Condicionamento clásico

O condicionamento clásico ou reflexo condicionado refírese a un proceso de aprendizaxe no que un potente estímulo biolóxico (por exemplo, a comida) está vencellado a un estímulo previo neutral (por exemplo, unha campá). Tamén se refire ó proceso de aprendizaxe que se produce grazas a este vencellamento, a través do cal o estímulo neutro trata eliciar unha resposta (por exemplo, a salivación) que adoita semellarse á obtida polo estímulo potente. Estes feitos básicos, foron estudados en detalle por Ivan Pavlov con experimentos con cans. Xunto co condicionamento operante, o condicionamento clásico converteuse na base do condutismo, unha escola da psicoloxía que foi dominante a mediados do século XX e que aínda ten unha importante influencia na práctica da terapia psicolóxica e no estudo do comportamento animal. O condicionamento clásico agora é o mellor entendido dos procesos básicos de aprendizaxe, e os seus substratos neurais están empezando a ser entendidos.

Véxase tamén

Bibliografía

Dayan, P.; Kakade, S. & Montague, P.R. (2000). Learning and selective attention. Nature Neuroscience, 3, 1218–23. Full text
Jami, S.A.; Wright, W.G. & Glanzman, D.L. (2007). Differential Classical Conditioning of the Gill-Withdrawal Reflex in Aplysia Recruits Both NMDA Receptor-Dependent Enhancement and NMDA Receptor-Dependent Depression of the Reflex. The Journal of Neuroscience, 27, 3064–8.
Kirsch, I.; Lynn, S.J.; Vigorito, M. & Miller, R.R. (2004). The role of cognition in classical and operant conditioning. Journal of Clinical Psychology, 60, 369–92.
Pavlov, I.P. (1927). Conditioned Reflexes: An Investigation of the Physiological Activity of the Cerebral Cortex (traducido por G.V. Anrep). Londres: Oxford University Press. Google preview of Dover 2003 reprint
Rescorla, R.A. & Wagner, A.R. (1972). A theory of Pavlovian conditioning. Variations in effectiveness of reinforcement and non-reinforcement. In A. Black & W.F. Prokasky, Jr. (eds.), Classical Conditioning II Nova York: Appleton-Century-Crofts.