Saltar ao contido

Elena Sorolla

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaElena Sorolla

Retrato de Elena vestida con túnica amarela (1909), por Joaquín Sorolla, colección particular
Biografía
Nacemento(ca) Elena Sorolla i García Editar o valor en Wikidata
12 de xuño de 1895 Editar o valor en Wikidata
Valencia, España Editar o valor en Wikidata
Morte17 de marzo de 1975 Editar o valor en Wikidata (79 anos)
Alaior, España Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio Xeral de Valencia Editar o valor en Wikidata
EducaciónInstitución Libre de Enseñanza Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpintora, escultora Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1916 Editar o valor en Wikidata -
Xénero artísticoEscultura Editar o valor en Wikidata
Familia
PaisJoaquín Sorolla y Bastida Editar o valor en Wikidata  e Clotilde García del Castillo Editar o valor en Wikidata
IrmánsMaría Sorolla García
Joaquín Sorolla García Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Sorolla_García-4 Find a Grave: 88451023 Editar o valor en Wikidata

Elena Sorolla García (quen asinaba como Helena),[1] nada en Valencia o 12 de xullo de 1895 e finada en Alaior (Menorca) o 16 de marzo de 1975,[2] foi unha escultora e pintora española. Dedicou a súa mocidade á escultura, mais abandonou a súa breve carreira para dedicarse á súa familia. As máis das súas obras forman parte de coleccións particulares, agás algunhas que pertencen ao Museo Sorolla de Madrid.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Foi a filla máis nova de Joaquín Sorolla y Bastida e Clotilde García del Castillo.[3] Estudou na Institución Libre de Ensino. Desde unha idade moi temperá empezou a interesarse pola escultura, fronte os seus irmáns máis vellos María e Joaquín, que cultivaron a pintura. Entre os seus mestres atopábanse José Capuz e Mariano Benlliure, quen pertencían ao círculo do seu pai.[4] Así mesmo, asistiu ao estudo onde traballaban o alumnado do seu pai.

Produciu a maior parte da súa obra entre 1916 e 1926. Participou en varias exposicións e certames en España, como a Exposición de Arte Joven Valenciano en 1917, unha exposición no Musée de l'Hotel de la Ville de Bordeos en 1919 e a Exposición de Arte de 1922 celebrada no Palau de les Belles Arts-Parc de la Ciutadella de Barcelona, organizada pola Junta Municipal de Exposiciones. En 1926 realizou xunto á súa irmá María a única exposición persoal conxunta no Lyceum Club Feminino de Madrid, que entre 1926 e 1936 serviu como centro asociativo das mulleres cultas da cidade.[5]

En 1922 contraeu matrimonio con Victoriano Lorente, enxeñeiro de camiños. Tiveron sete fillos: José María, Elena, Alberto, Victoriano, Manolo, Joaquín e Mercedes.[6] Deixou de lado a súa produción artística debido á súa dedicación á familia e aos cambios de residencia. Porén, realizou retratos dos seus fillos e un busto de cada un deles.[5][3][7]

As súas temáticas favoritas foron o retrato e o corpo femenino, e traballou con mármore, bronce e madeira.[8][3] A súa obra destaca pola súa gran calidade técnica, cunha alta fidelidade dos trazos persoais.[5]

Elena na obra de Joaquín Sorolla e outros artistas

[editar | editar a fonte]

Joaquín Sorolla pintouna en varias das súas obras, como Elena con túnica amarela[3] ou Elena na praia, ambos de 1909, ou xunto á súa irmá en María e Elena na praia (1904).[9][10] A primeira vez que o seu pai a retratou foi na obra Nai (1900), en que a súa cabeza sobresae das sabas xunto á súa nai Clotilde.[6]

Tamén José Capuz realizou un retrato escultórico de Elena en 1921, pouco antes de ela casar, que se expón no Museo Sorolla.[3][5]

Legado

[editar | editar a fonte]

Na súa casa familiar quedaron expostas moitas das súas obras. Os seus herdeiros doaron trece pezas á Fundación Sorolla e renovaron o seu depósito no Museo Sorolla.[6] En 2014 o Consorcio de Museos, a través da Institución Joaquín Sorolla de Investigación e Estudos, realizou a primeira exposición monográfica sobre ela, «Helena Sorolla Escultora 1895-1975», no Centre del Carme de Valencia.[3][1] En 2015 o Museo Sorolla organizou unha exposición e talleres infantís sobre ela con motivo do Día da Muller, na que se expuxeron 13 obras da escultora e un retrato.[6][7]

