Cordal Cantábrico

Cordal Cantábrico
Tipo	sistema montañoso; cordilleira
Epónimo	Mar Cantábrico
Situado na entidade xeográfica	Península Ibérica
Localización
División administrativa	Cantabria, España, Asturias, España, Galicia, España, Castela e León, España e País Vasco, España
	43°11′51″N 4°51′06″O / 43.1975, -4.8517
Comparte fronteira con	Meseta Central, sur
Composto por	Q5988848 ; Q6127846 ; Q6128060 ; Sierra del Escudo (en) ; Sierra del Escudo de Cabuérniga (en) ; Q6128014 ; Fuentes Carrionas (en) ; Sierra de Híjar (en) ; Montes Vascos ; Picos de Europa ; Q5474489
Características
Altitude	2.648 m
Dimensións	65 () × 120 () × 480 () km ;
Punto máis alto	Torrecerredo (2.648 m )
Material usado	Calcaria

O cordal Cantábrico ou cordilleira Cantábrica é un sistema montañoso do norte da Península Ibérica, paralelo ao mar Cantábrico. Ten unha lonxitude de 480 quilómetros dende a depresión vasca ata o Macizo Galaico. A cordal pasa polas comunidades autónomas do País Vasco, Cantabria, Asturias e Castela e León. Os seus cumios superan os 2.000 metros en Asturias, o norte das provincias de León e Palencia e a zona oriental de Cantabria. Debido ao efecto Föehn prodúcense abondosas precipitacións na vertente norte cantábrica (de ata 2.000 mm anuais) e cando os ventos descenden cara a vertente meridional estes ventos xa se presentan secos, o cal ocasiona un clima máis árido.

Os materiais que forman o cordal Cantábrico son antigos, calcarias sobre todo que resultaron fortemente pregados durante o proceso alpino. Gran cantidade de ríos nacen nos montes do cordal, coma o Navia, Narcea e Nalón, entre outros.

Divídese entre o Macizo Asturiano, a Montaña Cántabra, onde están os Picos de Europa, e os Montes Vascos.