Henri Milne-Edwards

Henri Milne-Edwards
	;
Nome orixinal	(fr) Henri Milne Edwards
Biografía
Nacemento	23 de outubro de 1800 ; Bruxas, Bélxica
Morte	29 de xullo de 1885 (84 anos); París (Francia)
163º Presidente Academia francesa das ciencias
	1 de xaneiro de 1861 – 31 de decembro de 1861 ; ← Michel Chasles (pt) – Jean-Marie Duhamel (pt) →
Datos persoais
Educación	Universidade de París
Actividade
Campo de traballo	Zooloxía, medicina e ciencias naturais
Lugar de traballo	París
Ocupación	biólogo, profesor universitario, carcinólogo, médico, malacólogo, zoólogo, ornitólogo, entomólogo
Empregador	Universidade de París
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1864–); Accademia delle Scienze di Torino (1857–); Academia de Ciencias de Rusia ; Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos ; Academia Prusiana das Ciencias ; Academia de Ciencias de Baviera ; Academia de Ciencias de Hungría ; Academia francesa das ciencias ; Sociedade Filomática de Paris (pt) ; Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos ; Leopoldina ; Real Academia das Ciencias de Suecia ; Royal Society
Profesores	Georges Cuvier
Obra
Abreviatura do autor en zooloxía	H. Milne-Edwards
Familia
Fillos	Alphonse Milne-Edwards
Irmáns	William Frederic Edwards
Premios
	(1856) Medalla Copley; (30 de marzo de 1848) Membro estranxeiro da Royal Society; grande oficial da Lexión de Honra; Orde do Mérito das Ciencias e as Artes; Membro da Academia Estadounidense das Artes e as Ciencias ;
Descrito pola fonte	Salmonsens Konversationsleksikon (en) ; Nordisk familjebok; Obálky knih,

Henri Milne-Edwards, tamén coñecido como Henri Milne Edwards^[1], nado en Bruxas o 23 de outubro de 1800 e finado en París o 29 de xullo de 1885, foi un médico e zoólogo francés. Foi o pai do tamén zoólogo Alphonse Milne Edwards.

Traxectoria

Naceu en Bruxas, que daquela formaba parte de Francia, o 23 de outubro de 1800. Foi o fillo máis novo do inglés William Edwards (o 27, ou o 28, ou segundo as fontes, o 29), que era un rico plantador de Xamaica, e da súa segunda esposa Elisabeth Vaux, francesa. O mozo Henri foi educado polas súas irmás e polos seus irmáns máis vellos.

O seu pai axudou aos británicos a reunir a illa co Reino Unido, e foi arrestado polas tropas de Napoléon Bonaparte. Henri Milne-Edwards foi entón levado a París polo seu irmán máis vello William Edwards, médico.

A caída de Napoleón permite a liberación do seu pai e a familia reúnese en París. Henri estudou medicina. Durante os seus estudos gañou unha reputación de trouleiro. Stendhal chamouno «Irmán Brandy» e dixo del que era «un mal suxeito cos seus rizos loiros e os seus belos ollos divagantes» e «moi alegre, moi valente e mesmo cunha alma nobre, cando non estaba ofuscada por cincuenta copas de augardente».^[2]

Porén, recibiu o seu doutoramento en medicina en 1823 e o mesmo ano casou con Laura Trézel, con quen tivo nove fillos, entre eles a Alphonse Milne-Edwards (1835-1900), que tamén sería zoólogo.

Milne-Edwars dedicouse un tempo á práctica médica e publicou varios libros de divulgación sobre temas de medicina. Tamén ensinou durante un tempo Ciencias naturais no Lycée real Henri IV.

En 1828 publicou a súa Investigación sobre os moluscos, que foi recompensada co premio de fisioloxía da Academia de Ciencias de Francia.

Seguiu cursos con Georges Cuvier (1769-1832) e fíxose amigo de Jean Victoire Audouin (1797-1841). Con este último realizou entre 1826 e 1828 un estudo moi detallado da fauna mariña costeira nas proximidades de Granville (Departamento de Mancha).

En 1832 Henri foi profesor de Hixiene e de Historia natural na Escola Central de Artes e Manufacturas de París. Obtivo o doutoramento en Ciencias naturais na Facultade de Ciencias de París en 1837. Á morte de Audouin, en 1841, foi nomeado para ocupar a cadeira de entomoloxía no Museo Nacional de Historia Natural de Francia. Henri Milne-Edwards visitou en 1849 as costas de Italia e Sicilia con dous futuros mestres do Museo, Armand de Quatrefages (1810-1892) e Émile Blanchard (1819-1900). Cando en 1849 Dumas (1800-1884) se converteu en ministro, Milne-Edwards accedeu ao posto de decano.

En 1862 abandonou a súa cadeira de Entomoloxía para suceder a Isidore Geoffroy Sant-Hilaire (1805-1861) na cadeira de Mastozooloxía e Ornitoloxía do mesmo museo. Tamén foi decano da Facultade de Ciencias de París e profesor de zooloxía, anatomía e fisioloxía.

Milne-Edwards foi o líder da escola da "zooloxía fisiolóxica", que dominou a Historia Natural francesa durante moito tempo, tras o baleiro deixado pola morte de Georges Cuvier e de Étienne Geoffroy Saint-Hilaire. Milne-Edwards defendeu o estudo dos animais no seu ambiente natural, opoñéndose á tradición dominante, baseada no estudo anatómico dos animais disecados.