Obras

[editar | editar a fonte]
  • Espido feminino (ca. 1915-1926)
  • Rapariga sentada (ca. 1915-1929)
  • Busto de muller (1921)
  • Sevillana bailando (1915)
  • Xitana (ca. 1915-1922)
  • Francisco Pons-Sorolla neno (ca.1920)
  • Espido feminino recostado (1919)
  • Fachendosa (ca. 1915-1919)
  • Espido de muller (ca. 1915-1921)
  • Saeta (ca. 1919)

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "El Museo Sorolla presenta la obra escultórica de Helena Sorolla, hija del pintor". Ministerio de Cultura y Deporte (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 07 de decembro de 2022. Consultado o 6 de decembro de 2022. 
  2. ↑ Ministerio de Educación, Cultura y Deporte (xuño de 2013). "Helena Sorolla García, escultora" (PDF). Pieza del mes (en castelán) (Madrid: Museo Sorolla): 9. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Borrás, Daniel (28 de febreiro de 2014). "Helena Sorolla, la hija del artista". El Mundo (en castelán) (València: Unidad Editorial). Consultado o 6 de decembro de 2022. 
  4. ↑ Azcue Brea, Leticia (2020). "Escultoras españolas entre 1833 y 1931, casi una ficción: "El caso extraño de una señorita, exponiendo en 1887 en la sección de escultura"". En García Navarro, Carlos. Invitadas: fragmentos sobre mujeres, ideología y artes plásticas en España (1833-1931) (en castelán). Madrid: Museo Nacional del Prado. pp. 352–363. ISBN 9788484805441. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Rius Vernet, Núria. "Elena Sorolla García". Diccionari biogràfic de dones (en catalán). Arquivado dende o orixinal o 26 de xaneiro de 2020. Consultado o 22 de xuño de 2017. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 "Helena, la hija escultora de Joaquín Sorolla". ABC (en castelán) (Vocento). 2 de marzo de 2015. Consultado o 6 de decembro de 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 "Helena Sorolla en la casa museo familiar, talento de apellido al cincel". RTVE (en castelán). 2 de marzo de 2015. Consultado o 6 de decembro de 2022. 
  8. ↑ "El Museo Sorolla expone la obra de Helena Sorolla por el Día de la Mujer". elDiario.es (en castelán) (Madrid). EFE. 2 de marzo de 2015. Consultado o 6 de decembro de 2022. 
  9. ↑ "Exposición: Elena Sorolla en la playa". djaa - Solo cultura, Valencia, arte e historia (en castelán). Consultado o 22 de xuño de 2017. 
  10. ↑ "María y Elena en la playa". Red Digital de Colecciones de Museos de España (en castelán). Consultado o 22 de xuño de 2017. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Antolín Paz, Mario; Morales y Marín, José Luis; Rincón García, Wifredo (1994). Diccionario de Pintores y Escultores Españoles del siglo XX (en castelán). Madrid: Forum Artis. ISBN 9788488836007. 
  • Fontbona, Francesc (2002). Repertori de catàlegs d’exposicions col·lectives d’art a Catalunya: fins a l’any 1938. Memòries Secció Històrico-Arqueològica (en catalán) 59. Barcelona: Institut d’Estudis Catalans. 
  • García Navarro, Carlos (2020). Invitadas. Fragmentos sobre mujeres, ideología y artes plásticas en España (1833-1931). Catálogo de la exposición (en castelán). Madrid: Museo del Prado de Madrid. ISBN 9788484805441. 
  • Ibiza i Osca, Vicent (2006). Obra de mujeres artistas en los museos españoles. Guía de pintoras y escultoras (1500-1936). Interciencias (en castelán) 31. Valencia: Centro Francisco Tomás y Valiente. UNED Valencia. ISBN 9788495484697. 
  • La Ben Plantada. El Noucentisme (1906-2006). Catàleg de l’exposició. Barcelona: Gicav. 2006. ISBN 9788493438692. 
  • Reexistencias. Escultoras del siglo XX. Catálogo de la exposición (en castelán). Madrid: Comunidad de Madrid. Publicaciones Oficiales. 2006. ISBN 9788445128824. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elena_Sorolla&oldid=6653681»