Ekran-M
Ekran-M (Ekran de Экран en ruso, significando pantalla), tamén coñecida polo código de artigo 11F647M, foi unha familia de satélites de comunicacións xeoestacionarios soviéticos continuación da seria Ekran orixinal.[1][2]
Os satélites Ekran-M eran satélites Ekran mellorados e actualizados e empezaron a porse en funcionamento a partir da segunda metade da década dos anos 1980. Tódolos satélites Ekran-M foron posicionados cerca dos 99 graos leste para transmitir directamente a fogares na frecuencia de 0,7 GHz cunha potencia de 200 vatios. En total lanzáronse 6 satélites da familia Ekran-M entre 1987 e 2001, todos mediante foguetes Proton e desde o cosmódromo de Baikonur e exitosos salvo un fracaso total e un éxito parcial (que foi denominado Kosmos 1817).[1][2]
Os Ekran-M pesaban unhas dúas toneladas e levaban dous transpondedores. Os paneis solares eran maiores e xeraban 1,8 kW de potencia.[1][2]
Historial de lanzamentos
[editar | editar a fonte]| Data[1][2] | Rampla de lanzamento[1][2] | Carga[1][2] | Resultado[1][2] | Notas[1][2] |
|---|---|---|---|---|
| 30 de xaneiro de 1987 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 11L (Kosmos 1817) | Éxito parcial | Primeiro voo dun Ekran-M. A última etapa do foguete non entrou en ignición, co que o satélite quedou en órbita baixa. |
| 27 de decembro de 1987 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 1 (Ekran-M 13L) | Éxito | |
| 10 de decembro de 1988 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 2 (Ekran-M 12L) | Éxito | |
| 9 de agosto de 1990 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 14L | Fallo | Fallo da terceira etapa do foguete Proton. |
| 30 de outubro de 1992 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 3 (Ekran-M 15L) | Éxito | |
| 7 de abril de 2001 | Cosmódromo de Baikonur | Ekran-M 4 (Ekran-M 18L) | Éxito | Último voo dun Ekran-M |