Saltar ao contido

Competencia comunicativa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A competencia comunicativa fai referencia á habilidade para falar e entender unha lingua, aínda que non equivale exactamente ó concepto de competencia lingüística.

En lingüística e, en particular, no ensino e aprendizaxe de linguas, refire o coñecemento gramatical (fonolóxico, morfolóxico e sintáctico, i.e. competencia lingüística) ademais do coñecemento social requirido para usar de maneira adecuada as formas dunha lingua en relación coa función que cumpren, isto é, o saber como, onde e cando usar os enunciados apropiados para un determinado propósito.

O termo foi acuñado por Dell Hymes en 1966 en relación á dicotomía de Noam Chomsky's (1965) entre linguistic competence (competencia lingüística) e performance (realización lingüística/actualización lingüística). A aproximación de Hymes foi coñecida como "etnografía da comunicación".

A noción of competencia comunicative é usada en particular nas abordaxes coñecidas como aproximacións comunicativas ó estudo de linguas estranxeiras.[1] Existen polo menos tres modelos. O primeiro cronoloxicamente é o modelo de Canale e Swain [2] e o subseguinte de Canale.[3] Nun segundo modelo, o contido sociocultural aparece máis precisamente especificado por Celce-Murcia, Dornyei, e Thurrell en 1995. Entendían que a competencia comunicativa incluía cinco diferentes subtipos de competencia, a saber, a lingüística, a estratéxica, a sociocultural, a de acción e a discursiva.[4] O terceiro modelo usado no Canadá é o de Bachman e Palmer.[5]

A comprensión da denominada "competencia comunicativa" foi influenciada pola pragmática e a filosofía da lingua, incluído o traballo no campo dos actos de fala.[6]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bachman, Lyle; Palmer, Adrian (2010). Language Assessment in Practice. Oxford: Oxford University Press. 
  • Canale, Michael; Swain, Merrill (1980). "Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing". Applied Linguistics 1 (1): 1–47. doi:10.1093/applin/1.1.1. 
  • Canale, Michael (1983). "From communicative competence to communicative language pedagogy". Language and Communication 1 (1): 1–47. 
  • Celce-Murcia, Marianne; Dornyei, Zoltán; Thurrell, Sarah (1995). "Communicative competence: A pedagogically motivated model with content specifications". Issues in Applied Linguistics 6 (2): 5–35. 
  • Hymes, Dell (1964). "Toward ethnographies of communication". American Anthropologist 66 (6 part 2): 1–34. ISSN 0002-7294. doi:10.1525/aa.1964.66.suppl_3.02a00010. 
  • Hymes, Dell (1972). "On communicative competence". En Pride, J.B.; Holmes, J. Sociolinguistics: Selected Readings. Harmondsworth: Penguin. pp. 269–293. ISBN 978-014080665-6. 
  • Hymes, Dell (1966). "Two types of linguistic relativity". En Bright, W. Sociolinguistics. The Hague: Mouton. pp. 114–158. OCLC 2164408. 
  • Leung, Constant (2005). "Convivial communication: recontextualizing communicative competence". International Journal of Applied Linguistics 15 (2): 119–144. ISSN 0802-6106. doi:10.1111/j.1473-4192.2005.00084.x.