Saltar ao contido

Hator

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Hator

Tipodeidade exipcia, deusa, deidade da fertilidade e horned deity (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Venerado porrelixión do Antigo Exipto Editar o valor en Wikidata
Parte demitoloxía exipcia Editar o valor en Wikidata
Biografía
Sexomuller Editar o valor en Wikidata
Familia
PaiRa (deus) Editar o valor en Wikidata
CónxuxeRa (deus) e Horus Editar o valor en Wikidata
Fillo/aBastet Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonte
Wikidata ]
Hathor.

Hator[1] é unha deusa do Antigo Exipto do firmamento, o amor e a guerra. O seu nome, coas variantes Hwt-Hert, Het-Heru Het-hert ou Hut-Hor, ten o significado de Casa de Horus. Correspóndese coa deidade da mitoloxía grega Afrodita, coa fenicia Astarté e coa semita Baalat. Señora do ceo, deusa do amor, deusa nutricia, do baile e as artes musicais e patroa dos ebrios na mitoloxía exipcia.

Iconografía

[editar | editar a fonte]
O7D2
r
C9

ou

O10

Aparece representada baixo tres aspectos: en forma de vaca, como muller con orellas e cornos do mesmo animal, ou como muller cun toucado consitente nunha peluca, cornos e un disco solar. O seu atributo era o sistro. Na súa faceta vingadora comparte en moitas ocasións o aspecto leonino da deusa Sekhmet, e baixo esta forma é considerada como un dos ollos do deus solar Ra.

Mitoloxía

[editar | editar a fonte]

Foi a nai do deus Horus, aínda que algunhas fontes suxiren que había un matrimonio sagrado con Horus como parte do festival anual en Luxor. Xuntos vingaron a morte do pai de Horus, o deus Osiris. Xa que o faraón é identificado con Horus, Hathor é considerada como a nai divina de cada monarca reinante (entre os títulos reais figura o de Fillo de Hathor).

Baixo a forma dunha vaca acolle e protexe os defuntos, ofrecéndolles alimentos aos mortos. Máis tarde identificouse con Isis, que a substituíu como madre de Horus.

En Dendera, onde se atopaba o seu principal centro de culto, era a deusa do amor, a maternidade, a beleza xuvenil, a alegría e o erotismo. Na súa faceta funeraria, especialmente na zona oeste de Tebas era denominada Señora de Occidente. Entendíase que cada atardecer recibía o sol poñente, ao que protexía ata o seguinte amencer.

Entre os seus poderes críase que podía fixar o destino e a sorte dos meniños.

Tivo templos dedicados en Abu Simbel – identificada con Nefertari –, File, Deir el-Medina, Deir el-Bahari, Dendera, Serabit el-Jadim (Sinaí) ou Menfis.

A imaxe da cabeza da deusa foi esculpida nos capiteis das columnas de moitos templos e capelas, denominándose capiteles hathóricos. Foi a única deidade representada de tan singular maneira.

Galería de imaxes

[editar | editar a fonte]