Trilladeira nival

Trilladeira nival Rango fósil: Cuaternario - Actualidade
Estado de conservación
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Mammalia Orde: Rodentia Suborde: Myomorpha Superfamilia: Muroidea Familia: Cricetidae Subfamilia: Arvicolinae Xénero: Chionomys Especie: Ch. nivalis
Nome binomial
Chionomys nivalis Martins, 1842
Distribución de Chionomys nivalis. Distribución de Chionomys nivalis.
Sinonimia
abulensis, (Agacino, 1936) aleco, Paspalev, Martino e Peshev, 1952 alpinus, (Wagner, 1843) appenninicus, (Dal Piaz, 1929) aquitanius, (Miller, 1908) cedrorum, Spitzenberger, 1973 dementievi, (Heptner, 1939) hermonis, (Miller, 1908) lebruni, (Crespon, 1844) leucurus, (Gerbe, 1852) loginovi, (Ognev, 1950) malyi, (Bolkay, 1925) mirhanreini, (Schäfer, 1935) nivicola, (Schinz, 1845) olympius, (Neuhäuser, 1936) petrophilus, (Wagner, 1853) pontius, (Miller, 1908) radnensis, (Ehik, 1942) satunini, (Shidlovsky, 1919) spitzenbergerae, Nadachowski, 1990 trialeticus, (Shidlovsky, 1919) ulpius, (Miller, 1908) wagneri, Martino, 1940

A trilladeira nival (Chionomys nivalis) é unha especie de roedor da familia Cricetidae. Tradicionalmente incluíase no xénero Microtus, mais estudos recentes, xenéticos e morfolóxicos avalan a súa inclusión no xénero Chionomys.

Descrición

É un dos arvicolinos de maior tamaño, de 92 a 140 mm e de 35 a 70 gr de peso. O seu pelame ten unha tonalidade, bastante uniforme, de cor agrisada con tons pardos, rexión ventral de cor branca e os pés e a cola son monocolor, xeralmente esbrancuxados.

Distribución

Habita as zonas montañosas dende o suroeste europeo até o sueste asiático. En Europa atópase nos grandes macizos montañosos, Alpes, Montes Tatra, Cárpatos, Balcáns e Cáucaso. Na Península Ibérica ocupa as principais zonas montañosas, aínda que a súa presenza non está confirmada en Portugal. En España ocupa a meirande parte dos Pireneos, chegando polo leste até Xirona, no norte peninsular aparece nas montañas galegas de Lugo e a serra dos Ancares, Picos de Europa, case toda a Cornixa Cantábrica e o País Vasco. Cara ao sur está presente na serra Cebollera e na serra de la Demanda (A Rioxa, Soria), nas serras de Gredos e Guadarrama, (Comunidade de Madrid e Guadalaxara) e en Sierra Nevada.

Hábitat

Especie moi adaptada á vida en zonas con acumulacións rochosas estables e zonas de alta montaña (1.000-4.700 m de altitude). É moi rara en altitudes menores. É máis común onde as moreas de pedras e rochas son máis frecuentes, sendo máis escaso nas matogueiras e zonas boscosas.

Son basicamente herbívoros e oportunistas, debido ás restricións tróficas das zonas onde habitan e complementan a súa dieta con insectos, pequenos invertebrados e crías doutros micromamíferos. Almacenan alimentos para o inverno.

A idade reprodutora, en relación con outros roedores, é relativamente tardía, teñen menores camadas e unha elevada taxa de supervivencia xuvenil.

Ameazas

A principal ameaza derívase do escaso número de colonias, do seu pequeno tamaño e da escasa ou nula conectividade entre colonias.

Notas

• Chionomys nivalis, en Wilson, D. E. & Reeder, D. M. (editors). 2005. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed).(en inglés) Consultado o 9 de outubro de 2018.
• Chionomys nivalis no Atlas da biodiversidade do Ministerio de Medio Ambiente (MMA). (en castelán) Consultado o 9 de outubro de 2018.
• Status de conservación: Amori, G., Hutterer, R., Krystufek, B., Yigit, N., Mitsani, G. & Muñoz, L. J. P. 2008. Chionomys nivalis. En: IUCN 2009. IUCN Red List of Threatened Species. Versión 2009.1. IUCN Rede List (NT). Consultado o 14 de febreiro de 2010.