Leopold Löwenheim
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de xuño de 1878 Krefeld, Alemaña |
| Morte | 5 de maio de 1957 (78 anos) Berlín, Alemaña |
| Educación | Universidade Frederico Guillerme de Berlín (1896–1901) Luisengymnasium Berlin (en)  (–1896)Technische Hochschule Berlin (en) (1896–1901) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Lóxica matemática |
| Ocupación | matemático, filósofo |
| Obra | |
Obras destacables | |
Leopold Löwenheim (Krefeld, 26 de xuño de 1878 – Berlín, 5 de maio de 1957) foi un matemático alemán.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]O seu pai era un intelectual que deixara o seu posto de profesor para facer un estudo detallado da influencia de Demócrito en Galileo, polo que se trasladou a Italia coa súa familia.[1] En 1881 regresaron a Alemaña, establecéndose en Berlín, onde estudaba un novo Löwenheim. Completou a súa educación secundaria no Royal Luisengymnasium ata 1896 e os seus estudos universitarios na Universidade de Berlín e na Universidade Técnica de Berlín ata 1901, cando se formou como profesor de matemáticas e física na escola secundaria.[2]
Desde ese ano foi profesor no Jahn-Realgymnasium de Berlín, ata 1934, cando foi descualificado polo réxime nazi por ter un avó xudeu. Nos anos seguintes sobreviviu dando clases particulares e na Sociedade Antroposófica da que era membro.[3] En 1943 a súa casa foi vítima bombardeo aliado e os seus escritos perdéronse.[4] Despois da guerra, el volveu ser profesor dun insituto en Berlín entre 1946 e 1949.[3]
Löwenheim, a pesar de non ter un posto universitario, dedicou gran parte do seu tempo a investigar no campo da lóxica matemática.[5] É recordado polo teorema que leva o seu nome: o teorema de Löwenheim-Skolem que afirma que se unha proposición de primeira orde é satisfactoria, entón ten un modelo finito ou infinito contable.[6] A demostración foi publicada en decembro de 1915 na revista Mathematische Annalen, titulada Über Möglichkeiten im Relativkalkül, e segue a tradición do cálculo de predicados establecida por Peirce e Schröder.[7] O noruegués matemático Thoralf Skol, estendeu esta proba nos seus papeis de 1920, 1923 e 1929.[8] Este teorema é de enorme importancia porque abriu un novo campo de investigación en matemáticas: a teoría de modelos .
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Thiel 2007, p. 289.
- ↑ Thiel 2007, p. 291-292.
- ↑ 3,0 3,1 Thiel 2007, p. 292.
- ↑ Thiel 2007, p. 298.
- ↑ Siegmund-Schultze 2009, p. 18.
- ↑ Brady 2000, p. 171-172.
- ↑ Brady 2000, p. 169.
- ↑ Brady 2000, p. 197.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Badesa, Calixto (1992). El teorema de Löwenheim en el marco de la teoría de relativos (en castellà). Universitat de Barcelona. ISBN 84-7875-771-6.
- Brady, Geraldine (2000). From Peirce to Skolem (en inglés). North Holland. ISBN 0-444-50334-X.
- Thiel, Christian (2007). "A Short Introduction to Löwenheim's Life and Work and to a Hitherto Unknown Paper". History and Philosophy of Logic (en inglés). Vol. 28 (Num. 4): 289-302. ISSN 0144-5340. doi:10.1080/01445340701708852.
- Siegmund-Schultze, Reinhard (2009). Mathematicians fleeing from Nazi Germany (en inglés). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-14041-4.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F. «Leopold Löwenheim» (en inglés). MacTutor History of Mathematics archive. (en inglés)
- "Löwenheim, Leopold". Complete Dictionary of Scientific Biography. Consultado o 5 de marzo de 2022. (en inglés)
