Heinrich Wölfflin

Heinrich Wölfflin
	; (1924)
Biografía
Nacemento	21 de xuño de 1864 ; Winterthur, Suíza
Morte	19 de xullo de 1945 (81 anos); Zürich, Suíza
Lugar de sepultura	Wolfgottesacker (pt)
Educación	Universidade de Múnic
Actividade
Campo de traballo	Estudo da historia da arte
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	historiador da arte, historiador, profesor universitario
Empregador	Universidade de Múnic ; Universidade de Basilea ; Universidade de Zürich ; Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Real Academia das Ciencias de Suecia ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Baviera
Profesores	Jacob Burckhardt (pt) , Carola Giedion-Welcker (pt) e Wilhelm Dilthey
Alumnos	Kate Traumann Steinitz (pt) , Jakob Rosenberg (pt) e Ernst Buchner (pt)
Obra
Doutorando	Fritz Knapp (en) e Otto Fischer (pt)
Familia
Pai	Eduard Wölfflin
Irmáns	Ernst Wölfflin
Premios
	Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; Honorary doctor of the Humboldt University of Berlin (en) ; honorary doctor of the University of Zurich (en) ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947); Obálky knih, ; Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 11 (en) , (p.480)

Heinrich Wölfflin (21 de xuño de 1864 - 19 de xullo de 1945) foi un soado crítico da arte suízo, considerado como un dos mellores historiadores de arte de toda Europa.

Definiu a historia da arte como unha historia independente do contexto social, económico ou relixioso a través do renacemento (século XVI) e o Barroco (século XVII). Analizou as diferenzas destes dous estilos insistindo en que a finais do século XVII produciuse unha mudanza semellante mais de sentido inverso, unha "volta atrás".

Entre os seus alumnos destácanse os historiadores Rudolf Wittkower e Sigfried Giedion e o escultor Naum Gabo.

O Barroco segundo Wölffin

Wölffin, define o Barroco por cinco trazos característicos:

A procura do movemento real, polo feito de que se constrúan edificacións con paredes onduladas e tamén a procura do imaxinario, polo feito de que se pinten personaxes quen de accións violentas.
Intento de suxerir o infinito. Este aspecto amósase claro no lago de Versalles. Neste estilo o camiño pérdese no horizonte.
A importancia da luz e dos seus efectos.
O gusto pola teatralidade, polo escenográfico e fastuoso.
A tendencia a mesturar as disciplinas artísticas.

Obras

As súas obras máis notables son:

Conceptos fundamentais para a historia da arte (1915)
Renacemento e Barroco (1888)
A arte clásica (1899)
Prolégomènes à une psychologie de l'architecture (1886).