General Dynamics-Grumman F-111B
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2019.) |
| General Dynamics-Grumman F-111B | |
|---|---|
 | |
| Tipo | interceptor |
| Fabricante | General Dynamics e Grumman |
| Primeiro voo | 18 de maio de 1965 |
| Unidades construídas | 7 |
O General Dynamics-Grumman F-111B foi un avión desenvolvido como un interceptor de longo alcance embarcado, como continuación do F-4 Phantom II. Foi deseñado nos anos 60 por General Dynamics xunto con Grumman para a Mariña dos Estados Unidos como parte do proxecto Tactical Fighter Experimental (TFX), e coa Forza Aérea para producir un caza comúnr para varios tipos de misións. O F-111B incorporaba innovacións como unhas ás de xeometría variable, motores turboventilador con poscombustión e un sistema de armas de longo alcance formado polo rádar AWG-9 e os mísiles AIM-54 Phoenix.
Deseñado en paralelo ao F-111 "Aardvark", que foi adoptado pola Forza Aérea como avión de ataque, o F-111B tivo problemas no seu desenvolvemento e pasou por cambios nos requirimentos da Mariña que finalmente pedía un avión maniobrable para o combate aéreo. O F-111B non chegou a entrar en produción e os seus prototipos foron usados para realizar probas antes de ser retirados. O modelo que ocuparía o seu lugar sería o máis pequeno e lixeiro Grumman F-14 Tomcat, co que compartía varios elementos, como os motores, o sistema de armas e a configuración das ás.