Enrique Gómez Jiménez
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 29 de maio de 1889 Provincia de Villa Clara, Cuba |
Morte | valor descoñecido valor descoñecido |
Presidente do Deportivo da Coruña | |
30 de maio de 1950 – 29 de xaneiro de 1952 | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
Representa: Partido Republicano Conservador 29 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Lugo | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
2 de decembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Lugo | |
Deputado nas Cortes republicanas | |
21 de setembro de 1931 – 9 de outubro de 1933 ← José Lladó Vallés Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Lugo | |
Actividade | |
Lugar de traballo | Madrid |
Ocupación | político, enxeñeiro de camiños |
Enrique Gómez Jiménez, nado en Santa Clara (Cuba) o 29 de maio de 1889, foi un enxeñeiro e político galego. Foi o 25º presidente do Deportivo da Coruña.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Fillo de galegos de Becerreá emigrados en Cuba.[1] Traballou como enxeñeiro de camiños na Xefatura de Obras Públicas de Lugo. Nas Eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 foi elixido deputado pola provincia de Lugo pola Derecha Liberal Republicana, e nas eleccións xerais de 1933 e nas eleccións xerais de 1936 polo Partido Republicano Conservador. No franquismo foi enxeñeiro xefe de Obras Públicas de Lugo en 1940,[2] enxeñeiro xefe de Obras Públicas da provincia da Coruña dende 1947,[3] e inspector xefe de Obras Públicas de Galicia.[4]
Presidiu o Lugo Sporting Club en 1927.[5] Foi presidente do Deportivo da Coruña desde o 30 de maio de 1950, en substitución de Daniel Chaver Gómez, até o 29 de xaneiro de 1952, sendo á súa vez substituído por Manuel Otero Peón.
Predecesor: Daniel Chaver Gómez |
Presidente do Deportivo da Coruña 1950−1952 |
Sucesor: Manuel Otero Peón |
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Casou en Becerreá con Magdalena Mateo Ferrer en setembro de 1926.[6]
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]Medalla ao Mérito no Traballo en 1929.[7]