Saltar ao contido

Enrique Flamini

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaEnrique Flamini

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinalEnrique Domingo Flamini
Biografía
Nacemento17 de abril de 1917 Editar o valor en Wikidata
Rosario, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Morte11 de xaneiro de 1982 Editar o valor en Wikidata (64 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Altura1,75 m.
Peso64 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista (–1955) Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaItalia Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoDianteiro
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1938–1938 Racing Club 1(1)
1938–1938 cesión Club Atlético Talleres (Remedios de Escalada) 15(8)
1939–1943 SS Lazio 113(11)
1944–1944   CA Peñarol
1944–1945 Esporte Clube Cruzeiro
1946–1952 SS Lazio 138(32)
1952–1953 Associazione Calcio Reggiana 1919 3(0)
1953–1954 SS Lazio 0(0)
1954–1955 Terracina Calcio 1925 3(0)
  Adestrador Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
SS Lazio Editar o valor en Wikidata

Enrique Domingo Flamini, coñecido en Italia como Enrico Flamini, nado en Rosario o 17 de abril de 1917 e finado en Roma o 11 de xaneiro de 1982, foi un futbolista italo-arxentino, que xogaba como dianteiro e centrocampista.

Era alcumado Flaco ("Fraco" en español) debido á súa complexión física.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Despois de xogar no seu país natal no Racing Club de Avellaneda e no Talleres de Remedios de Escalada, chegou a Italia seis meses antes de que comezase a tempada 1939/40, na procura de documentos que acreditasen a súa ascendencia italiana. Tras conseguilo, fichou como "oriúndo" pola Lazio, por recomendación do director deportivo Alfredo Di Franco.

Debutou co club romano nun amigable en Nápoles e de inmediato demostrou a súa velocidade e precisión no tiro. O 26 de maio de 1940, co equipo pasando por un mal momento, marcou o gol decisivo no derbi que o seu equipo gañou por 1-0 ante a Roma, cun disparo desde lonxe que bateu ao porteiro rival Guido Masetti. Durante a Segunda guerra mundial deixou Italia e regresou a América do Sur, onde militou primeiro no Peñarol e logo no Cruzeiro de Rio Grande do Sul co adestrador húngaro Imre Hirschl.[1] Trala fin do conflito volveu ao Lazio, no que militou ata 1954, cun breve paso intermedio polo Reggiana. O seu balance coa Lazio foi de 283 partidos oficiais e 44 goles.

Rematou a súa carreira en 1955, tras unha tempada no Terracina, da IV Serie.

Despois de colgar as botas traballou durante anos como adestrador na canteira da Lazio. Na tempada 1960/61 colleu as rendas do primeiro equipo, trala marcha de Fulvio Bernardini, pero non puido endereitar o mal rumbo do equipo, que acabou descendendo á Serie B por primeira vez na súa historia. Máis tarde foi segundo adestrador de Bob Lovati no equipo.

  1. "Missão ingrata: superar o Rolo compressor" (PDF). memorial.rs.gov.br (en portugués). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 24 de outubro de 2012. Consultado o 31 de agosto de 2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]