Francisco Lacueva
| Nome orixinal | (es) Francisco Lacueva Lafarga  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 28 de setembro de 1911 Sant Celoni, España |
| Morte | 11 de setembro de 2005 (93 anos) Royal United Hospital, Reino Unido (en)  |
| Causa da morte | cardiopatía |
| Lugar de sepultura | Malmesbury |
| Bispo coadxutor Tarazona Cathedral (en) | |
| 1962 | |
| Datos persoais | |
| Residencia | Barcelona (1969–) Guatemala Inglaterra Tarazona |
| Relixión | Catolicismo e protestantismo |
| Educación | Universidade Pontificia de Salamanca |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Teologia dogmática (pt) e escatologia cristã (pt) |
| Lugar de traballo | Tarazona Cathedral (en) (–1962) Centro Evangélico de Estudios Bíblicos (en) Seminario Teológico Centroamericano (en) Bible Institute of Galicia (en) |
| Ocupación | misioneiro, mestre, pastor, teólogo, escritor, cóengo |
| Empregador | Strict Baptist Mission (en) (1969–1969) |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Familia | |
| Cónxuxe | Enid-Beryle Beard |
| Fillos | Francisca White, Raquel Lacueva, Alison Lacueva |
 | |
Francisco Lacueva Lafarga, nado en Sant Celoni, Barcelona, o 28 de setembro de 1911 e finado en Bath, Somerset, Inglaterra, o 11 de setembro de 2005, foi un teólogo e escritor de nacionalidade española, recoñecido pola súa traxectoria na Igrexa romana e posterior conversión á fe evanxélica.[1][2][3][4]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]
Nado nunha familia católica, Lacueva iniciou a súa formación sacerdotal e obtivo licenciatura e doutoramento en teoloxía dogmática na Universidade Pontificia de Salamanca. Despois de desempeñar diversos cargos eclesiásticos, a súa vida cambiou a finais de 1961, cando, mediado polo pastor Samuel Vila, converteuse á fe evanxélica.[1][4]
Tras renunciar ás súas responsabilidades eclesiásticas, trasladouse a Inglaterra, onde colaborou na difusión do Evanxeo mediante mensaxes radiofónicas. O seu bautismo na Igrexa Bautista de Holland Road en Hove en xuño de 1962 marcou oficialmente a súa nova traxectoria espiritual. Posteriormente, traballou na evanxelización e ensino con diversas organizacións evanxélicas, sendo enviado como misioneiro a España en 1969.[1][5][3][4]
Despois de períodos en Guatemala e en Inglaterra, Lacueva estableceuse na cidade española de Vigo, onde, ademais de ensinar no Instituto Bíblico de Galicia, dedicouse a afondar en doutrinas teolóxicas e á preparación dun léxico hebreo. Finalmente, tras o falecemento da súa esposa, mudouse definitivamente a Inglaterra para vivir coas súas fillas.[1][2][3][4]
Se o Señor me concede algúns anos máis de vida —vou cumprir 82—, desexo facer unha investigación, totalmente orixinal —non hai nada sobre o tema—, sobre o léxico hebreo nas súas raíces máis profundas.[4]
Contribucións e obras
[editar | editar a fonte]
Lacueva destacou pola súa copiosa produción literaria e teolóxica, con obras como Nuevo Testamento interlineal griego-español, Espiritualidad trinitaria, Doctrinas da gracia, entre outras. O seu enfoque teolóxico abarca desde a escatoloxía dispensacional premilenial ata a soterioloxía, con evolución nas súas posicións doctrinais ao longo dos anos.[1][4]
O seu legado perdura na influencia que tivo como escritor e teólogo evanxélico. A súa autobiografía Mi camino de Damasco e a súa participación na revisión da Reína-Valera 1977 son aspectos relevantes do seu impacto na comunidade cristiá.[6][1][3]
[Lacueva] produciu unha copiosa produción literaria da que destaca o Novo Testamento interlineal grego-español, varios volumes da serie de Formación teolóxica evanxélica e outras obras de teoloxía. Colaborou tamén como redactor das Notas diarias da Unión Bíblica de los años 1977 a 1981. dos anos 1977 a 1981. No seu momento tivo moita difusión a súa autobiografía Mi camino de Damasco onde relata a súa conversión ao Evanxeo e na última edición amplía, explicando que adoptara unha nova liña teolóxica.Pedro Puigvert, Revista Teolóxica[5]
Legado e falecemento
[editar | editar a fonte]Lacueva faleceu o 11 de setembro de 2005 na cidade inglesa de Bath, a poucos días de cumprir 94 anos. O seu legado perdura a través dos seus escritos e contribucións á teoloxía evanxélica.[2][5][3][4]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 "Francisco Lacueva Lafarga". Editorial CLIE. Arquivado dende o orixinal o 24 de novembro de 2002. Consultado o 12 de outubro de 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 "Fallece en Inglaterra el Dr. Francisco Lacueva". Editorial CLIE. 2005. Arquivado dende o orixinal o 10 de decembro de 2005. Consultado o 12 de outubro de 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 "Ha fallecido Francisco Lacueva, un gran teólogo protestante espanol". Protestante Digital. Areópago Protestante. 13 de setembro de 2005. Arquivado dende o orixinal o 14 de xuño de 2014. Consultado o 6 de novembro de 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 "Biografía del autor: Lacueva Francisco". Que de Libros. Arquivado dende o orixinal o 11 de outubro de 2010.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "Murió Francisco Lacueva Lafarga". Cristianos. Red Intermaná. 17 de setembro de 2005. Arquivado dende o orixinal o 8 de abril de 2013. Consultado o 10 de xaneiro de 2016.
- ↑ "Reina Valera 1977 (RVR1977)". BibleGateway.com. Arquivado dende o orixinal o 14 de xuño de 2013. Consultado o 3 de xaneiro de 2016.
