Irina Bokova

Irina Bokova

(2017)
Nome orixinal	(bg) Ирина Георгиева Бокова
Biografía
Nacemento	12 de xullo de 1952 (72 anos) Sofía, Bulgaria
Director xeral da UNESCO
15 de outubro de 2009 – 10 de novembro de 2017 ← Koichiro Matsuura – Audrey Azoulay →
Member of the Bulgarian National Assembly (en)
5 de xullo de 2001 – 18 de maio de 2005 Lexislatura: 39th National Assembly of Bulgaria (en) Circunscrición electoral: 25th MMC – Sofia-city 25 (en) Electa en: 2001 Bulgarian parliamentary election (en)
Convidado especial da Assembleia Parlamentar do Conselho da Europa (pt)
Representa: Bulgaria 26 de setembro de 1990 – 4 de maio de 1992
Administrador Institut de Relations Internationales et Stratégiques (en)
Minister of Foreign Affairs of Bulgaria (en)
Ambassador of Bulgaria (en)
Member of the Bulgarian National Assembly (en)
Lexislatura: 7th Grand National Assembly of Bulgaria (en)
Datos persoais
Educación	Instituto Estatal de Relacións Internacionais de Moscova Escola de Goberno John F. Kennedy First English Language School (en)
Actividade
Campo de traballo	Política, diplomacia e diplomático
Ocupación	diplomática, política
Empregador	UNESCO
Partido político	Partido Socialista Búlgaro (pt)
Membro de	Academia Europaea (2010–) Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Participou en
25 de outubro de 2022	FII 6th Edition in Riyadh (en)
17 de xaneiro de 2017	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2017
20 de xaneiro de 2016	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2016
23 de xaneiro de 2013	Encontro Anual do Foro Económico Mundial de 2013
Premios
(2017)  Gran Cruz de Afonso X o Sabio../... 43+
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,
Páxina web	irinabokova.com

Irina Georgieva Bokova (en búlgaro: Ирина Георгиева Бокова), nada en Sofía o 12 de xullo de 1952, é unha política búlgara, ex-militante comunista e membro do Parlamento durante dúas lexislaturas. Foi ministra de Asuntos Exteriores e Embaixadora da República de Bulgaria en Francia e en Mónaco. O 22 de setembro de 2009, Bokova foi proposta polo goberno de Bulgaria e elixida Directora Xeral da Unesco., sendo a primeira muller e a primeira persoa da Europa Oriental en tomar este papel.

Traxectoria

Familia

É a filla de Georgi Bokov, editor en xefe do xornal do Partido Comunista Búlgaro, Rabotnitchesko Delo.

Formación

Membro do partido comunista, asistiu á escola secundaria en inglés e logo ao Instituto Estatal de Relacións Internacionais de Moscova e a Universidade de Maryland. A súa formación permitiulle ser nomeada como asesora da ONU en 1980.

Cargos

Foi viceministra de Asuntos Exteriores e ministra de Asuntos Exteriores interina baixo o primeiro ministro de Bulgaria Zhan Videnov. Tamén actuou como embaixadora de Bulgaria en Francia e Mónaco, e foi a delegada permanente de Bulgaria ante a UNESCO. Bokova tamén foi o representante persoal do presidente de Bulgaria ante a Organización Internacional da Francofonía (2005-2009).

O 15 de novembro de 2009 tomou posesión como novena Directora Xeral da UNESCO converténdose na primeira muller e na primeira do sueste de Europa en dirixir a axencia.

Na UNESCO

Bokova avogou pola igualdade de xénero, a mellora da educación e a prevención do financiamento do terrorismo, especialmente mediante a aplicación da protección da propiedade intelectual.

A Directora Xeral Bokova, acérrima opositora do racismo e do antisemitismo, dirixiu as actividades da UNESCO sobre a lembranza do Holocausto.

En marzo de 2015, lanzou Unite4Heritage, unha campaña que ten como obxectivo crear un movemento global "para protexer e salvagardar o patrimonio nas zonas onde está ameazado por extremistas". A campaña foi desencadeada pola programática destrución do patrimonio cultural realizada en Iraq e Siria polo Estado Islámico de Iraq e Levante desde 2014, en particular despois da circulación de vídeos de saqueos en Iraq e Siria, no Museo de Mosul, a destrución nas cidades de Nimrud e Hatra, Patrimonio da Humanidade.

Recoñeceu a traxectoria de Khaled al-Asaad, e condenou o seu asasinato dicindo: "Matárono porque non traizoaba o seu profundo compromiso con Palmira. Aquí é onde dedicou a súa vida". Bokova dirixiu os esforzos para bloquear o comercio de artefactos culturais sirios e iraquís para financiar o ISIS e outros grupos islamitas radicais. Estes esforzos levaron á adopción da Resolución 2199 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas o 12 de febreiro de 2015. Esta resolución recoñeceu oficialmente o vínculo entre o tráfico ilícito e a seguridade, prohibiu todo o comercio de bens culturais procedentes da zona e solicitou que a UNESCO coordinase os esforzos nesta área coa Interpol. En resposta á ameaza para as antigüidades de Iraq polo aumento da violencia e a inestabilidade, Bokova implementou un plan de emerxencia para salvagardar os artefactos do patrimonio cultural de Iraq.

O 19 de outubro de 2015, a DW alemá informou de que Xapón ameaza con deter o financiamento da UNESCO pola decisión da organización de incluír documentos relacionados co masacre de Nanjing de 1937 na listaxe máis recente do seu programa "Memoria do mundo". Aínda que a decisión non foi da Dirección Xeral, un profesor xaponés afirmou que a señora Bokova podería ter interese en cortexar a China. En outubro de 2016, despois de opoñerse a unha resolución respaldada polos árabes na UNESCO que negaba a conexión do Monte do Templo co xudaísmo, Bokova recibiu ameazas de morte, o que fixo que se reforzase a súa protección.

Traballo posterior á UNESCO

En 2018 anunciouse que Irina Bokova daría clases na Universidade de Kyung Hee en Corea. A Universidade de Kyung Hee tamén concedeu a Bokova un doutoramento honorario en Estudos da Paz, e asumiu a cátedra Miwon e o cargo de reitor honorario do Humanitas College.

En 2020 foi seleccionada como membro honorario internacional da Academia Americana de Artes e Ciencias en Clase V — Asuntos públicos, empresas e administración, sección Liderado científico, cultural e sen ánimo de lucro. (Class V — Public Affairs, Business, and Administration, section Scientific, Cultural, and Nonprofit Leadership).

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sitio web (en inglés) Arquivado