Saltar ao contido

Illa dos Piñeiros

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaIlla dos Piñeiros
Imaxe

Localización
Mapa
 22°37′00″S 167°28′00″L / -22.6167, 167.4667
EstadoFrancia
Territorio dependenteNova Caledonia Editar o valor en Wikidata
Poboación
Poboación1.969 Editar o valor en Wikidata (15,15 hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie130 km² Editar o valor en Wikidata
Medición13,7 (ancho) × 17,7 (lonxitude) km
Bañado porOcéano Pacífico Editar o valor en Wikidata
Punto máis altoPic N’Ga (en) Traducir (262 m) Editar o valor en Wikidata
Outro
Irmandado con
Matsushima (pt) Traducir (1980–) Editar o valor en Wikidata

A Illa dos Piñeiros (en francés: Ile des Pins), en kanaka:Kunyié) é unha illa situada no océano Pacífico, no arquipélago de Nova Caledonia, un territorio de ultramar de Francia. A Illa dos Piñeiros a miúdo é alcumada l'île a plus proche du paradis( "A illa máis próxima ao paraíso") e é famosa para o snorkeling e o mergullo en e ao redor da lagoa de cores. Moitas especies de peixes tropicais e corais poden verse na auga transparente.

A illa ten unhas medidas de 15 km por 13 km . Atópase ao sueste de Grande Terre, a illa principal de Nova Caledonia e está a uns 100 quilómetros ao sueste da capital Numea. Hai un aeroporto (código ILP) con 1.097 metros de pista. A Illa dos Piñeiros está rodeada pola Barreira de Coral de Nova Caledonia.

Os habitantes da illa son principalmente nativos kanaka melanesios e a poboación é aproximadamente de 2.000 habitantes (ano 2006).

A illa é rica en vida animal, e é o fogar de moitas criaturas únicas como o Gecko Crested ciliatus Rhacodactylus e o Rhacodactylus leachianus que é o lagarto máis grande do mundo .

O pic Nga é o punto máis alto da illa, co 262 metros de altura.

A illa foi descuberta polo Capitán James Cook en 1774, na súa segunda viaxe a Nova Zelandia. O Capitán Cook deu nome á illa logo de ver os piñeiros nativos (Araucaria columnaris). Dise que en realidade nunca desembarcou na illa, pero ao ver os signos de vida (fume) supuxo que estaba habitada. Na década de 1840 chegaron tanto misioneiros protestantes e católicos, xunto cos comerciantes que buscaban madeira de sándalo.

Francia tomou posesión da illa en 1853, momento no que os nativos Kunies optaron pola relixión católica. En 1872 a illa converteuse nunha colonia penal francés, o fogar de preto de 3.000 deportados políticos da Comuna de París.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]