Dinastía Nguyễn
Himno | Đăng đàn cung (en) | ||||
---|---|---|---|---|---|
Localización | |||||
| |||||
Capital | Huế | ||||
Poboación | |||||
Poboación | 12.000.000 (1860) | ||||
Lingua oficial | Lingua vietnamita lingua francesa | ||||
Relixión | neoconfucionismo (pt) , budismo, Taoísmo, catolicismo e Sunnismo | ||||
Datos históricos | |||||
Precedido por | |||||
Creación | 1 de xuño de 1802 | ||||
Disolución | 30 de agosto de 1945 | ||||
Sucedido por | Vietnam do Norte, Vietnam do Sur e Vietnam | ||||
Organización política | |||||
Membro de | |||||
Moeda | Vietnamese cash (en) | ||||
A dinastía Nguyền (en vietnamita: Nhà Nguyễn) foi a última familia imperial gobernante que existiu na historia de Vietnam. O seu período de poder comezou en 1802, cando o emperador Gia Long derrocou a dinastía Tây So'n e se fixo co poder. En 1945 a abdicación do emperador Bảou Đại deu paso á extinción do último resto dos Nguyền.
O nome orixinal do país era Vinệt Nam (越南) e así foi coñecido durante o reinado do emperador Gia Long. Pero en 1839 por orde do emperador Minh Mạng o nome do país foi substituído polo de Đại Nam. Durante certos momentos tamén foi denominado Imperio de Vietnam (en vietnamita: Đế chế Vinệt Nam). A partir de 1884 converteuse nun protectorado francés integrado na Unión Indochina. Entre 1940 e 1945 o país estivo baixo ocupación militar xaponesa, ao que seguiu o intento errado de crear un estado monicreque dos xaponeses e a restauración do poder colonial francés.
Historia
[editar | editar a fonte]En 1802 o nobre Gia Long logrou derrocar as forzas da dinastía Tây So'n e fíxose co control de Annam, instaurando unha nova dinastía á cabeza do país: a dos Nguyền. O 2 de xuño do mesmo ano foi coroado como o novo emperador vietnamita. Desde a cidade imperial de Huế, a beiras do río Perfume, o monarca estendía o seu poder sobre resto do país. En 1839 o nome do país, anteriormente coñecido como Vinệt Nam (越南), foi substituído polo de Đại Nam por orde do emperador Minh Mạng.
Durante as seguintes décadas os emperadores vietnamitas opuxéronse frontalmente á intromisión de misioneiros católicos e dos aventureiros franceses, e procuraron reducir a influencia das comunidades católicas que ían arraigándose no país (incluída a poboación vietnamita). O emperador Tự Đức sería o último que gobernou Vietnam con certa independencia antes da chegada dos franceses a Indochina.
Colonización francesa
[editar | editar a fonte]En 1884, o emperador Hàm Nghi, tivo que renderse ante a evidencia e aceptar o protectorado francés sobre o imperio. Así, mentres Huế seguiu sendo "capital" do imperio, o gobernador francés estabeleceu a súa residencia en Saigón e máis tarde en Hanoi, na rexión de Tonkín. En 1887, ao novo protectorado que recibiu o nome de Unión Indochina serían anexados os territorios de Camboxa e de Luang Prabang. Ademais destes territorios, uns anos máis tarde, Siam cedeu os territorios laosianos que retiña baixo o seu control.
En 1916, en plena primeira guerra mundial, o emperador Duy Tân dirixiu unha fracasada rebelión contra o poder colonial francés. Pero as autoridades francesas decatáronse dos plans, polo que foi rapidamente sufocada, os xefes executados e o emperador foi exiliado á illa de Reunión. Este fracaso non fixo senón confirmar a condición de auténticos monicreques á que quedaran reducidas as autoridades vietnamitas, co emperador á cabeza. Foi durante esta época cando os sentimentos nacionalistas empezáronse a fortalecer e adquiriron importantes influencias nalgunhas capas da poboación. Os desastres naturais ocorridos entre 1914 e 1917, e o malestar coa administración francesa sementaron o descontento que levou á errada rebelión de 1916.
Colapso da dinastía
[editar | editar a fonte]Tras o comezo da segunda guerra mundial e a Caída de Francia en mans alemás instalouse o goberno colaboracionista de Vichy. As novas autoridades francesas eran totalmente impotentes para facer fronte ás ameazas do Imperio xaponés sobre a Indochina francesa, e cando a finais de setembro de 1940 o Exército Imperial Xaponés entrou e ocupou a colonia francesa fixérono sen oposición das autoridades de Vichy. Durante a estancia xaponesa no país deu comezo a actividade dun movemento de resistencia denominado Viet Minh baixo o liderado de Hồ Chí Minh, líder vietnamita comunista.
