Filomeno, a mi pesar
| Filomeno, a mi pesar | |
|---|---|
| Título orixinal | Filomeno, a mi pesar |
| Autor/a | Gonzalo Torrente Ballester |
| Orixe | España |
| Lingua | castelán |
| Xénero(s) | Novela |
| Editorial | Editorial Planeta |
| Data de pub. | 1988 |
| ISBN | ISBN 978-84-08-09538-5 |
| Premios |
|
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Filomeno, a mi pesar é unha novela en lingua castelá de Gonzalo Torrente Ballester publicada en 1988 por Editorial Planeta, logo de gañar ese mesmo ano o Premio Planeta.
Trama
[editar | editar a fonte]Filomeno Freijomil é un home de trinta e seis anos que conta as súas memorias desde que era neno até o momento de escribilas, rematando cun final aberto.
É un home de clase media-alta dunha vila do interior de Galiza, Villavieja del Oro. Naceu en 1911, fillo dun senador, á súa vez fillo dun carteiro de aldea. Por banda materna, a súa avoa é unha nobre portuguesa, que ten o pazo de Alemcastre, preto da desembocadura do río Miño.
Logo de pasar a infancia en Villavieja, pasa un ano da adolescencia en Londres, e rematado o Bacharelato marcha a Madrid. En xaneiro de 1931 regresa a Londres, onde comeza a traballar como xornalista para un xornal portugués, e coñece a Ursula. En 1937 marcha a París como correspondente. Alí coñece a Clelia, e aos poucos meses marcha ao pazo minhoto. Alí monta unha mediana industria gandeira, pero en 1939 marcha de novo a Londres. Até 1945 actúa como correspondente de guerra, e despois regresa a Villavieja. Na vila, frecuenta tertulias literarias, e comeza a ser mal visto polas autoridades. Finalmente, en 1947 marcha ao pazo.
A novela mostra o proceso de maduración da personalidade a través das viaxes, empregos e relacións amorosas. Ao tempo, fai un percorrido pola historia entre o final da primeira e a segunda guerra mundial, incluíndo a Gran Depresión, a II República, a guerra civil española e os inicios do franquismo.
Narración
[editar | editar a fonte]A obra está narrada en primeira persoa, con carácter autobiográfico. O protagonista fala castelán, portugués, inglés e francés, pero hai numerosas expresións en lingua galega das clases populares da vila.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Ficha Arquivado 23 de abril de 2012 en Wayback Machine. na web da editorial (en castelán).