Gerda Taro

Gerda Taro

Gerda Taro en España, xullo de 1937 (fotografía de Guillermo Zúñiga).
Biografía
Nacemento	Gerta Pohorylle 1 de agosto de 1910 Stuttgart, Imperio Alemán
Morte	26 de xullo de 1937 (26 anos) O Escorial, España
Causa da morte	morte accidental, tiro
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 97 48°51′35″N 2°23′58″L
Outros nomes	Gerda Taro
País de nacionalidade	alemá
Actividade
Campo de traballo	Periodismo fotográfico
Lugar de traballo	París España Barcelona
Ocupación	Fotografía
Período de actividade	1935 - 1937
Empregador	Alliance-Photo (en) Magnum Photos
Movemento	Fotografia de guerra (pt) e periodismo fotográfico
Carreira militar
Conflito	guerra civil española
Obra
Obras destacables (1936) Soldada republicana en Barcelona
Familia
Parella	Ernest Andrei Friedman Robert Capa
Pais	Heinrich Pohorylle   e Gisela Boral
Descrito pola fonte	Obálky knih, Wegbereiterinnen (en) A World History of Women Photographers

Gerda Taro, pseudónimo de Gerta Pohorylle, nada en Stuttgart (no Imperio Alemán) o 1 de agosto de 1910 e finada no Escorial (España) o 26 de xullo de 1937, foi unha pioneira xornalista gráfica de guerra. Fotografou xunto con Ernest Andrei Friedman baixo o pseudónimo Robert Capa, sendo difícil saber que fotos son de cada un. É considerada a primeira fotoxornalista muller que cubriu unha fronte de guerra e a primeira en falecer ao facelo.

Biografía

Gerda Taro chamábase en realidade Gerta Pohorylle, e era filla de xudeus polacos. A pesar das súas orixes burguesas, desde moi nova entrou a formar parte de movementos socialistas e obreiros. Por iso coa chegada dos nazis ao poder, e tras sufrir unha detención, decidiu fuxir cunha amiga a París.

En París coñeceu por casualidade a Ernest Andrei Friedman, un xudeu húngaro que tentaba gañar a vida como fotógrafo. Gerda e Andrei fixéronse noivos e Andrei ensinoulle a Gerda os seus coñecementos de fotografía.

Como non lles ían ben as cousas e non recibían traballo, ocorréuselles unha curiosa idea. Inventarían un personaxe chamado Robert Capa, que supostamente era un reputado fotógrafo chegado dos Estados Unidos para traballar en Europa. Como é tan famoso, vende as súas fotos a través dos seus representantes: Friedman e Pohorylle, ao triplo do prezo que un fotógrafo francés. Este truco funciona perfectamente e ao pouco tempo reciben moreas de encargos e por fin gañan diñeiro.

Guerra Civil Española

Adestramento dunha miliciana republicana fotografada por Gerda Taro

En 1936 dá comezo a Guerra Civil Española, que marcaría decisivamente a ambos. Trasládanse a España para cubrir o conflito. Foron testemuñas de diferentes episodios da guerra, e realizaban reportaxes que logo eran publicados en revistas como Regards ou Vu.

Ao principio a marca «Capa» era utilizada indistintamente por ambos os fotógrafos. Logo produciuse certo distanciamento entre eles e Andrei Friedman quedou co nome de «Robert Capa». Pouco antes de morrer ela comezaría a empregar a sinatura de «Photo Taro».

Do traballo de Gerda en solitario a súa reportaxe máis importante foi a da primeira fase da batalla de Brunete. Gerda foi testemuña do triunfo republicano nesta primeira fase da batalla. Esta reportaxe foi publicada en Regards o 22 de xullo de 1937 e deulle a Gerda un gran prestixio.

Fotografía de Robert Capa realizada por Gerda Taro

Porén pouco despois as tropas franquistas iniciarían un contraataque, e Gerda decidiu volver á fronte de batalla en Brunete. Alí foi testemuña dos bombardeos da aviación do bando sublevado, e realizou moitas fotografías, poñendo en perigo a súa vida. Aquela batalla finalizou en derrota para o bando republicano.

Falecemento

Gerda Taro perdeu a vida nun accidente durante o repregamento do exército republicano. Gerda subiu ao estribo do coche do xeneral Walter (membro das Brigadas Internacionais). Nun momento dado, uns avións inimigos voando a baixa altura fixeron que estalase o pánico no convoi e Gerda caeu ao chan, tras unha pequena elevación do terreo. Nese momento un tanque republicano entrou marcha atrás ao camiño saltando a elevación tras a que se atopaba Taro e caeu sobre ela.

A eiruga do tanque destripouna, polo que foi trasladada urxentemente ao hospital inglés de El Goloso do Escorial. Alí morreu poucas horas despois, na madrugada do 26 de xullo de 1937, seis días antes de cumprir 27 anos. O seu corpo foi trasladado a París, onde recibiu todos os honores como unha heroína republicana. Os seus restos están enterrados na división 97 do Cemiterio do Père-Lachaise, en París.

Dous soldados republicanos cun soldado nunha padiola, Puerto de Navacerrada, fronte de Segovia, España, finais de maio-principios de xuño de 1937 (un dos negativos recuperados, fotografía de Gerda Taro. Descrición tomada de ICP).

Véxase tamén

Bibliografía

• Olmeda, Fernando (2007). Gerda Taro, fotógrafa de guerra: el periodismo como testigo de la historia. Barcelona: Editorial Debate. ISBN 978-84-8306-702-4.  (en castelán)
• Fortes, Susana (2009). Esperando a Robert Capa. Barcelona: Editorial Planeta. ISBN 978-84-08-08725-0.  (en castelán)
• Arroyo Jiménez, Lorna; Doménech Fabregat, Hugo (2015). "Gerda Taro y los orígenes del fotoperiodismo moderno en la Guerra Civil española". FOTOCINEMA. Revista científica de cine y fotografía (10). ISSN 2172-0150. Archived from the original on 01 de febreiro de 2015. Consultado o 24 de maio de 2017.  (en castelán)
• Janeczek, Helena. "La chica de la Leica". Tusquets.  (en castelán)

Outros artigos

• Valixa mexicana

Ligazóns externas

• «Muchacho en uniforme». Gerda Taro, The New York Times.