Casimir Tollet
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | agosto de 1828  Sandillon, Francia |
| Morte | 21 de marzo de 1899 (70 anos) París, Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | enxeñeiro militar (1870–1872), director de construción |
| Premios | |
| |
Casimir Tollet, nado o 15 de agosto de 1828 en Sandillon (Loiret)[1] e finado o 21 de marzo de 1899[2] en París, foi un enxeñeiro francés, coñecido polos seus logros na arquitectura hixienista en cuarteis e hospitais. Deseñador do sistema Tollet, baseado no aerismo para combater o miasma, quixo construír edificios hospitalarios suburbanos suxeitos aos coñecementos médicos actuais sobre o contaxio. A través de diversos escritos, tamén traballou como historiador da arquitectura hospitalaria.
Biografía
[editar | editar a fonte]En 1882, acometeu a construción do Hospital Civil e Militar de Montpellier, Hospital Civil e Militar de Saint-Eloi tamén chamado Hospital Suburbano ou Novo Hospital de Saint-Éloi[3] que foi rematado e inaugurado polo presidente Sadi Carnot en 1891.[4] En 1890, foi encomendada a construción do hospital Saint Auban-Moët en Épernay.
En 1889 gañou un premio na décima Exposición Universal de París[5] onde estivo presente no Pavillon de l'Hygiène. Tamén foi historiador da arquitectura hospitalaria, e ao final da súa carreira publicou dúas obras importantes “Os hospitais modernos no século XIX”, 1889 e “Os edificios hospitalarios dende a súa orixe ata os nosos días” en 1892. Experimentou dificultades económicas ao final da súa vida ata que morreu en 1899.
Sistema Tollet
[editar | editar a fonte]
Orixes
[editar | editar a fonte]Ata os descubrimentos de Pasteur, a ciencia médica baseábase en Hipócrates, quen propoñía o aire, a auga e o solo como factores das epidemias, atribuíndo enfermidades como o cólera e a peste ao miasma (aire malo). A pesar dos descubrimentos de Pasteur, que estableceu no transcurso da década de 1860 a relación entre o xerme e a enfermidade (o termo microbio apareceu en 1878), a construción de hospitais ao longo do século XIX inspirouse no informe da Academia de Ciencias de Jacques Tenon. Tenon tras o incendio de parte do Hôtel-Dieu asegura que o deseño dos hospitais debe ter como obxectivo loitar contra o miasma, os factores de contaxio e a contaminación. Tollet, en liña con Tenon, deseñou o hospital como unha máquina de curación grazas á circulación de aire que caza os miasmas, de aí o termo aerismo. Esta arquitectura “pneumática” é un elemento de curación: “A arquitectura comparte e mesmo asume o poder médico”.[6]
O sistema Tollet nas políticas de hixiene da Terceira República
[editar | editar a fonte]A arquitectura hixienista foi desenvolvida primeiro en cuarteis e hospitais, logo tratou escolas, vivendas insalubres, vivendas baratas e hixiene masiva. No 1878, Émile Cacheux publicou unha serie de libros sobre a vivenda dos traballadores. El mesmo construíu vivendas de baixo custo e distribuíu outros modelos de construción, en particular “os primeiros tipos de vivendas obreiras estandarizadas construídas con materiais modernos que existían naquel momento, como o sistema Tollet, baseábanse no emprego de formas oxivais de ferro cunha T separada 1 metro e que tiña 50 cm de eixe a eixe”.[7]
O doutor en medicina Aimé Riant publicou en 1874 un tratado titulado: “A hixiene escolar, influencia da escola na saúde dos nenos”. Nas edicións de 1880 e 1884 deste tratado preséntanse novidades para a construción escolar “Entre estas, destaca a aplicación do sistema Tollet a centros de ensino con edificios con armazón de ferro de forma oxival.[7]
Xa en 1881, como demostra a cabeceira das cartas da Société Anonyme de Constructions, Système Tollet, Casimir Tollet contemplaba múltiples destinos para as súas construcións: cuarteis, hospitais, hospicios, maternidades, ambulancias, escolas, institutos, igrexas, etc. cuadras, cuarteis móbiles, vivendas obreiras e agrícolas, matadoiros, mercados, peiraos, pendellos, pequenos postos, casetas de garda, etc. Deseñou todas as variacións técnicas e prácticas das teorías aeristas tomadas en moitos campos e neste foi un actor importante na corrente hixienista do século XIX e o seu sistema tivo sona internacional.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Arquivos deLoiret, acta de nacemento n°30, 88 / 147". Arquivado dende o orixinal o 13 de xaneiro de 2019. Consultado o 21 de novembro de 2022.
- ↑ Arquivos de Paris, acta de defunción n°541, 23 / 31
- ↑ "Les hôpitaux au XIXe siècle : études, projets, discussions et programmes relatifs à leur construction". gallica.bnf (en francés). Consultado o 2022.
- ↑ Dumas, Robert (2005). Histoire des hôpitaux Saint-Eloi et Guy de Chauliac à Montpellier. Sauramps Médical. ISBN 2-84023-417-3.
- ↑ "Exposition universelle internationale de 1889 à Paris - Hygiène, assistance publique et eaux minérales". cnum.cnam.fr (en francés). Consultado o 2022.
- ↑ Foucart, Bruno (1981). Au paradis des hygiénistes : l'architecture hospitalière au xixe siècle (en francés).
- ↑ 7,0 7,1 Chevallier, Fabienne. Le Paris moderne : Histoire des politiques de l'hygiène (1855-1898). ISBN 978-2-7535-1023-4.
