Cenáculo ourensán
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2018.) |
Recibe o nome de cenáculo ourensán un grupo de autores que, naturais ou residentes na cidade de Ourense, posteriormente formarán parte (na súa maioría) do denominado grupo Nós. Os seus membros máis destacados foron Ramón Otero Pedrayo, Florentino López Cuevillas e Vicente Risco.
Historia do grupo
[editar | editar a fonte]O cenáculo ourensán supón a fase anterior ao galeguismo dos escritores citados. De feito, no caso particular de Vicente Risco, este pregaleguismo pode considerarse como antigaleguismo, posto que chegou a afirmar (na súa revista La Centuria, 1917) que "el que quiera ser leído que escriba en castellano". De todos os xeitos, unha vez convertido á causa galega, Risco asumiu o compromiso pleno coa lingua galega.
Por outra parte, como precisamente indica Vicente Risco no seu ensaio Nós, os inadaptados, o cenáculo ourensán estaba constituído por un conxunto dandies, intelectuais pregaleguistas e de clase acomodada, que vivían alienados, á marxe dos problemas do mundo en que se achaban (vivían na súa "torre de marfil"). Entre as súas principais preocupacións estaban o esoterismo, a filosofía oriental e filosofía nietzchiana. Isto motivounos para viaxar e coñecer outras culturas, sobre todo no relativo ao ocultismo. Este gusto polo alén pode verse reflectido na obra destes autores, como podemos apreciar, por exemplo, nas obras O purgatorio de don Ramiro e O desengano do prioiro de Ramón Otero Pedrayo ou Do caso que lle aconteceu ao doutor Alveiros de Vicente Risco.
Finalmente, todo o arriba dito e mais o proceso de galeguización destes homes aparece xenialmente retratado en Arredor de si de Ramón Otero Pedrayo.