El fava de Ramonet
| El fava de Ramonet | |
|---|---|
 | |
| Ficha técnica | |
| Título orixinal | El fava de Ramonet |
| Director | Juan Andreu Moragas |
| Estrea | 1933 |
| Duración | 39 min. |
| Orixe | España |
| Xénero | Comedia |
| Orzamento | 11.000 pesetas |
| Na rede | |
   | |
El fava de Ramonet (O bobo de Ramonet) é unha mediametraxe rodada e dirixida por Joan Andreu i Moragas en Valencia en 1933. É a primeira película sonora en valenciano. Está baseada nun sainete de Lluís Martí (tío de Luis García Berlanga) e Ismael Serneguet sobre a non-violencia, no cal se xoga cos elementos populares.
Ten unha duración de 39 minutos e está protagonizada por Mode Calandin, Campitos, Carme Casesnoves, C. e Julio Espí, Paco Fernández e Empar Gregori, entre outros. O presuposto foi de 11.000 pesetas.
No filme aparecen salas de baile de moda naquel momento, o barrio da Malva-rosa ou os barracóns da praia. Todo isto debuxa a Valencia da época.
Sinopse
[editar | editar a fonte]Ramonet é un mozo de 17 anos, extravertido e falangueiro. A súa nai, propietaria dun taller de confección, está preocupada por el, así que o deixa nas mans dun peiteador descarado e vividor, chamado Chuano, coa tarefa de espabilalo. Este lévao con el a un cabaret, onde teñen lugar unha serie correlativa de números musicais na pista de baile (tango, pasodoble, claqué etc.). No entanto, Ramonet non para de facer parvadas e de meterse con algúns espectadores, como coa «malagueña», unha valenciana que se fai pasar artisticamente por andaluza, e co seu mozo. Este enfádase finalmente con Ramonet e Chuano, ameázaos e cítaos nun barracón a carón da praia para se vingar das ofensas. Por fin, no lugar dos feitos, a intervención da nai de Ramonet evita un final tráxico e pon un final positivo á historia.
