Mónica García Prieto

Mónica García Prieto
	;
Biografía
Nacemento	1974 (49/50 anos); Badaxoz, España
Actividade
Ocupación	xornalista
Familia
Cónxuxe	Julio Fuentes Serrano (–2001); Javier Espinosa Robles
Premios
	(2017) Cirilo Rodríguez Award (en) ; (2016) Premio Internacional de Xornalismo Julio Anguita Parrado; (2013) Premio José Couso ;

Mónica García Prieto, nada en Badaxoz en 1974,^[1] é unha xornalista española, reporteira internacional para distintos medios de comunicación españois, recoñecida e galardoada con importantes premios xornalísticos.^[2]^[3]

Traxectoria

García Prieto é licenciada en Ciencias da Información, na rama de Xornalismo,^[3] aínda que finalizou os dous últimos anos de carreira xa traballando en Italia^[4] despois dun tempo de prácticas en distintos medios.

Ao longo de máis de vinte anos foi correspondente en Roma, Moscova, Xerusalén, Beirut e Bangkok^[2] e percorreu o mundo como reporteira centrando as súas coberturas na denuncia dos abusos aos dereitos humanos en tempos de guerra e na defensa dos civís.

En 2001, traballando como reporteira para El Mundo, foi enviada a informar sobre a Guerra civil en Macedonia.^[5] Traballou en varios conflitos como o levantamento zapatista de Chiapas, a Segunda guerra chechena, a guerra de Xeorxia, as invasións de Afganistán e Iraq e a guerra civil iraquí.

En 2005, cubriu os múltiples ataques contra Gaza no conflito entre Israel e Palestina e, posteriormente, a guerra do Líbano, a guerra de Siria, así como as revoltas da Primavera árabe, entre outros.^[6]

Dende 2007, a súa carreira centrouse en Oriente Próximo, Asia Central e o Sueste Asiático.^[2] Dende 2015, instalouse en Bangkok e traballa como correspondente freelance para El Mundo, Periodismo Humano e Cuarto Poder.^[5]^[7]

Vida persoal

Estivo casada co reporteiro de guerra Julio Fuentes, asasinado na invasión de Afganistán de 2001.^[7] A súa parella na actualidade (2018) é Javier Espinosa, xornalista que tamén estivo secuestrado en Siria durante máis de seis meses.^[8]

Recoñecementos

2005, Premios Dario D'Angelo^[2]
2011, Premio José María Porquet de Xornalismo Dixital^[6]
2015, Premio José Couso de Liberdade de Prensa^[3]^[9]
2016, Premio Julio Anguita Parrado^[5]
2017, Premio Cirilo Rodríguez de 2017,^[1] onde xa fora finalista en 2011.^[2]

Obra

La semilla del odio. De la invasión de Irak al surgimiento del ISIS xunto con Javier Espinosa.^[10]

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Aurelio Martín (26 de maio de 2017). "Mónica García Prieto gana el ‘Cirilo Rodríguez’ para corresponsales". Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (ed.). "Mónica García Prieto". (con licenza CC-BY-SA vía OTRS). Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 "La reportera Mónica García logra el Premio José Couso por su cobertura del conflicto sirio". 17 de abril de 2013. Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ Jordi Pérez Colomer (marzo de 2018). jotdown,es, ed. "Mónica G. Prieto: «Somos primarios, somos primitivos. Somos neandertales con smartphone»". Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Alba, Alfonso (24 de febreiro de 2016). "Mónica García Prieto gana el IX Premio Internacional de Periodismo Julio Anguita Parrado". elmundo.es (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.
↑ ^6,0 ^6,1 periodismohumano.com (ed.). "Mónica García Prieto". Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2018. Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ ^7,0 ^7,1 Antonio J. Armero (27 de marzo de 2017). hoy.es, ed. "El periodismo en la maleta". Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ Cadena SER, ed. (7 de abril de 2016). "Mónica García Prieto, el periodismo notario de la Historia". Consultado o 30 de xuño de 2018.
↑ EFE (9 de maio de 2013). "Mónica García Prieto reivindica la "regeneración" del periodismo". eldiario.es (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.
↑ Sahagún, Felipe (1 de setembro de 2017). "La semilla del odio: De la invasión de Irak al surgimiento del ISIS". elcultural.com (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.

Véxase tamén

[pais-1] 1,0 ^1,1 Aurelio Martín (26 de maio de 2017). "Mónica García Prieto gana el ‘Cirilo Rodríguez’ para corresponsales". Consultado o 30 de xuño de 2018.

[cccb-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Centro de Cultura Contemporánea de Barcelona (ed.). "Mónica García Prieto". (con licenza CC-BY-SA vía OTRS). Consultado o 30 de xuño de 2018.

[faro-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 "La reportera Mónica García logra el Premio José Couso por su cobertura del conflicto sirio". 17 de abril de 2013. Consultado o 30 de xuño de 2018.

[jd-4] Jordi Pérez Colomer (marzo de 2018). jotdown,es, ed. "Mónica G. Prieto: «Somos primarios, somos primitivos. Somos neandertales con smartphone»". Consultado o 30 de xuño de 2018.

[:0-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Alba, Alfonso (24 de febreiro de 2016). "Mónica García Prieto gana el IX Premio Internacional de Periodismo Julio Anguita Parrado". elmundo.es (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.

[ph-6] 6,0 ^6,1 periodismohumano.com (ed.). "Mónica García Prieto". Arquivado dende o orixinal o 01 de xullo de 2018. Consultado o 30 de xuño de 2018.

[hoy-7] 7,0 ^7,1 Antonio J. Armero (27 de marzo de 2017). hoy.es, ed. "El periodismo en la maleta". Consultado o 30 de xuño de 2018.

[ser-8] Cadena SER, ed. (7 de abril de 2016). "Mónica García Prieto, el periodismo notario de la Historia". Consultado o 30 de xuño de 2018.

[9] EFE (9 de maio de 2013). "Mónica García Prieto reivindica la "regeneración" del periodismo". eldiario.es (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.

[10] Sahagún, Felipe (1 de setembro de 2017). "La semilla del odio: De la invasión de Irak al surgimiento del ISIS". elcultural.com (en castelán). Consultado o 19 de maio de 2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]