Johanna Döbereiner

Johanna Döbereiner
	;
Biografía
Nacemento	28 de novembro de 1924 ; Ústí nad Labem, República Checa
Morte	5 de outubro de 2000 (75 anos); Seropédica, Brasil (pt)
Educación	Universidade de Múnic ; Universidade de Wisconsin-Madison ; Universidade de Florida
Actividade
Campo de traballo	Agronomía
Ocupación	agrónoma, bióloga
Membro de	Academia Pontificia das Ciencias ; Academia Brasileira de Ciências (pt) ; Academia de Ciências dos Países em Desenvolvimento (pt)
Familia
Pai	Paul Kubelka
Premios
	(1994) Grã-Cruz da Ordem Nacional do Mérito Científico (pt) ; (1992) Premio México de Ciencia y Tecnología (pt) ; (1990) Cruz de Oficial da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña; (1989) UNESCO Science Prize (en) ; (1975) doutora honoris causa pola Universidade de Florida; TWAS fellow (en) ;
Descrito pola fonte	Pioneiras da Ciência no Brasil (pt)

Johanna Liesbeth Kubelka Döbereiner, nada en Ústí nad Labem o 28 de novembro de 1924 e finada en Seropédica (Brasil) o 5 de outubro de 2000, foi unha agrónoma pioneira en bioloxía do solo.

A súa investigación foi fundamental para que o Brasil conseguise a tecnoloxía Proalcool, converténdose no segundo produtor mundial de soia cun enorme impacto directo na economía nacional. O seu traballo coa fixación biolóxica do nitróxeno permitiu a miles de persoas comeren alimentos máis baratos e saudables, e por iso foi proposta como candidata ao Premio Nobel de 1997.

Traxectoria

Johanna naceu en Ústí nad Labem, na República Checa, unha rexión de influencia alemá. O seu pai, Paul Kubelka, era un químico que sería arrestado por axudar os xudeus a escapar da persecución nazi.^[1] A familia trasladouse a Praga, cando Johanna era nena, para que o seu pai se convertese en profesor de química na Universidade de Praga. Ademais da docencia, tamén tiña unha pequena fábrica de produtos químicos para o seu uso na agricultura.^[2]

Licenciouse en Enxeñería Agrícola en 1950 pola Universidade de Múnic, e poucos meses despois trasladouse ao Brasil, onde foi contratada polo Instituto de Ecoloxía e Experimentación Agraria, "Centro Nacional de Investigación en Agrobioloxía de Embrapa", situado no municipio de Seropédia, no estado do Río de Xaneiro.^[3] Obtivo o seu máster na Universidade de Wisconsin en 1963, e os dous anos seguintes impartiu cursos de microbioloxía do solo na Universidade de Florida e en Santiago de Chile.^[4]

Os seus estudos sobre a fixación biolóxica do nitróxeno revolucionaron o cultivo da soia no Brasil, proporcionando unha tecnoloxía de xestión capaz de reducir ou mesmo eliminar a dependencia dos fertilizantes con nitróxenos dos cultivos, aforrando actualmente entre 1.000 e 2.000 millóns de dólares ao ano.^[5] Esta tecnoloxía fai que moitos outros países gasten menos para producir soia. Tamén realizou importantes estudos no cultivo do azucre, onde descubriu o endófito Azospirillum, unha das especies que leva o nome. En 1988, escribiu sobre a asociación entre as bacterias endófitas fixadoras de nitróxeno Gluconacetobacter diazotrophicus e a cana de azucre. Os resultados máis espectaculares dos seus estudos con esta asociación observáronse con algunhas variedades de cana de azucre, capaces de produciren altos rendementos, por riba das 160 t/ha, con ata 200 kg de nitróxeno derivado da súa asociación simbiótica con esta bacteria. Johanna cos seus estudos levou ao descubrimento de 9 especies de bacterias fixadoras de nitróxeno asociadas a gramíneas, cereais e nardos.^[3]^[5]

Recoñecementos

Membro de

Academia Brasileira de Ciencias
Academia Vaticana de Ciencias
Academia de Ciencias do Terceiro Mundo.ref
Vicepresidente da Academia Brasileira de Ciencias
membro da Pontificia Academia das Ciencias
1979: gañador do Premio Bernardo Houssay da OEA
1989: Premio de Ciencia da UNESCO
1997: nomeada ao Premio Nobel de Química . ^[4]
doutora honoris causa pola Universidade de Florida e a Universidade Federal Rural de Río de Janeiro

Eponimia

Azospirillum doebereinerae ^[6]
Gluconacetobacter johannae

Notas

↑ "Folha do Meio Ambiente". web.archive.org. 2018-09-06. Archived from the original on 06 de setembro de 2018. Consultado o 2021-12-21.
↑ Embrapa (ed.). "Johanna Döbereiner".
↑ ^3,0 ^3,1 Embrapa (ed.). "49 Anos Dedicados à Pesquisa em Microbiologia do Solo".
↑ ^4,0 ^4,1 FAPERJ. Homenagem à Johanna Dobereiner. 2002. A <http://www.faperj.br/boletim_interna.phtml?obj_id=354 Arquivado 10 de xuño de 2007 en Wayback Machine.> 11 d'agost de 2011
↑ ^5,0 ^5,1 Página oficial do governo brasileiro (ed.). "Conheça as contribuições de Johanna Döbereiner para a ciência".
↑ Bergey's Manual® of Systematic Bacteriology: Vol. II: The Proteobacteria. 2ª ed. de Springer, 1.388 pp. 2005 ISBN 0-387-24145-0, 9780387241456 pp. 25

[1] "Folha do Meio Ambiente". web.archive.org. 2018-09-06. Archived from the original on 06 de setembro de 2018. Consultado o 2021-12-21.

[Embrapa2-2] Embrapa (ed.). "Johanna Döbereiner".

[embrapa-3] 3,0 ^3,1 Embrapa (ed.). "49 Anos Dedicados à Pesquisa em Microbiologia do Solo".

[faperj-4] 4,0 ^4,1 FAPERJ. Homenagem à Johanna Dobereiner. 2002. A <http://www.faperj.br/boletim_interna.phtml?obj_id=354 Arquivado 10 de xuño de 2007 en Wayback Machine.> 11 d'agost de 2011

[BRA-5] 5,0 ^5,1 Página oficial do governo brasileiro (ed.). "Conheça as contribuições de Johanna Döbereiner para a ciência".

[6] Bergey's Manual® of Systematic Bacteriology: Vol. II: The Proteobacteria. 2ª ed. de Springer, 1.388 pp. 2005 ISBN 0-387-24145-0, 9780387241456 pp. 25

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]