Complexo de Electra

Complexo de Electra é o término proposto en 1912 polo psiquiatra e psicólogo suízo Carl Gustav Jung para designar a contrapartida feminina do complexo de Edipo. Consiste na atracción afectiva dunha filla pola súa figura paterna. De todos modos, a diferenza do complexo de Edipo freudiano, Jung non realizou unha aproximación completamente biolóxica nin universal ao complejo, polo que non debe definirse en términos taxativos.

Orixe do nome

Segundo a mitoloxía grega, Electra, filla de Agamenón (rei de Micenas) e Clitemnestra, vingou ao seu pai, quen foi asasinado por Egisto, amante de Clitemnestra, ou en outros mitos, poa mesma Clitemnestra. Electra animou o seu irmán Orestes para que asasinara a Egisto e a súa nai, asasinos do seu pai.

Concepto

Segundo Jung, o complexo de Electra é común nas rapazas nalgún momento da súa infancia aínda que, nalgunhas ocasións, vaí máis aló. A fixación afectiva o enamoramento cara o pai pode xerar unha situación de rivalidade coa nai. Suponse que é unha dinámica normal no desenvolvemento das rapazas, que pode observarse a partir dos 3 anos e que tende a resolverse de xeito natural.

O sindrome de electra diferenzasedo de Edipo en que esta circunstancia é menos clara e pasa máis inadvertida xa que as rapazas teñen un vínculo moi estreito coas súas nais, polo que non é sinxelo manter a competitividad con esta.

Na mellor resolución do complexo producese unha predilección da rapaza cara o pai. Con todo, nos casos patolóxicos pode acontecer o contrario, que a cativa abandone ao pai por sentirse defraudada polo rexeitamento.

Diferezas co complexo de Edipo

Desde o punto de vista psicanalítico, se comparamos ambos compxejos, estes mostran diferenzasí. A continuación veremos as características diferenciales:

1. Cambio da área eróxena. A cativa conta con dous órganos sexuais (agregándose o clítoris), mentres o rapaz ten un. A primeira área eróxena da nena é o seu clítoris (relacionado co órgano masculino), entón cando atopan a área vaxinal, concentran a súa parte feminina y abandonan a masculinaNo.
2. Cambio de obxecto erótico. Na primeira fase do desenvolvemento, a nai é o obxecto erótico de ambos (nenos e nenas). Non obstante, o instinto de conservación da especie provoca un cambio de obxecto erótico cara o pai (xa que non podería enxendrar coa figura materna) e pasa a interesarse en el.
3. Finalmente a rapaza cae no complexo de Electra (saíndo do complexo de Edipo), pero se o que desexaba era saír da relación incestuosa coa madre, pasa a aproximarse cara a unha relación incestuosa co pai.

Resolución

En parte é lógico que a rapaza chegue a dicir que se quere “casar con papá”, porque é a súa referencia amorosa xa que é o único home que coñece e que, por imitación a súa nai, desexa o mesmo. Debido a isto, os pais deben axudarlle a comprender a prohibición do incesto y el complejo de castración; soamente así poderánse determinar os roles parentais.

Se todo acontece de forma correcta, a rapaza asume a súa derrota, recoñece que a nai é a preferida, e comezará a procura doutro amor. Polo contrario, se non se cede ante a evidencia pode aparecer unha anomalía patolóxica. Por iso para poder curarse segundo o tratamento psicoterapéutico a afectada debe aceptar a súa atracción y superala.