João de Melo

João de Melo
	;
Biografía
Nacemento	1949 (74/75 anos); Lisboa, Portugal
Actividade
Ocupación	escritor
Premios
	Gran Cruz da Orde do Infante Don Henrique; Grande Oficial da Orde Militar de Santiago da Espada ;

João Manuel de Melo Pacheco (Achadinha, Nordeste, Illa de San Miguel - Azores, 1949) é un escritor portugués.^[1]

Naceu na illa de San Miguel, Azores, en 1949, onde completou a instrución primaria, tras o que proseguiu os seus estudos no continente. En 1967 pasou a residir e a traballar en Lisboa. Despois de participar na guerra colonial en Angola entre 1971 e 1974 (tema de dúas das súas obras máis significativas, a antoloxía "Os Anos da Guerra" e a novela "Autopsia de um Mar de Ruínas"), traballou na vida sindical, foi editor de autores portugueses e crítico literario. Estudou na Facultade de Letras da Universidade de Lisboa, pola cal se licenciou en 1981 en Filoloxía Románica^[2]. Profesor dos ensinos secundario e superior durante varios anos, foi convidado polo goberno portugués para o cargo de conselleiro cultural na embaixada de Portugal en España (que desempeñou durante 9 anos, entre 2001 e 2010).

En 2003, en Madrid, creou a “Mostra Portuguesa”, o maior evento cultural portugués fóra de fronteiras (realizou 7 edicións anuais dese festival, entre 2003 e 2009). Ten traducidos para o español os seguintes libros da súa autoría: “Gente feliz con lágrimas”, “Antología del cuento portugués” (Alfaguara), "Cronica del principio y del agua y otros relatos", "Mi mundo no es de este reino", "Mar de Madrid" e "Autopsia de un mar de ruinas" (Linteo Ediciones).^[3]

Autor de obras de ficción, ensaios, antoloxías, poesía, libros de crónicas e de viaxe, os seus libros foron traducidos en España, Italia, Francia, Países Baixos, Romanía, Bulgaria, Estados Unidos de América, Hungría, Alemaña, Reino Unido, Serbia, México e Colombia.^[4]

"Gente Feliz com Lágrimas", a súa novela máis coñecida (cinco premios literarios, traducións en dez países, 27.ª edición portuguesa en febreiro de 2017),^[5] foi adaptada ao teatro polo grupo O Bando, a telefilme e a serie de televisión^[6] polo realizador azoriano José Medeiros.

Ficción

1975 - Histórias da Resistência (contos)
1977 - A Memória de Ver Matar e Morrer (novela)
1983 - O Meu Mundo Não é Deste Reino (novela)
1984 - Autópsia de um Mar de Ruínas (novela)
1987 - Entre Pássaro e Anjo (contos)
1988 - Gente Feliz com Lágrimas (novela)
1991 - As Manhãs Rosadas (conto), ilustrado por David de Almeida
1992 - Bem-Aventuranças (contos)
1996 - O Homem Suspenso (novela)
2003 - As Coisas da Alma (contos)
2006 - O Mar de Madrid (novela)
2007 - O Vinho (conto), ilustrado por Paula Rego
2009 - A Divina Miséria (novela)
2009 - Luxúria Branca e Gabriela (conto), ilustrado por Francisco Simões
2014 - Lugar Caído no Crepúsculo (novela)
2015 - O Meu Mundo Não É Deste Reino, (novela), 8ª. ed, revisada e reescrita
2016 - Os Navios da Noite (contos)
2017 - Autópsia de Um Mar de Ruínas, (novela), 9ª. ed., revisada e reescrita
2018 - As Coisas da Alma e Outras Histórias em Conto (3ª. ed. revisada e ampliada)
2020 - Livro de Vozes e Sombras. Dom Quixote. Novela.

Poesía
- 1980 - Navegação da Terra

Ensaio
- 1968 - A Produción Literária Açoriana nos Últimos 10 Anos
- 1982 - Toda e Qualquer Escrita
- 1982 - Há ou Não Uma Literatura Açoriana?
- 2003 - Literatura e Identidade / Identidad y Literatura (edición bilingüe)

Viaxes
- 2000 - Açores, o Segredo das Ilhas (edición ilustrada)
- 2016 - Açores. o Segredo das Ilhas (edición textual, revisada)

Crónicas
- 1994 - Dicionário de Paixões

Antoloxías
- 1978 - Antología Panorâmica do Conto Açoriano
- 1988 - Os Anos da Guerra - Os Portugueses em África (en 2 volumes.)
- 2002 - Antologia do Conto Português (de Alexandre Herculano aos nosos días)

Premios

Premio Dinis da Luz (coa novela "O meu Mundo non é deste Reino")
Premio Asociación Cultural A BALADA (con contos "Entre Pássaro e Anjo")
Gran Premio da Novela e Novela da A.P.E (coa novela "Gente Feliz com Lágrimas")
Premio Eça de Queirós da Cidade de Lisboa (coa novela "Gente Feliz com Lágrimas")
Premio Cristovo Colón das Cidades Capitais Ibero-Americanas, Lima, Perú (coa novela "Gente Feliz com Lágrimas")
Premio Fernando Namora (coa novela "Gente Feliz com Lágrimas")
Premio Libro do Ano - Antena 1 (coa novela "Gente Feliz com Lágrimas")
Premio Vergílio Ferreira (2016), polo conxunto da súa obra^[7]

Notas

↑ Fidelizarte. "João de Melo". Portal da Literatura (en portugués). Consultado o 2020-02-09.
↑ "João de Melo – Cultura Portugal" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2020-02-09.
↑ "João de Melo". La Umbría y la Solana (en castelán). Consultado o 2020-02-09.
↑ "Ediciones LINTEO". www.edicioneslinteo.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2022. Consultado o 2020-02-09.
↑ ":: Câmara Portuguesa ::". www.camaraportuguesa.com.br (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2020-02-09.
↑ "Gente Feliz com Lágrimas". Consultado o 2020-02-09.
↑ Lusa. "João de Melo conquista Prémio Literário Vergílio Ferreira". PÚBLICO (en portugués). Consultado o 2020-02-09.

[1] Fidelizarte. "João de Melo". Portal da Literatura (en portugués). Consultado o 2020-02-09.

[2] "João de Melo – Cultura Portugal" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2020-02-09.

[3] "João de Melo". La Umbría y la Solana (en castelán). Consultado o 2020-02-09.

[4] "Ediciones LINTEO". www.edicioneslinteo.com (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 23 de xaneiro de 2022. Consultado o 2020-02-09.

[5] ":: Câmara Portuguesa ::". www.camaraportuguesa.com.br (en portugués). Arquivado dende o orixinal o 01 de xuño de 2020. Consultado o 2020-02-09.

[6] "Gente Feliz com Lágrimas". Consultado o 2020-02-09.

[7] Lusa. "João de Melo conquista Prémio Literário Vergílio Ferreira". PÚBLICO (en portugués). Consultado o 2020-02-09.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]