Lema de Euclides
En álxebra e teoría de números, o lema de Euclides recolle unha propiedade fundamental dos números primos, a saber: [nota 1]
|
Vemos un exemplo, se p = 19, a = 133, b = 143, entón ab = 133 × 143 = 19019, e dado que isto é divisible por 19, o lema implica que un ou os dous de 133 ou 143 tamén son divisibles por 19. De feito, 133 = 19 × 7.
Se a premisa do lema non se cumpre, é dicir, p é un número composto, o seu resultado pode ser verdadeiro ou falso. Por exemplo, no caso de p = 10, a = 4, b = 15, o número composto 10 divide ab = 4 × 15 = 60, pero 10 non divide nin 4 nin 15.
Esta propiedade é a clave na demostración do teorema fundamental da aritmética. [4] Utilízase para definir elementos primos, unha xeneralización de números primos a aneis conmutativos arbitrarios. O lema de Euclides mostra que nos números enteiros os elementos irredutibles tamén son elementos primos. A proba usa a indución polo que non aplica a todos os dominios de integridade.
Formulacións
[editar | editar a fonte]O lema de Euclides úsase habitualmente na seguinte forma equivalente:
|
O lema de Euclides pódese xeneralizar do seguinte xeito de números primos a calquera número enteiro.
|
Historia
[editar | editar a fonte]O lema aparece primeiro como proposición 30 no Libro VII dos Elementos de Euclides. Está incluído en practicamente todos os libros que abranguen a teoría elemental de números. [5] [6] [7] [8] [9]
A xeneralización do lema a números enteiros apareceu no libro de texto de Jean Prestet Nouveaux Elémens de Mathématiques en 1681.[10]
Proba
[editar | editar a fonte]Usando a identidade de Bézout
[editar | editar a fonte]Nas matemáticas modernas, unha demostración común implica a identidade de Bézout, que era descoñecida na época de Euclides.[11] A identidade de Bézout afirma que se x e y son enteiros primos (é dicir, non comparten divisores comúns distintos de 1 e −1) existen números enteiros r e s tales que
Sexan a e n coprimos, e supoña que n | ab. Pola identidade de Bézout, existen r e s tal que
Multiplicanso os dous lados por b:
O primeiro termo da esquerda é divisible por n, e o segundo termo é divisible por ab, que por hipótese é divisible por n. Polo tanto, a súa suma, b, tamén é divisible por n.
Proba do tratado Elementos
[editar | editar a fonte]O lema de Euclides está demostrado na Proposición 30 do Libro VII dos Elementos de Euclides. A proba orixinal é difícil de entender tal como é, polo que podemos consultar o comentario de Euclid (1956, pp. 319–332).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Bajnok 2013, Theorem 14.5
- ↑ Joyner, Kreminski & Turisco 2004, Proposition 1.5.8, p. 25
- ↑ Martin 2012, p. 125
- ↑ En xeral, para mostrar que un dominio é un dominio de factorización única, é suficiente probar o lema de Euclides e a condición de cadea ascedente en ideais principais (ACCP)
- ↑ Gauss 2001, p. 14
- ↑ Hardy, Wright & Wiles 2008
- ↑ Ireland & Rosen 2010
- ↑ Landau 1999
- ↑ Riesel 1994
- ↑ Euclid 1994, p. 338–339
- ↑ Hardy, Wright & Wiles 2008
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Lema de Euclides |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Bajnok, Béla (2013). An Invitation to Abstract Mathematics. Undergraduate Texts in Mathematics. Springer. ISBN 978-1-4614-6636-9..
- Euclid (1956). The Thirteen Books of the Elements. 2 (Books III-IX). Traducido por Heath, Thomas Little. Dover Publications. ISBN 978-0-486-60089-5.
- Euclid (1994). Les Éléments, traduction, commentaires et notes (en French) 2. Traducido por Vitrac, Bernard. pp. 338–339. ISBN 2-13-045568-9.
- Gauss, Carl Friedrich (2001). Disquisitiones Arithmeticae. Traducido por Clarke, Arthur A. (Second, corrected ed.). New Haven, CT: Yale University Press. ISBN 978-0-300-09473-2.
- Gauss, Carl Friedrich (1981). Untersuchungen uber hohere Arithmetik [Investigations on higher arithmetic]. Traducido por Maser, H. (Second ed.). New York: Chelsea. ISBN 978-0-8284-0191-3.
- Hardy, G. H.; Wright, E. M.; Wiles, A. J. (2008-09-15). An Introduction to the Theory of Numbers (6th ed.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-921986-5.
- Ireland, Kenneth; Rosen, Michael (2010). A Classical Introduction to Modern Number Theory (Second ed.). New York: Springer. ISBN 978-1-4419-3094-1.
- Joyner, David; Kreminski, Richard; Turisco, Joann (2004). Applied Abstract Algebra. JHU Press. ISBN 978-0-8018-7822-0..
- Landau, Edmund (1999). Elementary Number Theory. Traducido por Goodman, J. E. (2nd ed.). Providence, Rhode Island: American Mathematical Society. ISBN 978-0-821-82004-9.
- Martin, G. E. (2012). The Foundations of Geometry and the Non-Euclidean Plane. Undergraduate Texts in Mathematics. Springer. ISBN 978-1-4612-5725-7..
- Riesel, Hans (1994). Prime Numbers and Computer Methods for Factorization (2nd ed.). Boston: Birkhäuser. ISBN 978-0-8176-3743-9..
Outros artigos
[editar | editar a fonte]- Identidade de Bézout
- Algoritmo de Euclides
- Teorema fundamental da aritmética
- Elemento primo
- Número primo
- Ideal primo