EcoRI
| EcoRI | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Estrutura cristalográfica da endonuclease de restrición EcoRI en ausencia de ADN | |||||||||
| Identificadores | |||||||||
| Símbolo | EcoRI | ||||||||
| Pfam | PF02963 | ||||||||
| InterPro | IPR004221 | ||||||||
| SCOPe | 1na6 / SUPFAM | ||||||||
| |||||||||
EcoRI (lido "eco erre un") é un encima endonuclease illado de certas cepas da bacteria Escherichia coli, que forma parte do sistema de restrición-modificación bacteriano, que defende ás bacterias contra a presenza de ADN alleo vírico.
O seu nome consta de Eco, que fai referencia á bacteria E. coli de onde procede, R, que fai referencia á cepa RY13 de onde se obtivo, e I, o número romano 1, xa que foi o primeiro encima de restrición obtido nesa cepa.
En bioloxía molecular o EcoRI utilízase como un encima de restrición moi útil en experimentación e biotecnoloxía. O encima crea extremos no ADN en que unha das cadeas en cada lado, no extremo 5', é algo máis longa e sobresae ou colga, que se denominan extremos pegañentos, cohesivos ou adherentes, xa que as partes que sobreaen son complementarias en bases. O encima sempre recoñece e corta na mesma secuencia de nucleótidos do ADN, que é GAATTC, a cal ten unha simetría rotacional, xa que a súa secuencia complementaria é CTTAAG.
Estrutura
[editar | editar a fonte]EcoRI contén o motivo PD..D/EXK no seu centro activo igual que moitos outros encimas de restrición.
O encima é un homodímero dunha subunidade de 31 kilodaltons que consta dun dominio globular de arquitectura α/β. Cada subunidade contén un bucle que sobresae do dominio globular e rodea o ADN cando se une a el.[1][2]
EcoRI foi cocristalizado coa secuencia que normalmente corta. Estes cristais foron utilizados para resolver a estrutura do complexo PDB 1QPS. A estrutura cristalina resolta mostrou que as subunidades do homodímero interaccionan co ADN simetricamente.[1] No complexo, dúas hélices α de cada subunidade xúntanse para formar un paquete de catro hélices.[3] Nas hélices que interaccionan están os residuos Glu144 e Arg145, os cales interaccionan formando un anel que se cre que permite a comunicación entre os dous centros activos do encima.[4]
Usos
[editar | editar a fonte]Os encimas de restrición como EcoRI utilízanse nunha ampla variedade de técnicas de xenética molecular como a clonación de xenes, exame do ADN e deleción de seccións do ADN in vitro. Os encimas de restrición como EcoRI que xeran extremos cohesivos no ADN utilízanse a miúdo para cortar o ADN e despois volvelo a ligar cunha ADN ligase, xa que a complementariedade dos extremos cohesivos fan que a ligazón sexa máis eficiente. EcoRI pode mostrar tamén unha actividade de corte non específica de sitio, chamada actividade estrela (star activity), o cal depende das condicións nas que se realice a reacción. As condicións nas que se pode inducir a actividade estrela ao utilizar EcoRI son as baixas concentracións de sales, alta concentración de glicerol, cantidades excesivas de encima, alto pH (basicidade) e contaminación con certos solventes orgánicos.[5] Noutras condicións corta no seu sitio de recoñecemento normal GAATTC, orixinando os produtos da táboa.
| Sitio de recoñecemento | Resultado do corte |
5'GAATTC 3'CTTAAG |
5'---G AATTC---3' 3'---CTTAA G---5' |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Pingoud, A., Jeltsch, A. (2001). "Structure and function of type II restriction endonucleases". Nucl. Acids Res 29 (18): 3705–3727. PMC 55916. PMID 11557805. doi:10.1093/nar/29.18.3705.
- ↑ Kurpiewski, M. R., Engler, L. E., Wozniak, L. A., Kobylanska, A., Koziolkiewicz, M., Stec, W. J, Jen-Jacobson, L (2004). "Mechanisms of coupling between DNA recognition and catalysis in EcoRI endonucleases". Structure 12: 1775–1788. PMID 15458627. doi:10.1016/j.str.2004.07.016.
- ↑ Bitinaite, J., D. A. Wah, Aggarwal, A. K., Schildkraut, I. (1998). "FokI dimerization is required for DNA cleavage". Proc Natl Acad Sci U S A 95 (18): 10570–5. PMC 27935. PMID 9724744. doi:10.1073/pnas.95.18.10570.
- ↑ Kim, Y. C., Grable, J. C., Love, R., Greene, P. J., Rosenberg, J. M. (1990). "Refinement of Eco RI endonuclease crystal structure: a revised protein chain tracing". Science 249 (4974): 1307–1309. PMID 2399465. doi:10.1126/science.2399465.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de outubro de 2012. Consultado o 09 de febreiro de 2014.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Eco-RI Medical Subject Headings (MeSH) na Biblioteca Nacional de Medicina dos EUA.
