Don Bradman

Don Bradman

Biografía
Nacemento	27 de agosto de 1908 Cootamundra, Australia (en)
Morte	25 de febreiro de 2001 (92 anos) Kensington Park, Australia (en)
Causa da morte	pneumonía
Lugar de sepultura	Bowral (pt)
Educación	Bowral High School (en)
Altura	173 cm
Actividade
Ocupación	xogador de criquet, actor
Nacionalidade deportiva	Australia
Deporte	Crícket
Posición de xogo	Batter (en)
Traxectoria   Equipo 1927–1934 New South Wales cricket team 1928–1948 Australia national cricket team 1935–1949 South Australia cricket team
Familia
Fillos	John Bradman
Premios
(16 de xaneiro de 2001)  Medalha Australiana dos Desportos (pt) (10 de decembro de 1985)  Sport Australia Hall of Fame (en) (11 de xuño de 1979)  compañeiro da Orde de Australia (1 de xaneiro de 1949)  Knight Bachelor (1931)  Wisden Cricketer of the Year (en)  Australian National Living Treasure

Sir Donald George Bradman, nado en Cootamundra (Nova Gales do Sur o 27 de agosto de 1908 e finado en Kensington Park (Australia Meridional) o 25 de febreiro de 2001, alcumado "The Don", foi un xogador de crícket australiano, recoñecido como un dos mellores bateadores de todos os tempos. A media de bateo en Test de Bradman ao longo da súa carreira foi de 99,94 e foi citada como o maior logro dun deportista en calquera deporte.

A historia de que o mozo Bradman practicaba só cun toro e un pau de golf forma parte do folclore australiano. O meteórico ascenso de Bradman dende o crícket no bush ao equipo australiano de crícket Test só durou dous anos. Antes do seu 22 aniversario estableceu moitas marcas de bateo e converteuse no ídolo deportivo en Australia durante a gran depresión.

Durante a súa carreira de 20 anos, Bradman marcou a un nivel que o converteron, en palabras do capitán australiano Bill Woodfull, "un dos tres bateadores valiosos de Australia". Un conxunto controvertido de tácticas, coñecido como Bodyline, foi concibido polo equipo inglés de crícket para frear estas marcas. Como capitán e administrador, Brad estivo comprometido co crícket de ataque e entretemento; levaba o público en récord de número. Porén, odiaba a adulación constante e isto afectaba a como se comportaba cos demais. O centro de atención das súas intervencións individuais tensou as relacións con algúns compañeiros, administradores e xornalistas, que o consideraban distante e receloso. Despois dun obrigado receso durante a segunda guerra mundial, realizou unha volta espectacular, capitaneando un equipo australiano coñecido como "The Invincibles" nunha xira de récord por Inglaterra.

Home complexo, enormemente motivado, non dado a relacións persoais, Bradman mantivo unha posición destacada no deporte, traballando como administrador, seleccionador e escritor nas tres décadas posteriores á súa retirada. Mesmo despois de manterse illado nos seus anos de decadencia, a súa opinión era sempre buscada, e a súa posición como icona nacional continuou a ser recoñecida. Case 50 anos despois da súa retirada como xogador, en 1997, o primeiro ministro de Australia John Howard nomeouno o "maior australiano vivo". A imaxe de Bradman apareceu en selos e moedas, e abriuse un museo dedicado á súa vida mentres aínda vivía. No centenario do seu nacemento, o 27 de agosto de 2008, o Royal Australian Mint emitiu unha moeda conmemorativa de 5 dólares coa imaxe de Bradman. En 2009, foi incluído postumamente no ICC Cricket Hall of Fame.

Vida familiar

Bradman coa súa esposa en 1938, preto de Maidenhead, Inglaterra

Bradman coñeceu a Jessie Martha Menzies en 1920 cando ela se hospedou coa familia Bradman para estar máis preto da escola en Bowral. A parella casou na igrexa anglicana de San Paulo en Burwood, o 30 de abril de 1932. Tiveron un matrimonio impecable e sentíronse devotos o un do outro.

Os Bradman viviron sempre na mesma modesta residencia de Holden Street, Kensington Park en Adelaida agás os tres primeiros anos da súa vida de casados. Viviron traxedias persoais na crianza dos seus fillos: o primeiro faleceu de neno en 1936, o segundo, John (nado en 1939) contraeu a polio, e a súa filla, Shirley, nada en 1941, tivo parálise cerebral. O apelido supuxo unha carga para John Bradman e cambiouno legalmente a Bradsen en 1972. Aínda que se dixo que se distanciara do seu pai, foi máis un caso dunha "parella habitando mundos diferentes" e mantiveron o contacto ao longo dos anos.

O illamento de Bradman ao final da súa vida é en parte atribuíble aos problemas de saúde da súa esposa, particularmente despois da operación a corazón aberto á que foi sometida Jessie cando xa cumprira sesenta anos. Lady Bradman faleceu de cancro en 1997 aos 88 anos. Isto tivo un efecto desalentador en Bradman, mais a relación co seu fillo mellorou ata o punto de que John decidiu volver ao apelido Bradman. Dende a morte do seu pai, John Bradman converteuse no voceiro da familia e involucrouse na defensa do legado de Bradman en numerosas disputas. A relación entre Bradman e a súa familia máis ampla é menos clara, aínda que nove meses despois do pasamento de Bradman, o seu sobriño Paul Bradman criticouno como un "snob" e un "ermitán" que esqueceu as súas conexións en Bowral e que non asistiu aos funerais da nai e do pai de Paul.

