Saltar ao contido

Diego Mariño

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Mariño.
Modelo:BiografíaDiego Mariño

(2014) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento9 de maio de 1990 Editar o valor en Wikidata (34 anos)
Vigo, España Editar o valor en Wikidata
Altura185 cm Editar o valor en Wikidata
Peso75 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor en Wikidata
Período de actividade2009 Editar o valor en Wikidata -
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoGardameta Editar o valor en Wikidata
Número deportivo13 Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2008–2010   Villarreal Club de Fútbol 48(0)
2008–2010   Villarreal CF C 48(0)
2010–2012   Villarreal CF B 72(0)
2012–2013   Villarreal Club de Fútbol 9(0)
2013–2015   Real Valladolid 28(0)
2014–2015→ cesión:    Levante UD 32(0)
2015–2016   Levante UD 25(0)
2016–2023   Sporting de Gijón 222(0)
2023–2024   UD Almería 3(0)
2024–   Granada CF 0(0)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
2008–2009   España sub-19 6(0)
2009–2009   España sub-20 1(0)
2011–2013   España sub-21 6(0)
2012–2012   España sub-23 3(0)
2016–   Galicia 1(0)
Participou en
2012Xogos Olímpicos de 2012 Editar o valor en Wikidata
Twitter: Dmarino90 FIFA: 274373 UEFA: 250005186 Editar o valor en Wikidata

Diego Mariño Villar, nado en Vigo o 9 de maio de 1990, é un futbolista galego, que xoga de porteiro no Granada, da Segunda División.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Comezos (1990-2004)

[editar | editar a fonte]

Comezou a xogar ao fútbol en varios equipos vigueses como o Santa Mariña, o Rápido de Bouzas, o Sárdoma e o Areosa. Comezou a destacar na portería deste último, e en 2004 interesáronse por el os observadores do Villarreal, club que o fichou para a súa canteira.[1]

Paso polo Villarreal (2004-2013)

[editar | editar a fonte]

Pasou polas categorías inferiores do club amarelo e polo Villarreal C, e na tempada 2010/11 subiu ao Villarreal B, que militaba na Segunda División.[2] Debutou na primeira xornada, contra o Real Valladolid no José Zorrilla, e foi titular durante 38 dos 42 partidos de liga no equipo de Javi Gracia. Repetiu como gardameta titular na seguinte campaña, que comezou con Molina no banco, pero o filial acabou perdendo a categoría a pesar de acabar 12º, arrastrado polo descenso do primeiro equipo.[3]

Na tempada 2012/13 subiu ao primeiro equipo do Villarreal, pero disputou só dez encontros, sendo o gardameta titular Juan Carlos. O equipo logrou ese mesmo ano o ascenso, ao quedar segundo por detrás do Elche.

Real Valladolid (2013-2014)

[editar | editar a fonte]

Na campaña seguinte (2013/14) fichou polo Valladolid, da Primeira División, asinando un contrato por cinco anos.[4] Debutou na máxima categoría na primeira xornada, nun partido na casa contra o Athletic, que acabou en derrota por 1-2, sendo Susaeta o primeiro en marcarlle un gol. Baixo as ordes do adestrador Juan Ignacio disputou 28 partidos durante a campaña, na que o equipo acabou descendendo.

Levante (2014-2016)

[editar | editar a fonte]

Para a seguinte tempada saíu cedido ao Levante, facendo efectiva unha cláusula do seu contrato que lle permitía unha cesión a un equipo de Primeira en caso de que o Valladolid descendese.[5] Disputou 32 encontros no Levante, e ao remate da competición o club quedou co xogador en propiedade, despois de pagar o seu traspaso.[6] Comezou a tempada 2015/16 como suplente do tamén galego Rubén Martínez,[7] pero acabou facéndose coa titularidade trala 15ª xornada. Con todo, o equipo valenciano acabou descendendo, e Mariño foi traspasado ao Sporting de Gijón.[8]

Sporting de Gijón (2016-2023)

[editar | editar a fonte]

