Ganso de testa branca
| Ganso de testa branca Anser albifrons | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Anser albifrons frontalis
| |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Pouco preocupante | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Anser albifrons (Scopoli, 1769) [1] | |||||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
O ganso de testa branca ou ganso careto, Anser albifrons, é unha especie de ave da orde dos anseriformes, familia dos anátidos e subfamilia dos anserinos amplamente distribuída polas rexións árticas de Asia, Europa e Norteamérica.
É un ganso moi próximo, filoxeneticamente ao ganso pequeno (Anser erythropus).
Unha característica peculiar desta especie e a longa duración do período de coidados e relación entre pais e fillos, que pode dura varios anos e incluír casos de atención ás crías por parte dos avós.
Descrición
[editar | editar a fonte]Miden entre 65 e 78 cm de lonxitude e teñen unha envergadura alar de entre 130 e 165 cm. O peso vai dos 1 900 os 2 400 g nos machos, e dos 1 600 aos 2 100 g nas femias. Son de cor castaña agrisada escura, coa parte inferior do corpo clara e con bandas negras irregulares no ventre. Teñen unha mancha branca moi visible que abrangue a área da fronte e a base do bico, sen chegar ata detrás dos ollos, coma no caso do ganso pequeno. As patas son de cor alaranxada. O bico ten coloracións que varían entre a vermella pálido ata a rosada (subespecie A. a. albifrons) ou a laranxa amarelada (A. a. flavirostris).
Distribución e subespecies
[editar | editar a fonte]A especie adoita dividirse en cinco subespecies:[1]
- Anser albifrons albifrons (Scopoli, 1769)
- Anser albifrons elgasi Delacour & Ripley, 1975
- Anser albifrons flavirostris Dalgety & P. Scott, 1948
- Anser albifrons frontalis S. F. Baird, 1858
- Anser albifrons gambeli Hartlaub, 1852
Os exemplares da subespecie nominativa, A. a. albifrons, crían no extremo norte de Europa e Asia, nas zonas de tundra entre a península de Kanin en Rusia ata o río Katanka na península de Taimyr, e pasan o inverno principalmente no sur e oeste de Europa, cos lugares principais de invernada en Alemaña, Países Baixos e Bélxica.
No extremo leste de Siberia e a zona ártica do Canadá, aparece a subespecie A. a. frontalis, algo maior e de bico algo máis longo. Esta subespecie pasa os invernos nos Estados Unidos de América e no Xapón.
Outras dúas subespecies atópanse en Norteamérica: A. a. gambeli, do noroeste do Canadá, e que inverna no golfo de México estadounidense, e a A. a. elgasi (o ganso de Tula), do suroeste de Alasca. É a subespecie máis grande e de bico máis longo, cos cuarteis de inverno en California. O ganso de Tula é unha subespecie rara, que foi probablemente afectada pola destrución dos seus hábitats de invernada a causa da presenza humana.[2]
A. a. flavirostris cría no oeste de Groenlandia e pasa a estación fría en Escocia e Irlanda. O número de exemplares desta subespecie é escaso, polo que en 2006 a súa caza foi prohibida. Os individuos desta subespecie diferéncianse con claridade dos das outras: son máis escuros e máis barrados na rexión ventral e teñen o bico laranxa. Estudos recentes suxiren que esta subespecie podería constituír unha especie separada.[3]
Protección
[editar | editar a fonte]A. a. albifrons e A. a. flavirostis están entre as aves incluídas no Acordo para a protección das aves acuáticas de África e Eurasia (AEWA).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Anser albifrons Scopoli, 1769 en ITIS.
- ↑ Carboneras (1992), p. 582.
- ↑ Fox & Stroud (2002).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Ganso de testa branca |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bergmann, Hans-Heiner, Helmut Kruckenberg & Volkhard Wille (2006): Wilde Gänse - Reisende zwischen Wildnis und Weideland, G. Braun Verlag, Karlsruhe
- Madsen, J., G. Cracknell & Tony Fox (1999): Goose Populations of the Western Palearchtic, Wetlands International, Wageningen.
- Rutschke, E. (1997): Wildgänse Lebensweise - Schutz - Nutzung, Parey, Berlin
- Carboneras, Carles (1992): Family Anatidae (Ducks, Geese and Swans). En: del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew & Sargatal, Jordi (eds.): Handbook of Birds of the World (Volume 1: Ostrich to Ducks): 536-629, plates 40-50. Lynx Edicions, Barcelona. ISBN 84-87334-10-5.
- Fox, A.D. & Stroud, D.A. (2002): Greenland White-fronted Goose. Birds of the Western Palearctic Update 4(2): 65-88.
- Littlejohn, Chase (1916): Some unusual records for San Mateo County, California. Abstract en: Cooper Ornithological Society|Cooper Club: Minutes of Cooper Club Meetings. Condor (journal) 18(1): 38-40. PDF fulltext
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Anser albifrons en Animal Diversity Web. (en inglés)
- Forschungsprogramm Europäische Blessgans Programa Europeo para o estudo do ganso de testa branca
- Ganso de testa branca
- White-fronted Goose - Cornell Lab of Ornithology
- White-fronted Goose Información e fotos - South Dakota Birds and Birding
- White-fronted Goose - USGS Patuxent Bird Identification InfoCenter
- Videos en Internet Bird Collection
