Francisco Guitián Ojea
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1921  A Teixeira, España |
| Morte | 21 de abril de 2009 (87/88 anos) Santiago de Compostela, España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Director de tese | Manuel Muñoz Taboadela |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Edafoloxía |
| Ocupación | químico, farmacéutico, profesor universitario |
| Membro de | |
| Obra | |
| Doutorando | Tarsy Carballas e Francisco Díaz-Fierros |
   | |
Francisco Guitián Ojea, nado na Teixeira en 1921 e finado en Santiago de Compostela o 21 de abril de 2009,[1] foi un edafólogo galego.[2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudos secundaria en Ourense e Monforte de Lemos, e non puido proseguir os estudos na universidade ao ser mobilizado por mor da guerra civil española. Estudou na Universidade de Santiago de Compostela, e en 1943 rematou de forma simultánea Químicas por ensinanza oficial e Farmacia por libre.
En 1943 foi profesor axudante de clases prácticas de química analítica con Francisco Bermejo Martínez Entre 1944 e 1946 foi mobilizado de novo como oficial de complemento de artillaría, e traballou facendo levantamentos topográficos na provincia da Coruña. De 1947 a 1953 traballou no sector privado como químico na empresa Libersa, dedicada a explotacións forestais e mineiras, facendo prospeccións na provincia da Coruña. Foi tamén director técnico do Laboratorio Farmacológico Español, con sede en Pitelos (Santiago de Compostela), que creara Francisco García-Valdecasas Santamaría.
En 1954 regresou á universidade da man de Manuel Muñoz Taboadela. Doutorouse en 1955 en Farmacia coa tese Sobre el encalado de los suelos de zona húmeda, e en 1957 en Ciencias coa tese Capacidad de cambio de cationes y grado de saturación. En 1956 comezou como colaborador temporal no Consello Superior de Investigacións Científicas, e o ano seguinte acadou a praza de profesor adxunto. Tamén en 1957 recibiu unha bolsa da Fundación Juan March, e en 1958 pasou a ser xefe de sección de corrección de solos do Instituto de Edafoloxía e Fisioloxía Vexetal. Realizou investigacións sobre a acedume dos solos de zona húmida e a corrección mediante o encalado. Participou en estudos agrobiolóxicos e en traballos cartográficos. No ano 1963 realizou unha estancia no Laboratoire des Sols do INRA de Quimper (Bretaña) para traballar sobre a presenza do cobre en solos.
Tras o falecemento de Manuel Muñoz Taboadela en 1963 substituíuno como director de tese de Tarsy Carballas e Elsa Martínez, e proseguiu algúns dos seus traballos de investigación. En 1967 dirixiu a tese de doutoramento de Francisco Díaz-Fierros Viqueira. E 1971 acadou a praza de catedrático de Edafoloxía na Universidade de Santiago de Compostela.
Entre 1969 e 1971 promoveu, coa empresa mineira Rio Tinto, a prospección xeoquímica do terreo nas minas de Touro e Aríns. En 1971 traballou coa empresa Calfensa para a creación de dúas estacións lisimétricas, Instituto de Edafoloxía e Agrobioloxía de Santiago e no Instituto Fingoy de Lugo. En 1973 comezou a traballar con Cerámica de Sargadelos para a caracterización dos materiais cerámicos. Traballou tamén na xestión dos entullos das minas das centrais térmicas das Pontes de García Rodríguez e Meirama.
Foi Director do Colexio Universitario de Ourense, decano da Facultade de Farmacia entre 1975 a 1978, académico numerario da Academia Galega de Ciencias e membro correspondente da Real Academia Galega.
Obra
[editar | editar a fonte]- Técnicas de análisis de suelos (CSIC, 1964)
- Suelos naturales de la provincia de Lugo (CSIC, 1982; con Tarsy Carballas e Manuel Muñoz Taboadela)
- Suelos naturales de la provincia de Orense (CSIC, 1982; con Tarsy Carballas)
- Suelos naturales de Cantabria (CSIC, 1985; con Tarsy Carballas, Francisco Díaz-Fierros e Miguel Ángel Plata-Astray)
- Suelos naturales de Asturias (CSIC, 1985; con Tarsy Carballas, Manuel Muñoz Taboadela e F. Alberto Jiménez)
- Atlas Geoquímico de Galicia (Xunta de Galicia, 1992)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Francisco Guitián Ojea (1921-2009)". El Correo Gallego (en castelán). 23 de abril de 2009.
- ↑
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Calleja Suárez, J. Mª, ed. (2006). Doutores pola USC da Facultade de Farmacia. Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela.
- Carballas, T.; Díaz-Fierros, F.; Macías, F. (2003). 50 Aniversario de la Edafología en Galicia. Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela.
- Gurriarán, R. (2006). Ciencia e conciencia na Universidade de Santiago (1900-1940). Santiago de Compostela: Universidade de Santiago de Compostela.
- Máiz Eleizegui, L. (1961). Historia de la enseñanza de Farmacia en Santiago. Cien años de vida de la Facultad (1857-1957). Santiago de Compostela: Facultade de Farmacia.