Na súa primeira tempada no Sporting, co equipo en Primeira, apenas dispuxo de minutos, sendo o gardameta titular o emeritense Iván Cuéllar. Fíxose coa titularidade no seu segundo ano en Xixón, tralo descenso a Segunda, e ocupou a portería do club durante o seguinte lustro, xogando preto de 200 partidos. Iniciou a tempada 2022/23 como o porteiro titular da meta asturiana, pero acabou perdendo o posto en favor de Cuéllar, e en xaneiro desvencellouse do club para fichar por un equipo de Primeira, o Almería.[9]

Almería (2023-2024)

[editar | editar a fonte]

No Almería reencontrouse con Rubi, adestrador que o dirixira anteriormente noutros tres clubs: Valladolid, Levante e Sporting.[9] Con todo, apenas dispuxo de minutos no equipo andaluz, sendo Fernando o principal gardameta na 2022/23 e Luís Maximiano na 2023/24. Deixou o Almería no verán de 2024, ao remate do seu contrato e tralo descenso do equipo a Segunda.

Granada (2024-)

[editar | editar a fonte]

En setembro de 2024 anunciouse a súa fichaxe polo Granada, que viña de descender á Segunda División.[10] A súa incorporación realizouse debido á lesión de Luca Zidane e ás dúbidas do corpo técnico con Marc Martínez.[10]

A cidade de Vigo ós seus atletas.[11]

Selección nacional

[editar | editar a fonte]

Foi internacional en todas as categorías inferiores da selección española.[12] Coa selección sub-17 chegou á final do Mundial de 2007 en Corea do Sur, mentres que coa sub-21 conquistou dúas Eurocopas, en 2011 e 2013, as dúas como suplente de David de Gea.[1] En 2012 foi seleccionado para disputar os Xogos Olímpicos de Londres, onde estivo de novo como suplente de De Gea.[13]

No 2016 representou a Galicia no partido amigable que a selección galega disputou contra Venezuela en Riazor, compartindo a portería co céltico Sergio Álvarez.[14]

Palmarés

[editar | editar a fonte]

Selección española sub-21

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "El sueño de Diego Mariño" (en castelán). 22 de xullo de 2012. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  2. ↑ "El vigués Diego Mariño jugará el próximo curso en el Villarreal B". La Voz de Galicia (en castelán). 10 de xuño de 2010. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  3. ↑ "El filial se ve obligado a descender a Segunda B tras el descenso del Villarreal" (en castelán). 14 de maio de 2012. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  4. ↑ "Diego Mariño ficha por cinco años con el Valladolid". La Voz de Galicia (en castelán). 9 de xullo de 2013. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  5. ↑ "La LFP da la razón al Levante y Mariño jugará cedido" (en castelán). 29 de xullo de 2014. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  6. ↑ "Diego Mariño, de nuevo (y definitivamente) al Levante" (en castelán). 31 de agosto de 2015. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  7. ↑ "Pelea entre los porteros del Levante por la titularidad" (en castelán). 17 de decembro de 2015. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  8. ↑ "El Levante traspasa a Mariño al Sporting" (en castelán). 1 de xullo de 2016. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Guisasola, Pablo (24 de xaneiro de 2023). "Diego Mariño deja el Sporting y firma con el Almería hasta 2025". Marca (en castelán). Consultado o 11 de setembro de 2024. 
  10. ↑ 10,0 10,1 "El Granada ficha al veterano meta Mariño tras la lesión de Luca Zidane" (en castelán). 10 de setembro de 2024. Consultado o 11 de setembro de 2024. 
  11. ↑ "Vigo rende homenaxe aos seus olímpicos e paralímpicos cun monumento". VigoÉ. 13/10/2016. 
  12. ↑ "Mariño, convocado por España sub-21". El Periódico Mediterráneo (en castelán). Consultado o 2020-02-07. 
  13. ↑ "El Sporting cierra el fichaje de Diego Mariño" (en castelán). 5 de xullo de 2013. Consultado o 3 de decembro de 2021. 
  14. ↑ Bouzas, Fabián (21 de maio de 2016). "La selección gallega empata con Venezuela en su fiesta del fútbol". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 3 de decembro de 2021. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Diego_Mariño&oldid=6831190»