 101 só tivo unha produción de seis unidades. Ademais, algúns Bugatti máis antigos equipáronse con carrocerías ao estilo do Tipo 101. Foi o último coche producido pola compañía francesa antes do seu peche.

Historia

Contexto histórico

Trala segunda guerra mundial e a morte de Ettore Bugatti e o seu fillo Jean, Roland Bugatti, irmán de Jean, tomou as rendas da empresa de Molsheim xunto a Pierre Marco, expiloto de Bugatti durante os vinte para retomar a produción. A situación económica da casa francesa distaba de ser de cor rosa, a morte de Jean descendente de Bugatti, acontecida en 1939, ademais de interromper o brillante rumbo estilístico de Bugatti que naquela década deu nacemento dalgúns dos modelos máis emblemáticos, sumiu ao seu propietario Ettore Bugatti nunha grave depresión, que xa se retirara da dirección da súa empresa debido ás decepcións derivadas do malestar social do 1936, deixando ao seu fillo Jean á fronte do mesmo. Dese estado de depresión, Ettore nunca se recuperará, tamén grazas aos horrores da guerra que estalaría en breve. Os graves problemas de saúde que sufriu o propio Ettore ao final da guerra levaron axiña ao seu declive e á morte, que ocorreu en agosto de 1947. Dous meses antes conseguira gañar o caso contra o goberno francés que o acusara de colaboracionismo e confiscara a súa empresa. Outra razón da crise económica na que se atopou Bugatti foi a imposibilidade de recibir compensación polos danos sufridos na planta de Molsheim tras os bombardeos. Isto foi porque Ettore Bugatti non apareceu como cidadán francés, xa que sempre quixo manter a súa cidadanía italiana.

En definitiva, a situación era moi difícil, polo que a reanudación da produción baseouse no aproveitamento do que xa se dispoñía na casa, limitando ao máximo os novos investimentos. A finais da década de 1940, o traballo da compañía centrábase principalmente na restauración de coches antigos Bugatti.

En 1951 Bugatti fixo outro intento de restablecerse como fabricante de automóbiles. Para demostrar que este era un novo comezo, Roland Bugatti implementou un novo sistema de numeración para os seus coches que era completamente diferente ao anterior. O novo modelo debería chamarse Tipo 81 no sistema antigo, pero no seu lugar escolleuse o nome Tipo 101.

A pesar do seu nome, o Bugatti Type 101 non foi realmente un novo comezo. O coche era esencialmente unha reedición do Bugatti Type 57, que presentouse en 1934. Bugatti fíxose cargo do chasis do exitoso modelo de preguerra case sen cambios. Isto incluía o eixe dianteiro ríxido, que seis anos despois do final da segunda guerra mundial, era unha característica de deseño obsoleta. O único realmente novo era un sistema de freado máis eficaz. Un primeiro prototipo construíuse nos primeiros meses de 1951, mentres que a presentación dos dous primeiros exemplares tivo lugar no Salón do Automóbil de París do mesmo 1951.

Estaba impulsado polo coñecido motor de oito cilindros en liña da década de 1930 cunha cilindrada de 3,3 litros e dous árboles de levas en cabeza. Aquí tampouco houbo apenas cambios. As modificacións concernían principalmente á preparación da mestura, en lugar dos carburadores Stromberg dos modelos de preguerra, agora utilizáronse carburadores descendentes carburador Weber. Un aumento do rendemento cun compresor estaba dispoñible baixo petición. Montaba unha transmisión manual de catro velocidades, aínda que se podía pedir unha caixa de cambios Cotal como opción, con preselección de marchas operada eléctricamente.

Tamén se recoñeceu noutros aspectos que o Tipo 101 non era un coche novo, Bugatti utilizou numerosas pezas na construción do chasis, que foran producidos antes da guerra e que desde entón se gardaban nos almacéns das fábricas.

Características

Dous dos tres cabriolets carrozados por Gangloff. O vermello foi exhibido, xunto co Coupé, tamén de Gangloff, no Salón do Automóbil de París de 1953

O Tipo 101 desenvolveuse sobre a base do Tipo 57 de antes da guerra. Polo tanto, o chasis mantivo a configuración clásica habitual con largueiros e traveseiros con suspensión con eixe ríxido nos dous eixes e suspensión de bésta semielíptica. Realizáronse algunhas melloras de detalle e a distancia entre eixes alongouse significativamente (de 2,98 a 3,30 metros), pero a estrutura básica era substancialmente a mesma. O sistema de suspensión era un eixe ríxido tanto na parte dianteira como na traseira, asistido por béstas semielípticas. O sistema de freos incluía tambores nas catro rodas. O Tipo 101 estaba propulsado por 3257 cm³ dobre árbore de levas en cabeza DOHC dos válvulas por cilindro derivado del Tipo 57, que na versión sobrealimentada mediante ompresor volumétrico entregaba ata 190 CV a 5400 RPM mentres que na versión de aspiración natural acadaba 135 HP. A principal diferenza entre este motor e o do Tipo 57 estaba no carburador usado, xa non un Stromberg, senón un Weber. A tracción é obviamente traseira, con caixa de cambios manual de 4 velocidades. No entanto, sobre o tipo de embrague usado, as fontes son conflitivas, algúns falan dun embrague de disco único seco e outros falan dun embrague seco de dous discos.

Produción

Bugatti Tipo 101 Antem Cupé		Bugatti Tipo 101 Guilloré Cupé

o Tipo 101 non tivo éxito, a razón deste fracaso foi principalmente no feito de que o coche estaba tecnicamente desfasado e era demasiado caro xa que aínda estaba vinculado a procesos de produción artesanal. En segundo lugar, os coches de luxo franceses non atoparían o favor do público nin entón nin máis tarde, como tamén se testemuñarán as quebras doutros fabricantes franceses de coches de luxo, Facel Vega e Talbot-Lago principalmente.

Bugatti Type 101C

Polo tanto, só se fixeron oito exemplaress, dos cales sete entre 1951 e 1952 e un varios anos despois. Este último Tipo 101 (chamado 101C) construíuse de feito en 1965 por Ghia segundo un deseño de Virgil Exner sobre o último chasis sen rematar do Tipo 101 tras a quebra de Bugatti. Tamén exhibíuse no Salón do Automóbil de Turín de 1965 nun intento de revivir a marca, pero non se puido atopar financiamento e canceláronse os plans para a produción futura. O coche estivo exposto ao público no Pebble Beach Concours d'Elegance de 2017.

Se excluímos o exemplar coa carrocería de roadster de 1965, que pertenceu a outra época con outras tendencias estilísticas, os outros exemplares construídos máis dunha década antes estaban "vestidos" por carrozarías externas, como tamén aconteceu durante a década de 1930, outro aspecto máis que testemuñaban os criterios de produción agora desfasados. Os sete exemplares producidos son: tres cupé (Gangloff, Guilloré e Antem), tres cabriolet (todos de Gangloff) e un saloon (Guilloré). O único aspecto acorde cos tempos, ademais común aos sete exemplares, estaba no plano do deseño, que destacaba a transición ao estilo pontón, abandonando así efectivamente os gardalamas separados do resto da carrozaría.

Notas

Referencias

Véxase tamén

Outros artigos

• Bugatti