Na cultura popular

Estatua de Bradman fóra do Adelaide Oval

O nome de Bradman converteuse no nome arquetípico para denotar a excelencia, tanto no crícket como noutros deportes. Cuñouse tamén o vocábulo Bradmanesque. Steve Waugh describiu o xogador de crícket de Sri Lanka Muttiah Muralitharan como "o Don Bradman do lanzamento".

Bradman foi obxecto de máis biografías que calquera outro australiano, despois de Ned Kelly. O propio Bradman escribiu catro libros, Don Bradman's Book–The Story of My Cricketing Life with Hints on Batting, Bowling and Fielding (1930), My Cricketing Life (1938), Farewell to Cricket (1950) e The Art of Cricket (1958). A historia da serie Bodyline foi contada nunha miniserie de televisión (1984), con Gary Sweet interpretando a Bradman.

En 2000, o goberno australiano declarou ilegal os nomes de empresas que suxerisen unha ligazón a "Sir Donald Bradman", se devandita relación non existe de feito.

Véxase tamén

Bibliografía

• Baldwin, Mark (2005): The Ashes' Strangest Moments: Extraordinary But True Tales from Over a Century of the Ashes, Franz Steiner Verlag. ISBN 1-86105-863-2.
• Bradman, Don (1950): Farewell to Cricket, 1988 Pavilion Library reprint. ISBN 1-85145-225-7.
• Cashman, Richard et al. – editors (1996): The Oxford Companion to Australian Cricket, Oxford University Press. ISBN 0-19-553575-8.
• Coleman, Robert (1993): Seasons in the Sun: the Story of the Victorian Cricket Association, Hargreen Publishing Company. ISBN 0-949905-59-3.
• Davis, Charles (2000): The Best Of the Best: A New Look at the Great Cricketers and Changing Times, ABC Books. ISBN 0-7333-0899-6.
• Dunstan, Keith (1988, rev. ed.): The Paddock That Grew, Hutchinson Australia. ISBN 0-09-169170-2.
• Eason, Alan (2004): The A-Z of Bradman, ABC Books. ISBN 0-7333-1517-8.
• Fingleton, Jack (1949): Brightly Fades the Don, 1985 Pavilion Library reprint. ISBN 0-907516-69-6.
• Frith, David (2002): Bodyline Autopsy, ABC Books. ISBN 0-7333-1321-3.
• Gibbs, Barry (2001): My Cricket Journey, Wakefield Press. ISBN 1-86254-569-3.
• Harte, Chris (1993): A History of Australian Cricket, André Deutsch. ISBN 0-233-98825-4.
• Haigh, Gideon. "Sir Donald Bradman at 100." The Monthly, agosto de 2008.
• Haigh, Gideon (1993): The Cricket War – the Inside Story of Kerry Packer's World Series Cricket, Text Publishing Company. ISBN 1-86372-027-8.
• Hutchins, Brett (2002): Don Bradman: Challenging the Myth, Cambridge University Press. ISBN 0-521-82384-6.
• O'Reilly, Bill (1985): Tiger – 60 Years of Cricket, William Collins. ISBN 0-00-217477-4.
• McGilvray, Alan & Tasker, Norman (1985): The Game Is Not the Same, ABC Books. ISBN 978-0-642-52738-7.
• Page, Michael (1983): Bradman – The Illustrated Biography, Macmillan Australia. ISBN 0-333-35619-5.
• Perry, Roland (1995): The Don – A Biography of Sir Donald Bradman, Macmillan. ISBN 0-7329-0827-2.
• Robinson, Ray (1981 rev. ed.): On Top Down Under, Cassell Australia. ISBN 0-7269-7381-5.
• Rosenwater, Irving (1978): Sir Donald Bradman – A Biography, Batsford. ISBN 0-7134-0664-X.
• Wallace, Christine (2004): The Private Don, Allen & Unwin. ISBN 978-1-74175-158-1.
• Whitington, RS (1974): The Book of Australian Test Cricket 1877–1974, Wren Publishing. ISBN 0-85885-197-0.
• Williams, Charles (1996): Bradman: An Australian Hero, reimpresión de 2001 de Abacus. ISBN 0-349-11475-7.
• Wisden Cricketers' Almanack: varias edicións, consultado vía ESPN Cricinfo

Ligazóns externas

• Bradman Museum and Bradman Oval
• Bradman Digital Library—State Library of South Australia
• The Bradman Trail
• Don Bradman on Picture Australia
• Interview with Bradman 1930
• Don Bradman — TV documentary — Australian Broadcasting Corporation
• Some images of Don Bradman, including some showing Don Bradman's batting technique
• Listen to a young Don Bradman speaking after the 1930 Ashes tour on australianscreen online