Saltar ao contido

Cereus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Cereus é un xénero de cactos. A súa circunscrición estivo sempre flutuando e depende da autoridade. Comprende 1041 especies descritas e destas, só 49 aceptadas.[1]

Descrición

[editar | editar a fonte]

Son pequenos arbustos prostrados ou ergueitos, ramificado desde a base e alcanzan un tamaño de até 15 m de altura como árbores con grandes copas, con case todo tipo de formas intermedias representadas. Ten entre catro e dez (ás veces tres) costelas que son grandes e ben separadas. As aréolas son de feltro para lanosas, rara vez peludas e adoitan ter unhas poucas espiñas relativamente curtas e agudas. As flores xorden das aréolas e teñen forma de funil e dun tamaño de até 20 cm de lonxitude. Abren en función da adaptación aos polinizadores durante o día (en aves) ou pola noite (insectos). As brácteas interiores son xeralmente de cor branca ou case branca, raramente amarela ou rosa, as brácteas exteriores son de cor arroibada. Unha característica típica dos Cereus, á parte doutros xéneros, é que despois da floración e caída do perianto, o froito permanece. As froitas maduras e zumarentas son normalmente de cor verdosa ou amarela ou vermellas, estoupando e lanzando numerosas sementes grandes e negras.

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

O xénero foi descrito por Philip Miller e publicado en The Gardeners Dictionary...Abridged...fourth edition 308. 1754.[2] A especie tipo é Cereus hexagonus (L.) Mill.

Etimoloxía

Cereus: nome xenérico que deriva do termo latino cereus = "cirio ou candea" que alude á súa forma alongada e recta.

  1. Cereus en PlantList
  2. "Cereus". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 14 de abril de 2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  1. Forzza, R. C. 2010. Lista de espécies Flora do Brasil https://web.archive.org/web/20150906080403/http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Río de Xaneiro.
  2. Madsen, J. E. 1989. 45. Cactaceae. 35: 1–79. In G. W. Harling & B. B. Sparre (eds.) Fl. Ecuador. Universidade de Göteborg e Museo Sueco de Historia Natural, Göteborg e Estocolmo.
  3. Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]