Grafton Elliot Smith

Grafton Elliot Smith
	;
Biografía
Nacemento	15 de agosto de 1871 ; Grafton, Australia (pt)
Morte	1 de xaneiro de 1937 (65 anos); Broadstairs, Reino Unido (pt)
Presidente Manchester Literary and Philosophical Society (en)
	1919 – 1919
Datos persoais
Residencia	Reino Unido
Educación	Escola de Medicina de Sydney ; St John's College (pt) ; Universidade de Sydney
Actividade
Ocupación	antropólogo, exiptólogo, arqueólogo, médico
Empregador	University College de Londres
Membro de	Royal Society ; Manchester Literary and Philosophical Society (en)
Premios
	(1919) Croonian Medal and Lecture; (1912) Medalla Real; membro da Royal Society; Knight Bachelor ;
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Medvik >>>:Smith, Grafton Elliot, 1871-1937,

Grafton Elliot Smith, nado en Grafton, Nova Gales do Sur, en 1871 e finado en Londres en 1937, foi un anatomista australiano, coñecido pola súa teoría hiperdifusionista da prehistoria.

Traxectoria

Doutorouse en medicina en 1895 pola Universidade de Sydney e interesouse pola anatomía do cerebro humano. Viaxou a Cambridge en 1896 e catalogou a colección de cerebros humanos do British Museum. Entre 1900 e 1909 foi o primeiro catedrático de anatomía da escola de medicina do Cairo e investigou os cerebros das momias exipcias, foi o primeiro investigador en aplicar raios X a unha momia.

En 1907 converteuse en conselleiro arqueolóxico dunha expedición a Nubia. En 1909, de volta ao Reino Unido, foi profesor de anatomía en Manchester, e de 1919 a 1937 foi catedrático de anatomía no colexio universitario de Londres. Durante a primeira guerra mundial serviu en hospitais militares.

Smith foi especialista na evolución do cerebro, e moitas das súas ideas da evolución do cerebro do primate aínda son válidas.

Smith cría que todos os fenómenos megalíticos tiñan a súa orixe en Exipto, e cría que de aí se difundira directamente por Siria, Creta, África Oriental, sur de Arabia e Sumeria, chegando a outras áreas indirectamente, e a cultura neolítica europea tamén derivaría de Exipto. Esa teoría denominouna o arqueólogo Glyn Daniel como hiperdifusionismo, cunha intención pexorativa.