Grande admirador de Cuvier, Milne-Edwards concedía unha absoluta prioridade á función sobre a forma animal, esforzándose por encontrar as leis reitoras da adaptación biolóxica:

Segundo a lei da economía ou da unidade do tipo, a natureza tende a reutilizar os mesmos órganos ou estruturas para funcións diferentes.^[3]
A lei da división do traballo (1827, 1834), influída pola teoría económica de Adam Smith, parte da analoxía entre o organismo e a fábrica, e entre os órganos que o compoñen e os obreiros que traballan nela. Ao igual que unha fábrica é máis produtiva canto máis especializados estean os seus traballadores, Milne-Edwards postula que canto máis complexo sexa o animal, máis diferenciados estarán os seus órganos.

A maior parte das súas obras publicáronse nos Annales des sciences naturelles, revista da cal dirixiu a parte dedicada á zooloxía (desde 1834). Entre as súas outra obras están a Histoire naturelle des crustacés (3 volumes, 1837-1841), que durante moito tempo foi unha abra de referencia, a Histoire naturelle des coralliaires (1858-1860) e especialmente as importantes leccións sobre a fisioloxía e a anatomía comparada de humanos e animais (14 volumes, 1857-1881).

Milne-Edwads faleceu en París o 29 de xullo de 1885.

Principais publicacións

A manual of surgical anatomy … Desilver, Philadelphia 1828.
A manual of materia medica and pharmacy. Careys & Lea, Philadelphia 1829.
Cahiers d’histoire naturelle. Crochard & Masson, París 1833–53.
Annales des sciences naturelles, zoologie et biologie animale. Masson, París 1834–85.
Élémens de zoologie. Crochard & Dumont, París, Brüssel 1834–37.
Histoire naturelle des crustacés. Roret, París 1834–40.
Outlines of anatomy and physiology. Little & Brown, Boston 1841.
Die Zoologie. Scheible, Rieger & Sattler, Stuttgart 1848–58.
Quelques remarques sur l’emploi du sel en agriculture … París 1849.
A monograph of the British fossil corals. Londres, 1850–72.
Zoologie. Langlois, Leclercq & Masson, París 1850–58.
Mélanges carcinologiques. Martinet, París 1851–54.
Beiträge zur allgemeinen Zoologie. Müller, Stuttgart 1853.
Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris, París: Masson, 1857.
Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de l anature dans la constrruction du règne animal, París: Masson, 1853.
Histoire naturelle des coralliaires ou polypes proprement dits. Roret, París 1857–60.
A manual of zoology. Renshaw, Londres 1863.

Abreviatura

A abreviatura Milne-Edwards emprégase para recoñecer a Henri Milne-Edwards como autoridade na descrición e taxonomía en zooloxía.

Recoñecementos

Galardóns

En 1848 foi elixido membro estranxeiro da Royal Society de Londres, sociedade que en 1856 galardoouno coa medalla Copley.
Así mesmo foi grande oficial da Lexón de Honor francesa.

Nomes de familias, de xéneros e de especies naturais

O nome de Henri Milne-Edwards foi honrado por varios autores para nomear familias, xéneros ou especies de animais, entre eles:

Anemones de mar: familia Edwardsiidae Andres, 1881
Estrelas de mar: xénero Henricia Gray, 1840
Ourizos de mar: Milnesium tardigradum Doyère, 1840
Crustáceos: Glossocephalus milneedwardsi Bovallius, 1887
Caprinos: Capricornis milneedwardsii David, 1869
Coracíidos: Geranopterus milneedwardsi Mayr & Mourer-Chauviré, 2000

Notas

↑ Orixinalmente, Milne era un dos nomes de Henri. Para evitar ser confundido cos membros da súa importante familia, el agregou este nome ao seu apelido, como Milne Edwards (sen guión). O seu fillo Alphonse sempre usou o apelido Milne-Edwards (con guión). Esta situación ás veces conduce a confusión, especialmente debido a que os autores anglosaxóns (e doutras linguas, debido á influencia do inglés na literatura científica) moi a miúdo chámano Henri Milne-Edwards. Para distinguir a ambos os autores empréganse nas publicacións as abreviaturas Milne-Edwards para o pai e A. Milne-Edwards (en zooloxía) e Milne-Edw. (en botánica), para o fillo.
↑ Stendhal, Souvenirs d'égotisme, capítulo 9.
↑ Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris, Paris: Masson, 1857, vol. 1: 13, e Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de la nature dans la construction du règne animal, Paris: Masson, 1853 : 7-12.

Véxase tamén

Bibliografía

Berthelot, Marcelin (1981): Notice historique sur Henri Milne Edwards, Didot, París.
Norton, Trevor (2000): Stars beneath the sea, Carroll & Graf, Nova York. ISBN 0-7867-0750-X.
Schmitt, Stéphane (2004). Histoire d'une question anatomique: la répétition des parties. París: Publications Scientifiques du Muséum national d'Histoire naturelle.

[1] Orixinalmente, Milne era un dos nomes de Henri. Para evitar ser confundido cos membros da súa importante familia, el agregou este nome ao seu apelido, como Milne Edwards (sen guión). O seu fillo Alphonse sempre usou o apelido Milne-Edwards (con guión). Esta situación ás veces conduce a confusión, especialmente debido a que os autores anglosaxóns (e doutras linguas, debido á influencia do inglés na literatura científica) moi a miúdo chámano Henri Milne-Edwards. Para distinguir a ambos os autores empréganse nas publicacións as abreviaturas Milne-Edwards para o pai e A. Milne-Edwards (en zooloxía) e Milne-Edw. (en botánica), para o fillo.

[2] Stendhal, Souvenirs d'égotisme, capítulo 9.

[3] Leçons sur la physiologie et l'anatomie comparée de l'homme et des animaux, faites a la faculté des sciences de Paris, Paris: Masson, 1857, vol. 1: 13, e Introduction a la zoologie génerale, ou Considérations sur les tendances de la nature dans la construction du règne animal, Paris: Masson, 1853 : 7-12.

[1]

[2]

[3]