En 1945 as autoridades xaponesas tomaron a decisión de levar a cabo unha ocupación total do territorio, á vez que proclamaban un novo estado monicreque na zona: o Imperio de Vietnam, co nomeamento de Bảou Đại como novo emperador vietnamita. En vistas á máis que próxima derrota militar do Xapón, os militares concederon a unidade territorial ao país e garantiron a súa independencia como parte da denominada Esfera de Coprosperidade da Gran Asia Oriental. Con todo, esta acción produciuse nunha data demasiado tardía como para ter algunha influencia na guerra e ser un estado viable. A comezo de agosto o novo réxime imperial achábase próximo ao colapso, mentres as actividades do Viet Minh atopábanse no seu máximo auxe. A finais de mes producíronse distintas rebelións comunistas ao longo do país, á vez que tiña lugar a Rendición do Xapón ás potencias aliadas. Neste contexto tivo lugar a toma do poder polo Viet Minh e a abdicación de Bảou Đại como último emperador de Vietnam. Aínda que o poder colonial francés foi restaurado na península indochina, o 2 de setembro tivo lugar en Hanoi a proclamación da República Democrática de Vietnam por Hồ Chí Minh.
Listaxe de emperadores
[editar | editar a fonte]Coincidindo co final da dinastía Lê en 1802, Nguyễn Phúc Ánh logrou facerse co poder e unificar o país, dándolle o nome de «Vinệt Nam». Nguyễn Phúc Ánh converteuse no primeiro emperador vietnamita baixo o nome de Gia Long, fundando así a dinastía dos Nguyễn que reinou no país até a abdicación de Bảou Đại en 1945.
Nome | Nome chinés | Reinado | Notas |
---|---|---|---|
Gia Long | 嘉隆帝 | 1802 – 1820 | Inicio da dinastía. |
Minh Mạng | 明命帝 | 1820 – 1841 | |
Thiệou Trị | 紹治帝 | 1841 – 1847 | |
Tự Đức | 嗣德帝 | 1847 – 1883 | Comezo da colonización francesa. |
Dục Đức | 育德帝 | 1883 | Reinou só durante 3 días. |
Hiệp Hòa | 協和帝 | 1883 | Suicidouse. |
Kiến Phúc | 建福帝 | 1883 – 1884 | Morto en estrañas circunstancias. |
Hàm Nghi | 咸宜帝 | 1884 – 1885 | Anexión francesa de Tonkín. |
Đồng Khánh | 同慶帝 | 1885 – 1889 | |
Thành Thái | 成泰帝 | 1889 – 1907 | |
Duy Tân | 維新帝 | 1907 – 1916 | Fracaso da Sublevación de 1916. Duy Tân foi exiliado á illa da Reunión.
|
Khải Định | 啟定帝 | 1916 – 1925 | |
Bảou Đại | 保大帝 | 1926 – 1945 | Ocupación xaponesa durante a segunda guerra mundial. Final da dinastía. |
Lista das bandeiras das unidades administrativas da dinastía Nguyen
[editar | editar a fonte]Utilizáronse as bandeiras das unidades administrativas da dinastía Nguyen desde ao redor de 1868 a 1885, con 2:2.[1][2]
Provincias Reais
[editar | editar a fonte]-
Thua Thien (Thừa Thiên phủ, 承天府)
-
Quang Tri (Quảng Trị tỉnh, 廣治省)
-
Quang Binh (Quảng Bình tỉnh, 廣平省)
-
Quang Nam (Quảng Nam tỉnh, 廣南省)
-
Quang Ngai (Quảng Ngãi tỉnh, 廣義省)
Provincias da Rexión Norte
[editar | editar a fonte]-
Ha Noi (Hà Nội tỉnh, 河內省)
-
Lang Son (Lạng Sơn tỉnh, 諒山省)
-
Bac Ninh (Bắc Ninh tỉnh, 北寧省)
-
Son Tay (Sơn Tây tỉnh, 山西省)
-
Hai Duong (Hải Dương tỉnh, 海陽省)
-
Nam Dinh (Nam Định tỉnh, 南定省)
Provincias da Rexión Central
[editar | editar a fonte]Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Dinastía Nguyễn |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- The Nguyễn Dynasty (en inglés)